1.
george orwell her zaman gerçeği görmüş ve doğruyu söylemiştir. george orwell bir ahir saman peygamberidir. modern kıyametin ilk işaretlerini gören ve bizi bu konuda uyaran kişidir. kimsenin onu dinlememiş olması onun suçu değildir ama içinden geçtiğimiz her ilginç zaman diliminde onu anmamız onun ne kadar özel bir adam olduğunun göstergesidir. 11 eylül 2001 tarihinde de hepimizin aklına orwell’ın öngörüleri geldi. ikiz kuleler kafa karıştırıcı bir şekilde çöktüğü anda orwell alemine giriş yaptık.
11 eylül 2001 günü kızılay’da metro çıkışının hemen karşısında kalan bir büfeden bir şişe su ve bir winston soft almak için durduğumda büfenin içindeki küçük televizyonda felaketler karşısında insanın içinde dalga dalga büyüyen o korku, heyecan ve coşku karışımı duyguyu yaşamama neden olan o görüntüleri gördüm. saat 16.00 civarında ikinci uçak kuleye dalarken çekilen görüntü idi bu. kaza olmadığını anında anlamam belki de fazla bilimkurgu okumamdan ya da içimdeki felaket istediğini bastıramamamdan kaynaklanıyor olabilirdi. artık dünyanın raydan çıktığını ve bundan sonra hiçbir şeyin aynı olmayacağını anlamıştım.
saldırılardan hemen sonra yasaklanan “kod adı kılıçbalığı” filmindeki cümle kafamda dönüp duruyordu. “ amerika ihtiyaç duyduğunda kendi düşmanını yaratır.” amerika ihtiyaç duymuş ve düşmanını aramaya başlamıştı. bu saldırıdan sonra yapılacak tek şey bu saldırıyı üzerine yolacak kârlı bir düşman bulmaktı ve dünyanın en kârlı düşmanları her saman ortadoğu’dan çıkardı. bu sefer de öyle oldu ve füzeler ortadoğu’ya yağmaya başladı. hala aynı savaşın devam etmekte olduğunu gördüğümüz ortadoğu yangın yerine döndü ve sönmeye de hiç niyeti yok.
okuduğum bu kitapta farklı bakış açıları ile 11 eylül saldırılarının sonuçları tartışılmış. herkes kendi bakış açısını göre suçluyu bulmaya çalışmış. ama o gün başlayan savaş aslında hala düşmanını arıyor. ve bulamayacak. çünkü o düşman her birimizin içinde.
güçlünün yanında durma alışkanlığına sahip avrupa ve ortadoğu sahte mağdur amerika’nın düşman arayışına çanak tutmaya devam ediyor. ben aranan bir katil olsaydım benim için en güvenli yer beni arayanların arasına karışıp onlara katilin yerini bulmak için yol gösterdiğim menfaatçi dostlarımın sahte dünyası olurdu.
11 eylül 2001 günü kızılay’da metro çıkışının hemen karşısında kalan bir büfeden bir şişe su ve bir winston soft almak için durduğumda büfenin içindeki küçük televizyonda felaketler karşısında insanın içinde dalga dalga büyüyen o korku, heyecan ve coşku karışımı duyguyu yaşamama neden olan o görüntüleri gördüm. saat 16.00 civarında ikinci uçak kuleye dalarken çekilen görüntü idi bu. kaza olmadığını anında anlamam belki de fazla bilimkurgu okumamdan ya da içimdeki felaket istediğini bastıramamamdan kaynaklanıyor olabilirdi. artık dünyanın raydan çıktığını ve bundan sonra hiçbir şeyin aynı olmayacağını anlamıştım.
saldırılardan hemen sonra yasaklanan “kod adı kılıçbalığı” filmindeki cümle kafamda dönüp duruyordu. “ amerika ihtiyaç duyduğunda kendi düşmanını yaratır.” amerika ihtiyaç duymuş ve düşmanını aramaya başlamıştı. bu saldırıdan sonra yapılacak tek şey bu saldırıyı üzerine yolacak kârlı bir düşman bulmaktı ve dünyanın en kârlı düşmanları her saman ortadoğu’dan çıkardı. bu sefer de öyle oldu ve füzeler ortadoğu’ya yağmaya başladı. hala aynı savaşın devam etmekte olduğunu gördüğümüz ortadoğu yangın yerine döndü ve sönmeye de hiç niyeti yok.
okuduğum bu kitapta farklı bakış açıları ile 11 eylül saldırılarının sonuçları tartışılmış. herkes kendi bakış açısını göre suçluyu bulmaya çalışmış. ama o gün başlayan savaş aslında hala düşmanını arıyor. ve bulamayacak. çünkü o düşman her birimizin içinde.
güçlünün yanında durma alışkanlığına sahip avrupa ve ortadoğu sahte mağdur amerika’nın düşman arayışına çanak tutmaya devam ediyor. ben aranan bir katil olsaydım benim için en güvenli yer beni arayanların arasına karışıp onlara katilin yerini bulmak için yol gösterdiğim menfaatçi dostlarımın sahte dünyası olurdu.
devamını gör...