1.
(bkz: kafiye)
devamını gör...
2.
şiirdeki uyumdur. son hecelerin veya kelimelerin birbiriyle uyumlu olmalarıdır.
şiirde mısra sonlarında bulunan sözcüklerin son heceleri arasındaki ses benzerliği olarak tanımlanır.
yarım uyak
tam uyak
zengin uyak gibi sınıflara ayrılır.
korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
o benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
o benimdir, o benim milletimindir ancak.
çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilâl!
kahraman ırkıma bir gül… ne bu şiddet bu celâl?
sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl, hakkıdır, hakk’a tapan, milletimin istiklâl.
şiirde mısra sonlarında bulunan sözcüklerin son heceleri arasındaki ses benzerliği olarak tanımlanır.
yarım uyak
tam uyak
zengin uyak gibi sınıflara ayrılır.
korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
o benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
o benimdir, o benim milletimindir ancak.
çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilâl!
kahraman ırkıma bir gül… ne bu şiddet bu celâl?
sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl, hakkıdır, hakk’a tapan, milletimin istiklâl.
devamını gör...
3.
uyak, şiirdeki son hecelerin ve kelimelerin ses bakımından birbiriyle uyumlu olmasıdır.
devamını gör...
4.
kime uyak?
devamını gör...
5.
(bkz: kafiye)
devamını gör...