1.
özetle çocukluğum diyebilirim. sabah erken kalkılır ve imece usulü hergün bir eve kışlık yufka yapılır. domates soğanlı börekleri sabah kahvaltısının kralıdır. ah ulan içimden sıcak bir şey aktı geçti. bir evde yufka ekmek ve soğan varsa o evde kolay kolay adam ölmez.
devamını gör...
2.
el becerisi gerektiren ve yapılması çok zor olan ekmektir.* şimdi "abartma özözünedanışır ne kadar zor olabilir ki beze açmak" diyenleriniz olabilir, demeyin lütfen. çünkü gerçekten çok zor. zorluğunu ve ne kadar emek verildiğini daha net gösterebilmek için hikayeye çooook geriden başlayacağım.
bu gördüğünüz bizim ekinimiz, sabah çektim kendisini. tahminen 1 ay sonra hasat edilecek hale gelirler.* sonrasında bulgur ve un haline gelmek için bölümlere ayrılacak. daha sonra un olanlar, normalde kullanılmalık ve ekmeklik olarak tekrar ikiye ayrılacak. ekmeklik unun yufka ekmek haline gelmesi için de aile müsait bir zamanda toplanıp köyün yolunu tutacak.
evet, şuana kadar her şey yolunda gitti ve bir hafta sonu köyde ekmek yapmak için sözleşildi varsayalım.
ekmek hamuru yoğurulmaya başlar. cıvık veya sert olmaması gerekiyor yoksa açarken çok sıkıntı çıkar. hamur çok fazla olduğundan belli bir süre elle yoğurduktan sonra uygun bir örtü ile üzeri örtülüp tepelemeye başlanır. uzun bir süre de tepeleme işlemi devam eder.
ha duvar yumruklamışsınız ha serte yakın hamur yoğurmuşsunuz, hiç farkı yok.* hamur halledildikten sonra bezeleme işlemine geçilir. hamurun tamamı uygun büyüklükte bezelere ayrılıp, çanak ve helkelere yerleştirilir. sonrasında teyzemiz tek tek keşikçilerine haber vermeye başlar, o sırada soğan doğramayı çok seven babam* ekmeğin arkasından yapılacak sıkma ve börekler için soğan doğramaya başlar.
el becerisi olanlar ve keşikçiler ekmeğin başına geçer, benim gibi yeteneksizlere de şepe işini verirler. yani bezeyi ortalama bezme boyutuna getirip ekmekçilere verme işi.* düşününsenize bütün ekmek hamuru sizin elinizden geçiyor ve en sert halini siz açıyorsunuz. hemen şepeciliğimle ün saldığım fotoğrafı da iliştireyim buraya.*
neredeyse 10-12 saat boyunca uğraşılır bu ekmek için. hele yaz mevsiminde yapılıyorsa pişiren arkadaşa geçmiş olsun. 50 derece sıcağa bir de sacın yanındaki sıcak eklenince baygınlık geçirecek hale gelir. bu yüzden pişirme işini dönüşümlü olarak yapmak gerekir. şimdi de "pişirmek madem yazın zor, kışın yapılsın o zaman kardeşim. onu da mı ben söyleyeyim!" diyenleriniz olabilir, bir kez daha; demesinler lütfen. zorda kalmadıkça kışın yapılmaz çünkü hava çok esintili olursa bacadan giren rüzgardan dolayı ocak tüter, basar. havanın sakin olması önemli bir kriterdir.*
yani işin özü bu yufka ekmek meşakkatli bir iştir. ne kadar zorsa yemesi de bir o kadar güzeldir tabi. siz siz olun sadece yufka ekmek deyip geçmeyin, söylerken bi duruşunuzu falan düzeltin lütfen.*
bu gördüğünüz bizim ekinimiz, sabah çektim kendisini. tahminen 1 ay sonra hasat edilecek hale gelirler.* sonrasında bulgur ve un haline gelmek için bölümlere ayrılacak. daha sonra un olanlar, normalde kullanılmalık ve ekmeklik olarak tekrar ikiye ayrılacak. ekmeklik unun yufka ekmek haline gelmesi için de aile müsait bir zamanda toplanıp köyün yolunu tutacak.
