psikolojik sorunların kökeni

insandır diyebileceğim başlıktır. bilimsel açıdan veya genel açıdan baktığımız zaman insan insanı hasta eder.

diye yazılmış. insan insana aslında en büyük zararı veriyor, kimisi bilmeden yaptığı bir davranışla hiç tanımadığı birine zararı dokunabiliyor. işsiz kalan kişiler, güvensizlikle boğuşanlar ve dahası olarak nitelendirilebilir.

kalıtım ve aile yaşamıdır.

psikolojik rahatsızlıkların altında yatanın neler olduğunun merak edilmesiyle ortaya çıkan sorudur. cevabı ise kalıtım ve çevre denip bırakılacak kadar basit değildir. ne de olsa insan, "biyopsikososyal" bir canlıdır. sorunların kökeni, kabaca psikososyal ve nörolojik etkenler başlıklarında ele alınabilir.

etiyoloji (nedenbilim), rahatsızlıklara sebep olan değişkenleri açıklamakta yardımcı olur. genetik-çevre ikilisini basit örnekle açıklamak gerekirse, ailede x psikolojik rahatsızlığa sahip kişi/ler varsa sizin bu rahatsızlığa genetik olarak yatkın olduğunuzu söyleyebiliriz. ama sağlıklı bir çevrede (temel ihtiyaçlarınızın karşılandığı, koşulsuz sevgiyle büyüdüğünüz ortam vb.) yetişmişseniz, sizinle aynı genetik yatkınlığa sahip ama sağlıklı bir çevrede yetişmemiş diğer bir kişinin x psikolojik rahatsızlığı yaşaması çok daha yüksek bir olasılık dahilindedir.

bilinçli ve (nispeten) varlıklı ve (nispi) bir refah seviyesine sahip bir ailede yetişmiş, büyümüş bir erkeğin/kadının psikolojik problemi olmaz,net.

(sevgi dolu demedim, zaten bilinçli olmak demek sevgi dolu olmayı da içeriyor)

anlayacağınız kendinizi şu dünya hayatında hep bir üst segmente taşımaya çalışın, her anlamda.

başlığa yönelik tanımvari bilgi: benim tezim refah düzeyinde bozukluk olan ailenin çocuğunun da psikolojisi bu bozukluktan nasibini alır. refah dedimse sadece maddi refahı anlamayın. bir dünya görüşü oluşturamamış aileler de refah yoksunudur. ben bilinçli/bilgece, sevgi dolu ve şefkatli, akıllı olmayı da refah seviyesine, refah kavramına dahil ediyorum.

yani sonuç olarak, çok kolay ve basit anlatayım:

para ve akıl

ironi, kinaye veya kelime oyunu değildir.
benimkinin kökeni 2002 kasım ayına dayanıyor.

psikolojik soruna sebep olan psikolojik sorunu olan diğer insanlar

kesinlikle sevgisizliktir. annenin karnında bile kabullenilmemiş, benimsenmemiş kişilerdeki yaralar çok bariz oluyor maalesef.

psikolojik sorunlari olan insanlarin psikologa gitmemesi

doğuştan getirilen biyolojik nedenlerle ortaya çıkanlar ile doğum sonrası süreçte yaşanan gelişmelerle olanları baştan ayırmak gerek.

biyolojik yatkınlık varken çevre etkisi ile ortaya çıkmayabilir ya da yatkınlık yokken kötü bir ilk çocukluk ile öğrenilebilir.

mesela kaygılı annelerin çocukları annelerinden kaygılı olmayı farkında olmadan içselleştirebilir.

(bkz: anasına bak kızını al)
(bkz: armut dibine düşer)

sorunların temelinde insanın yaşadığı kırılma anları vardır. öncelikle ebeveynlerin çocuğu sahiplenmeleri önemli mutlu bir aile yaşantısı bireyin zihinsel gelişimi ve bu nedenle psikolojik yapısında önemli. sonrasında eğitim hayatı, öğretmenleri, akademik başarısı çünkü ülkemizde yarışmacı eğitim anlayışı kişide psikolojik tahribatlara neden oluyor. kişinin ergenliği, cinsellik ile tanışması ve deneyimleri de psikolojik gelişiminde büyük önem taşır yani işin özü psikolojik sorunların temelinde kırılma anları vardır.

çocuklukta yaşanılan travmalar ve bilinçaltına etkileri.

çocukluk ve o çocuklukta ailenin etkisi

özellikle çocuklukta yaşanan travmalardır.çocukluğuna inmek lazım espirisi aslında kesinlikle gerçekçi bir yaklaşım tarzıdır.

çocukluk dönemi ve hayatta karşılaşılan bazı üzücü olaylar olabilir.

travmalar,
parçalanmış aile
genetik yatkınlık,
fiziksel veya organik sebepler.
bilinçaltındaki bastırılmış unsurlar.

kötü bir çocukluk.

düşünmektir. çevrenizdeki düşünmeyen insanlara bakın tertemizler. ama sen yapabiliyor musun?

ailenin seninle ilgilenmemesi, sevgisizlik, okul hayatında yaşadığın travmalar, geçim sıkıntısı, terk edilme...

bozuk genler ve hasta ebeveyn.