mandıra filozofu

2014 yılı yapımı müfit can saçıntı filmi. konusu kadar filmin çekildiği mekan da güzeldir.

çocuklar duymasında yer aldıktan sonra sevilen bir karakterin filmini yapmışlar ve tam yerinde bir karar olmuş. her ne kadar her şeye karşı olmasına biraz gıcık olsak da insanlara bir şekilde iyiyi doğruyu ve güzeli göstermekte maharetli olan mandıra filozofu mustafa ali'nin hikayesi çok güzel.

filmden ne anladığına bağlı olarak değişen bir film. hayata dair güzel şeyleri anlatan bir film kimine boş kimine dolu gelebilir. ama bomboş olduğunu düşünmüyorum. boş film çok ama bu film o listede bile değil bana göre. ya da ben de bomboş biriyim onu da ben söyleyemem.

oyuncu listesinde müfit can saçıntı, rasim öztekin, ayda aksel, gülnihal demir, kemal kuruçay, begüm öner, hakan bulut, ahu sungur, ilyas ilbey ve eser eyüboğlu gibi oyuncuların olduğu 2014 yapımı komedi türündeki bu filmin yönetmenliğini ise müfit can saçıntı yapmıştır. yönetmen aynı zamanda başroldür bu arada.

çocuklar duymasın evreninin bir parçası aslında bu film ama bizde evren fikri olmadığı için sadece birkaç film çekilmiş o kadar. biraz kıymet verilse belki de büyük bir evren çıkardı oradan ama mantıklı işler tabii öyle para kazanıp kaçmalık işler olmasın. neyse evren nedir bilmeyenler bu ne diyor demesin diye uzatmıyorum.

çok güzel bir filmdir eğer mutlaka izlenmesi gereken filmler listem olsa bu film içinde olur. izlemeyen varsa hemen açsın izlesin. iyi seyirler.

müfit can saçıntı tanımında bahsettiğim filme bir de film başlığında tanım girmek istedim. hoşgeldin sayın bu filmden bahsetmemi bekleyen kıymetli yazar.

bu film, filmdeki iş adamının, karakter adını hatırlamıyorum fakat aktör olarak rasim öztekin'in köyde bir arsası olan mandıra filozofunu ikna etmesi amacıyla köye gelmesi ile başlıyor, yani aslında oranın da öncesi var tabii. farklı bir karakter ikna edemediği için kendisi ikna etmeye çalışıyor. genel olarak hikaye de mandıra filozofu ile iş adamı arasında dönüyor. iş adamının ikna çabası, mandıra filozofunun sürekli iş adamına adeta bir şeyler katarcasına sözler söylemesi, farklı düşünürlerden alıntılar yapması filmi çok güzel hale getiriyor. filme dair tat kaçıran detay sunmamak adına, çok ayrıntıya girmek istemiyorum, özetle bu filmde bana göre anlatmak istenen durum, şehir hayatında sürekli olarak bir şeylere bağımlı yaşayan bir iş adamının, köy hayatında birçok şeyden vazgeçmiş olarak hayatını mutlu bir şekilde sürdüren mandıra filozofunu tanıma çabasından ibaret. tanıma çabası çünkü bana göre iş adamı arsayı satın almaya çalışırken, aslında içindeki merak sebebiyle gittikçe tanıma çabası içine giriyor.

bu film vermek istediği mesaj yahut mesajlarıyla da günümüz insanının birçok bağımlılık haline ilaç niteliğinde sunuluyor. günümüzde böyle güzel mesajlar sunan filmler çok sayıda yok gerçekten, bu filmin bu anlamda mutlaka izlenilmesi gerek bir film olduğunu düşünüyorum. birçok eşya bağımlısı, sabah akşam demeden çalışmak bağımlısı insanlar tarafından özellikle izlenilmesi gerek.

başrolde rasim öztekin ve müfit can saçıntı'nın olduğu 1 saat 49 dakikalık türk filmi; yönetmen de müfit can saçıntı olan filmimiz minimalizm ve modernizmin savaşını anlatır.



her yerin betona döndüğü bir dünyada mülk ve aidiyet kavramına karşı, her şeye karşı olan, minimalist ve mandıra filozofu olan mustafa ali' ve oldukça zengin olan cevat beyin tanışmalarını, onun dünyevi şeylere tapan yanının filozofu tanıdıktan sonra kırılmaya uğramasını, hiçbir şeyin bizim olmadığını, teknolojik aletlerin kölesi olduğumuzu, modern dünyanın bizim kimliğimizde radikal değişimlere sebebiyet verdiğini anlatıyor.

mandıra filozofu derviş gibi bir adam, zamanla ilgilenmediği için saat bile takmıyor, dış görünüşe önem vermediği için tıraş bile olmamış, hırpâni giyimli ve organik besleniyor, iş hayatına, kurallara, sisteme ve dünyaya sırt çevirmiş, kendi doğrularıyla yaşıyor ve bilge bir insan.
bir de annesi var.

konfor hayatımızı kolaylaştıran bir yaşam şekli midir yoksa kapitalizmin bir tuzağı mıdır, her şeye sahip olmak zorunda mıyız, film bunu irdeliyor.

hayatını dünyevi şeylere ve kredi kartının sağladığı konfora göre dizayn eden cavit'in bakış açısını mandıra filozofunun hayatı çözmüş, alçakgönüllü ve her şeyden sırt çevirmiş yüzü sayesinde değişiyor.

her şeyin paradan, modernlikten ve kölesi olduğu her şeyden ibaret olmadığının ayrımına varınca önemli olanın sağlık, neşe, mutluluk ve sevdiklerinle olmak demek olduğunu anlaması filmin en iyi mesajı olabilir.

en çok tanım yazdığım filmlerden ama adamın yaşam felsefesi çok güzel. aynı kafadayız resmen başım ağrımasa yemek yemem çok ihtiyacım olmasa çalışmam. adam hiç çalışmıyor tabii ama o film sonuçta sıfır çalışma ile ölüp gideriz o kesin. neyse herkes musfata ali olsa hayat bir hayli güzel olabilirdi.

bir adamın bol kravatlı, plazalı, isi gucu bırakıp domates patlıcan sogan biber ekerek kendini dogaya vurdugu film, kapitalist olmayan farklı bir hayat mumkun mudur sorgulaması.

benim buna benzer tam olarak olmasa da donemimin oldugu.
ben 17 yasından beri non-stop calısıyorum. universitede okurken de calısıyordum.
hayatımda ilk defa pandemi cıktıgında mola verdim. 2020 yılını evde gecirdim. faturalarımı odeyecek, bi de kendime sigara yemek alacak kadar butcem vardı. inanın dısarda bi kahve icecek bile butcem yoktu. koyuyordum termosuma kahvemi parka gidip kitap okuyordum. o kadar cok kitap okudum ki o sene keyifli keyifli. bazen haftada bir, bazen iki haftada bir gorustugum, her gun muhakkak mesajlastıgım bir sevgilim vardı. temizligimi yapıyordum. yemegimi yapıyordum. her sabah 7 de ve her aksumustu 5 te yuruyus yapıyordum. bazen spor salonuna gidiyordum.

sıfır param vardı ama cok asık, cok mutlu ve cok huzurluydum.
bosanalı 10 sene oldu. sanırım bu 10 senede en mutlu senem o seneydi.

sonraki sene ise girdim, sevgilimden ayrıldım falan filan.
gecti o mutlu donem tabi.