evet, şuana kadar her şey yolunda gitti ve bir hafta sonu köyde ekmek yapmak için sözleşildi varsayalım.
ekmek hamuru yoğurulmaya başlar. cıvık veya sert olmaması gerekiyor yoksa açarken çok sıkıntı çıkar. hamur çok fazla olduğundan belli bir süre elle yoğurduktan sonra uygun bir örtü ile üzeri örtülüp tepelemeye başlanır. uzun bir süre de tepeleme işlemi devam eder.
ha duvar yumruklamışsınız ha serte yakın hamur yoğurmuşsunuz, hiç farkı yok.* hamur halledildikten sonra bezeleme işlemine geçilir. hamurun tamamı uygun büyüklükte bezelere ayrılıp, çanak ve helkelere yerleştirilir. sonrasında teyzemiz tek tek keşikçilerine haber vermeye başlar, o sırada soğan doğramayı çok seven babam* ekmeğin arkasından yapılacak sıkma ve börekler için soğan doğramaya başlar.
el becerisi olanlar ve keşikçiler ekmeğin başına geçer, benim gibi yeteneksizlere de şepe işini verirler. yani bezeyi ortalama bezme boyutuna getirip ekmekçilere verme işi.* düşününsenize bütün ekmek hamuru sizin elinizden geçiyor ve en sert halini siz açıyorsunuz. hemen şepeciliğimle ün saldığım fotoğrafı da iliştireyim buraya.*
neredeyse 10-12 saat boyunca uğraşılır bu ekmek için. hele yaz mevsiminde yapılıyorsa pişiren arkadaşa geçmiş olsun. 50 derece sıcağa bir de sacın yanındaki sıcak eklenince baygınlık geçirecek hale gelir. bu yüzden pişirme işini dönüşümlü olarak yapmak gerekir. şimdi de "pişirmek madem yazın zor, kışın yapılsın o zaman kardeşim. onu da mı ben söyleyeyim!" diyenleriniz olabilir, bir kez daha; demesinler lütfen. zorda kalmadıkça kışın yapılmaz çünkü hava çok esintili olursa bacadan giren rüzgardan dolayı ocak tüter, basar. havanın sakin olması önemli bir kriterdir.*
yani işin özü bu yufka ekmek meşakkatli bir iştir. ne kadar zorsa yemesi de bir o kadar güzeldir tabi. siz siz olun sadece yufka ekmek deyip geçmeyin, söylerken bi duruşunuzu falan düzeltin lütfen.*
devamını gör...
3.
sabahın 5 inde başlanır ki, sıcağa kalmasın aksiyon. komşulardan biri bezeci, biri ocakçı, biride oklavacı olur. kahvaltı zamanı bir süreliğine bazlama atılır, yufkalar bir adam boyuna kadar ulaştığında işlem bitmiştir hemen hemen, kırmadan etmeden yufkalar yerine kaldırılır, üstü örtülür.
sonra her sofrada sulana sulana (ben çok ıslak severim, kıtır sevmem) dürülür ve sininin etrafına dağıtılır. içim gitiiiiii.
sonra her sofrada sulana sulana (ben çok ıslak severim, kıtır sevmem) dürülür ve sininin etrafına dağıtılır. içim gitiiiiii.
devamını gör...
4.
türkiye’nin bir unesco somut olmayan kültür mirası yiyeceği. sıkmadan böreğe, mantıdan baklavaya kadar kullanılan bir hamur işi aynı zamanda ekmek.
üst üste konduğunda "tokluk heykeli" gibi.
üst üste konduğunda "tokluk heykeli" gibi.
devamını gör...