1.
birhan keskin'in 2006 yılında metis yayınları tarafından yayınlanan 71 sayfalık şiir kitabıdır.
xvıı
omurgamı aldın benim.
omurgamı aldın.
omurgamı aldın.
omurgamı.
niye?
en acısını sevgilim en acısını tadayım istedin:
en acısı buydu.
xvıı
omurgamı aldın benim.
omurgamı aldın.
omurgamı aldın.
omurgamı.
niye?
en acısını sevgilim en acısını tadayım istedin:
en acısı buydu.
devamını gör...
2.
"ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde
çok gücenmiştim hayata. "
1963 doğumlu türk şair birhan keskin imzalı eser; oldukça ince ama son derece etkili şiirlerin yer aldığı bir eser olduğu söylenebilir iken, 2006 yılında yayınlanmıştır.
ayrılık kavramının ve unutulmuşluk hissinin ağırlıklı olarak yansıtıldığı şiirler olduğunu söylemek mümkün olacaktır.
ayrılığı yansıttığı kadar aşkı da hissettiriyor,
âşık olunan insanı kendi dünyanın merkezine koymak, aşkına verdiğin değeri ondan görmemiş olmak, ayrılık sonucunda yüreğin yandığı zamanlarda hayatın ve yaşamanın zor gelmesi, onunla sadece mutluluğa değil mutsuzluğa da varım demek, aşkına rağmen unutulan taraf olmak, bazı şiirlerin işlediği konulardandı diyebilirim.
ne olursa olsun yola devam edebilmenin önemini hatırlatan şiirlerdi belki biraz da.
birhan keskin her zamanki gibi keskin bir üslupla çıkıyor karşımıza;
yetiştirdiğim en iyi nişancı vurdu beni diyor bir şiirinde, en güvendiğin insandan sarsıcı bir darbe almayı, unutulmanın ne demek olduğunu sana en sevdiğin insanın öğretişini anlatıyor sanki bu dizede.
ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata diyor bir şiirinde, acıya hâlâ dayanabiliyor olmanın kırgınlığı var yüreklerde, o kadar acı çektim, hâlâ nasıl yaşarım der gibi..
seçtiğim bazı dizeleri ve cümleleri bırakarak burada bir son veriyorum.
kesinlikle okunulası bir eser.
gördüğüm her "cümle" bana bir bıçak gibi battı, anlamadım. her gün bir taş parçası söktüm içimden. her gün uyku beni koynuna alsın diye yalvardım.
her gün, gün bitiyor gece bitmiyor dedim. her gün işlerin beni avutmadığını gördüm, ayrılık günlerini sonradan niçin sisli bir perde gibi hatırlarız diye sordum.
dünyanın merkezi sendin.
küle ne öğretebilirse hayat
onu öğretti bana da.
ben seni hep sevgilim
ben seni hep
yüzünden geçen dalgalardan okudum.
gözlerine sevgi okudum,
ellerine şefkat okudum
annen seni inkar etmişti
aldım etime dokudum.
onu, sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
titreme daha fazla kalbim.
bağışla kendini artık
onu da bırak gitsin.
bırak gitsin.
o senin ezel gününden kaderin
sen onu nasılsa bin kere daha seveceksin.
sonra, çoook sonra, bu parçaların sonunda sen beni kızını çok seven
bir anne olarak hatırla.
ben ki hiç kavuşamamıştım sana.
yenildim ben, unutuldum
ve üzgün değilim inan..
çok gücenmiştim hayata. "
1963 doğumlu türk şair birhan keskin imzalı eser; oldukça ince ama son derece etkili şiirlerin yer aldığı bir eser olduğu söylenebilir iken, 2006 yılında yayınlanmıştır.
ayrılık kavramının ve unutulmuşluk hissinin ağırlıklı olarak yansıtıldığı şiirler olduğunu söylemek mümkün olacaktır.
ayrılığı yansıttığı kadar aşkı da hissettiriyor,
âşık olunan insanı kendi dünyanın merkezine koymak, aşkına verdiğin değeri ondan görmemiş olmak, ayrılık sonucunda yüreğin yandığı zamanlarda hayatın ve yaşamanın zor gelmesi, onunla sadece mutluluğa değil mutsuzluğa da varım demek, aşkına rağmen unutulan taraf olmak, bazı şiirlerin işlediği konulardandı diyebilirim.
ne olursa olsun yola devam edebilmenin önemini hatırlatan şiirlerdi belki biraz da.
birhan keskin her zamanki gibi keskin bir üslupla çıkıyor karşımıza;
yetiştirdiğim en iyi nişancı vurdu beni diyor bir şiirinde, en güvendiğin insandan sarsıcı bir darbe almayı, unutulmanın ne demek olduğunu sana en sevdiğin insanın öğretişini anlatıyor sanki bu dizede.
ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata diyor bir şiirinde, acıya hâlâ dayanabiliyor olmanın kırgınlığı var yüreklerde, o kadar acı çektim, hâlâ nasıl yaşarım der gibi..
seçtiğim bazı dizeleri ve cümleleri bırakarak burada bir son veriyorum.
kesinlikle okunulası bir eser.
gördüğüm her "cümle" bana bir bıçak gibi battı, anlamadım. her gün bir taş parçası söktüm içimden. her gün uyku beni koynuna alsın diye yalvardım.
her gün, gün bitiyor gece bitmiyor dedim. her gün işlerin beni avutmadığını gördüm, ayrılık günlerini sonradan niçin sisli bir perde gibi hatırlarız diye sordum.
dünyanın merkezi sendin.
küle ne öğretebilirse hayat
onu öğretti bana da.
ben seni hep sevgilim
ben seni hep
yüzünden geçen dalgalardan okudum.
gözlerine sevgi okudum,
ellerine şefkat okudum
annen seni inkar etmişti
aldım etime dokudum.
onu, sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
titreme daha fazla kalbim.
bağışla kendini artık
onu da bırak gitsin.
bırak gitsin.
o senin ezel gününden kaderin
sen onu nasılsa bin kere daha seveceksin.
sonra, çoook sonra, bu parçaların sonunda sen beni kızını çok seven
bir anne olarak hatırla.
ben ki hiç kavuşamamıştım sana.
yenildim ben, unutuldum
ve üzgün değilim inan..
devamını gör...