sokrates'in bir grup atinalı tarafından şehir tanrılarına inanmayışı vae gençlerin ahlakını bozması gerekçesiyle suçlanışını (idama mahkûm edildiği süreç hakkında), atina demokrasisi tarafından yargılanışını ve cezalandırılmasını konu alan diyaloglardan oluşur.

sokrates'e göre stina’da adının çıkmasının bir sebebi vardır: bilgeliği. ancak bunu kendini beğenmişlik olarak değil, bir olgu olarak sunar. bilgeliğini ise delfi’deki kahinin sözlerine dayandırarak şu olayı anlatır:

sokrates'in arkadaşlarından khairephon delphoi'a gider ve dünyada sokrates'ten daha bilge biri olup olmadığını sorar. aldığı yanıt ise olmadığıdır. bu kehaneti kabullenemeyen sokrates kendinden daha bilge olabileceğini düşündüğü devlet adamları, ozanlar ve zanaatkârlar ile konuşmak ve kehaneti çürütmek için yollara koyulur. sokrates, bilge olduğunu sandığı ya da kendini bilge sanan bu insanların aslında bilge olmadıklarını anladıktan sonra, onlara bilge olmadıklarını ispatlamaya başlar. böylece kendine birçok düşman edinir. hiçbir şey bilmediği halde kendini bilge sanan bu insanlardan tek farkının “hiçbir şey bilmediğini bilmesi" olduğunu söyler. işte onun gerçek bilgeliği bu bilinçtir. ancak bu tutum bilgeliklerini çürüttükleri insanlar tarafından bir bilge olarak sanılmasına yol açar. edindiği düşmanlıkların sebebi de budur.

sokrates mahkeme karşısında savunmasını yapar. hayatının geri kalan kısmını felsefeden yoksun veya sürgünde geçirmektense; başlangıçta kimsenin idam etmeyi düşünmediği, sadece susturulması ve af dilemesi hedeflenen filozof, prensiplerine ters düşmeyerek ölümü tercih eder. sokrates, baldıran zehrini kendi isteğiyle içerek hayatına son vermiştir.