kebapçı nezaketi

öncelikle bakınız bu nezaket kesinlikle yeni açılmış kebapçıda görülen hürmet değildir. birbirine karıştırmayalım.

bir kebapçı default olarak zaten bu skiller ile spawn olur. aynı hürmet ve nezaket esnaf lokantalarında da var. bir kere menü her zaman modülerdir. çorba istersin mesela önden ama tam porsiyon fazla gelecektir, o kadar da aç değilsindir. yarım mercimek dersin, "hemmen abim" der. "başım gözüm üstüne" der. o yarımı 3/4 koyar ama yine yarı fiyat yazar.

mesafelidir mesela, ama aynı zamanda samimidir de. abi abla der, "bizden biri bak bu hee" der yakın durur, ama abi ablaya gösterilen mesafeyi de korur. bakınız bu yakınlığı ve samimiyeti bir rakı balık etkinliğinde göremezsiniz. hemen kebapçıyla rakı balıkçımızı karşılaştıralım da aradaki farkları örnek üstünde görelim bence. + ile konuşanlar kebapçımız olsun, - ile konuşanlar da balıkçımız olsun mu? bence olsun.

+ abim hoşgeldin.
- hoşgeldiniz (veya hoşgeldiniz efendim).

bakın kebapçı gülümsemez bunu derken. otomatik söyler bunu belki. balıkçı hafif gülümseyerek sizi karşılar. kebapçı sizi ağırlar, içeri buyur eder, hizmet eder, baş üstünde tutar. "misafir bereketiyle gelir" düsturundandır. balıkçı sizi davet eder mi diyeyim, kabul eder mi diyeyim, hani müşterisinizdir ve gelip geçici olduğunuzu hissettirir. çok mesafe vardır arada, bir türlü o duvar aşılmaz.

* (bu benim) ustam bana önden bi yarım mercimek. bi'buçuk karışık ızgara alalım ortaya, bana da bi porsiyon adana. yalnız çok acı koyma sonra çıkarken gümrükte sorun oluyo, mideme dokunuyo *. canım sen ne istiyon? hm, ızgara köfte. ustam bi porsiyon da ızgara köfte (iç ses: ulan kebapçıya gelip ızgara köfte mi yicez be hatun pff)
+ hemmen abim. ortaya salata yaptırıyorum abim? içecek ne getireyim, şalgam içer miyiz? (bak bak samimiyete bak allahım kalkıp sarılasım bağrıma basasım geldi seni be adam dur hele)
* yok hocam ayran alalım biz. açık ayranın varsa açık ayran alalım.
+ tabi abim hemen. abime bi'buçuk karışık bi az acılı adana bi de köfte çek ordan. çorbayı şimdi mi getireyim abim yoksa hepsi birlikte mi gelsin?

bakın şimdi aynı diyaloğu restoranda yaşayalım.

- hoşgeldiniz efendim (hanımefendiye dönerek). hoşgeldiniz (bu banaydı). (menü koyar iki tane önümüze)
* (iç sesim: neyse ikimize de gülümseyerek hoşgeldiniz dedi. iyi bari).
** (benim balık kültürüm sıfır. o yüzden ana kahramanımız bu sefer hatun) biz bir levrek bir porsiyon da ızgara hamsi alalım. ortaya salata, karides güveç, kalamar tava, lakerda istiyorum. hayatım ahtapot salatası da söyleyelim mi, yer misin?
* (böğk) yok hayatım sen istiyorsan kendine söyle.
- tabi efendim. içecek olarak ne arzu edersiniz?
** ben ice tea şeftali alayım.
* (ulan nereye düştük) ben de.
- tabi efendim. içecekleri yemeklerle birlikte getiriyorum?
** evet lütfen.

ulan niye aynısı olmadı ya. halbuki ben hayal ederken çok daha başkaydı kafamdaki olaylar. hatun balık bilir, ben hiç anlamam, o yüzden galiba bunlar hep. şimdi bir de masalarımıza bakalım. kebapçıdayız:

bizim kebaplar ızgaralar falan gelene kadar masa donanır. ezmesinden çiğ köftesine, fındık lahmacunundan salatasına, her şey gelir.



şimdi balık restoranımıza konuk oluyoruz.ne istediyseniz o gelir. asla fazlası yoktur. tapas kültürü kurumsal kültüre uğramamıştır.



efendim şöyle ki siz afiyetle kebabınızı yedikten sonra da masanıza güzel güzel tatlınız ikram edilir, çayınız önünüze getirilir, anne evinde gördüğünüz pohpohlamanın benzerini yaşarsınız, geleneksellik vardır bir yanda, diğerinde ise yersiniz ve gidersiniz. çok ticari ve günümüzdür.

kebapçıda gördüğümüz bu ihtimamı bulamayacağımızı bile bile gidip gidip 1tl farkla king boy patates için, sırf manzarası için gidip bir tabağına 50 lira baydığımız künefeler için, "ayh deniz kıyısı olsun" diye tabağına 60 lira verip ucuz kahvaltılar için boşuna vakit harcamışız. kebapçılar bu ülkenin onulmaz değeridir, daha ötesi gelmeyecektir *

şişlenmek var işin ucunda.