ikisinden de anlayan ben deyip tartışmayı sonlandırıyorum.. ikisinde de iyi olduğumu düşünüyorum çünkü..

inek sağmak. hayır durduk yere ot, saman yiyip güzelce kendi kendine gezen hayvanı sağmak kimin aklına neden geldi acaba?

bu benim tek yetenegim galiba. ne olursa olsun içim kan aglasa bile bunu istemedigim zaman dışarıya asla yansitmam. neden bilmiyorum ama üzgün oldugumu kimsenin bilmesini istemem..

biyolojinin neden sayısal ders , coğrafyanın da neden sözel ders olduğunu hâlâ sorarım kendi kendime.

ülkedeki herkesin kapitalist kafa yapısına sahip olması, paranın kölesi olmasıdır. mesleğimizi, idealist bir birey olarak değil para aşığı bir birey olarak yapmamızdır ve seçmemizdir. ülkeye dünyaya insanlığa bir şey katma iç güdüsü yok kimsede. güzel bir ev alayım , bir bmw çekeyim bir de iphone, iki fiyakalı gömlek yeter de artar bana , artık ülke çökmüş mü insanlık sonunu getirebilecek sorunlarla mı cebelleşiyor bana ne! kafasındaysan nasıl bir şeyler öğrenebilirsin; hangi dürtüyle?

beyin sarsıntısı demektir. baş dönmesi, bulantı olabilir. birey 24-48 saate normale döner.

her satırının altı çizilmesi gereken alfred adler 'in kitabıdır.

bir sonraki seçimde, oy kullanmayacak vatandaşlara hiç utanmadan "sandığa gidin" çağrısı yapacak olan muhalefefin trajikomik eylemi. yersen...

siyaset öyle, küstüm ben size oynamıyorum diyerek yapılabilecek bir şey değil. meclis salonunu terk ederek ya da seçimlerde oy kullanmayarak bir şeyleri değiştirebileceğine inanmak en hafif tabirle çocukça. ama tabi miyosen çağından beri iktidar olamadıkları için alıştı adamlar muhalefette kalmaya belli ki.

(bkz: yazık lan hangi ülkenin muhalefetiyse)

edit: jeolojik devir kayması.

bitmiyor.

izlemeye başladığım güne lanet olsun. tamam iyi hoş, tamam güzel dizi, tamam hatta en süper türk dizisi; ama bitmiyor. bahar'ın sahnelerini atlıyorum, mümtaz'ın, meliha'nın; bitmiyor. uzun bakışma sahnelerini, son ses müzik dayanan diğer doldurma sahneleri, insafsız dram sahnelerini de atlıyorum; gene bitmiyor.

şu dizi zamanında televizyona çekileceği yerde şimdilerin dijital platformlarında çekilse ne güzel olacakmış halbuki. bu haliyle varı yoğu bırakıp, hayatla bütün ilişiğinizi kesseniz bile bitirmek ortalama 15 günü buluyor. 15 gün!

bitmiyor.

"ben senin nereden ablan oluyorum" diyerek sizi tersleme potansiyeli olan abladır. abla demeyin siz de teyze deyin mesela.*

günün şiirini paylaştığımız başlıktır.




orhan veli kanık.

charles dickens'ın eseridir. 'suç ve sefaletin romanı' olarak da bilinir.
saygıdeğer burjuva hayatı dışında hayatların da olduğu fikrini cazip bulmuştur dickens. etkilendiği diğer bir nokta ise saygıdeğer sayılabilecek bir toplumun kurallarını ve normlarını ihlal edebilen kişilerin aslında bazı açılardan takdir görmesi gereken insanlar olabileceği düşüncesidir.ayrıca dickens, bu öteki-hayatlara ahlaki bir amaç yüklemeyi de istemektedir.
kendisinin de söylediği gibi romanda olaylar trajedi ile komedi arasında gidip gelmektedir ki yazarın amacı da budur. ama dickens bunun sebebininin sadece kendisi veya melodrama olmadığını söyler.ona göre gerçek hayat da tam olarak böyledir.yani bu bir çeşit realizmdir. çünkü gerçek hayatı yaşayan bizler, keyifli anlar yaşamaktayken sadece kısacık bir an sonra üzücü ve trajik durumların içinde bulabilmekteyizdir kendimizi.dickens'a göre romanlar,hayatta başımızdan geçen bu gerçek olayları yansıtmalıdır.

daha ayrıntılı bilgi için söyleşinin tamamını bırakayım;

umarım bunu bana söylerken seni anlayacağımdan ve seni yargılamayacağımdan bir an bile kuşkun olmamıştır.
ben, annen yani seni bir cinsiyete hapsetmedim. sen benim çocuğumsun ve hep öyle kalacaksın.

üstüme iyilik sağlık incindim ama demesenize öyle. *

size sormadan bişeylerinizi atması. ve çöp sandım demesi.

gazoz kapağı koleksiyonumu çöpe attı. karikatürlerimi çöpe attı

saygı, söz kesmeden konuşmak, özür dilemek, sinyal vermek gibi şeyler bir türlü öğrenilemiyor toplumumuz tarafından

birisinin iyi yazması / kötü yazması göreceli bir kavram olduğu için çok sağlıklı sonuçların ortaya çıkacağını düşünmediğim kıyaslama.

başka biri değil de, kendim; yine kendime: "sorun yok" dediğimi duymak istiyorum. samimiyetle, inanarak.

isviçre'de bir organizasyon tarafından cep telefonu ve internet aracılığıyla yapılan bir oylama sonucunda, dünyanın yedi harikası'na alternatif olarak seçilmiş ve 7 temmuz 2007 tarihinde açıklanmıştır. unesco ise bu seçimi, oy kullananların şahsi görüşlerini yansıttığı gerekçesiyle desteklemediğini ve klâsik (bkz: dünyanın yedi harikası) listesinin korunmaya ve benimsenmeye devam edileceğini açıklamıştır.

tamam ağbi

yaşını başını almış bir yazarın haklı serzenişi, üstteki goygoyumu göz ardı edersek, bu sadece sözlükte değil tüm hayatımızda uygulamamız gereken bir davranış şekli.

(bkz: samimiyet zamana muhtaçtır)