1.
chandrasekhara venkata raman'ın 1929 yılında nobel ödülü kazanmasını sağlayan raman saçılması esasına dayanan bir spektrsokopik yöntemdir. bu yöntem ile maddenin her formu ile ölçüm yapabilir ve numunelerin spektrumlarının ölçülme süreleri de oldukça kısadır. bu yöntemin diğer bir avantajı ise in-situ metodu ile de ölçümlere olanak sağlamasıdır. saymış olduğum bu nedenlerden dolayı son yıllarda literatürde bu metod sıklıkla kullanılmaktadır. aynı zamanda bu yönteme özel numune hazırlanmasına gerek yoktur. yani numunenizi direkt cihaza koyup ölçüm yapabilirsiniz.
bu yöntemin tespit ettiği şey ise malzemelerin bağ yapısıdır. her bir dalgaboyunda spesifik bir bağ vardır ve bu bilgilere dayanarak sentezlenen malzemeler hakkında bilgi sahibi olabilirsiniz. aynı zamanda mineral yapısının tespiti için de sıklıkla kullanılmaktadır.
bu yöntemin dezavantajlarından biri ise raman etkisinin oldukça zayıf olması ve alaşımlar için kullanılamıyor oluşudur. sonuç olarak, potansiyeli oldukça yüksek bir yöntemdir.
bu metoda benzer bir metot ise fourier dönüşümüne dayanan ftır* yöntemidir. yine bu metotta olduğu gibi ftır yöntemi de bağ yapılarını inceler.
bu yöntemin tespit ettiği şey ise malzemelerin bağ yapısıdır. her bir dalgaboyunda spesifik bir bağ vardır ve bu bilgilere dayanarak sentezlenen malzemeler hakkında bilgi sahibi olabilirsiniz. aynı zamanda mineral yapısının tespiti için de sıklıkla kullanılmaktadır.
bu yöntemin dezavantajlarından biri ise raman etkisinin oldukça zayıf olması ve alaşımlar için kullanılamıyor oluşudur. sonuç olarak, potansiyeli oldukça yüksek bir yöntemdir.
bu metoda benzer bir metot ise fourier dönüşümüne dayanan ftır* yöntemidir. yine bu metotta olduğu gibi ftır yöntemi de bağ yapılarını inceler.
devamını gör...