ölünün arkasından yemek dağıtmak

ben öldükten sonra bok yesinler dedirten gelenek. ulan öldüm öldüm alooooo. senin pis boğazını mı doyuracağım ben amk açı. ben bunu hiç anlamıyorum arkadaş. acı var ölüm var bir de taziyeye gelenlere yemektir şudur budur dertleriyle uğraşıyor insanlar. neymiş ölünün hayır duasını almak içinmiş. ulan taziyede yemek verilmedi diye hayır duası etmeyecek adamın amk ben. öyle adamın duası kabul olur mu!

neyse vasiyetimi verdim zaten. ben öldükten sonra bir pankart yapıp cenaze evine astıracağım. pankartta da "yemek yok bok yiyin amk açları" yazacak.

yaşarken hayrımız dokunmadı bari öldükten sonra bir şey yapalım der gibisinden bir harekettir.

ölen kişinin yakınlarının acısını yaşayamayıp milletin midesini düşünmesine sebep olan şaçma bir gelenek.

aslında, ölenin yakınlarının telaşesi olmasın diye mahallede komşuların yemek yapıp eve getirdiği geleneğin negatif evrimleştiği halidir.

kim ister ki ruhuna sucuklu kaşarlı pide değsin. (bkz: ölmüslerinizin ruhuna değsin). hayır yapmak güzeldir, ihtiyaç sahiplerine ulaşmak mükemmel bir insani durumdur. ancak cenaze anında veya sonrasında yapmak kadar saçma bir hareket yok. o halde bu gelenek elalem lobisi nedeniyle devam edecektir. amman kendi aklınızdan bulup bir gariban sevindirmeyin. amman bir kimsesiz çocuğun yüzünü güldürmeyin. meftayi gömerken açın pide kutularını hem o garipte son kez kokudan nemalansin. hem sonra elalem ne der!

kesinlikle yok olması gereken bir anane. kültüre ve inanışa göre yediklerinizin "amel defteri çoktan kapanmış kişi"nin canına değmesi için verildiği söyleniyor ama inanmıyorum. bildiğin baş sağlığına gelmesi için insanlara rüşvet verilmesi gibi bir şey bu.

baş sağlığına geldin, al bak bu da müfakatın. doyur karnını.

bir rahat bırakın insanları be kardeşim. ben orada ağlayacak mıyım yoksa senin gül suyunu, lokumunu, fazladan ayranını ya da pideni mi düşüneceğim?!

hatırladıkça ifrit oluyorum. oturmuşlar bir kenara yediklerinin hatırası kalsın diye cenaze evinde fotoğraf çekinen aptal sürüleriyle dolu bizim toplum.

çok tuhaf bir kültürdür. cenaze gördüğümde sırf bir şeyler yemek için dahil olmak da cabasıdır.

ölü evinin değil de yakın komşuların, akrabaların eve yemek götürmesi güzeldir. nitekim:
cefar b. ebu talib (ra) öldürülünce, hz. peygamber (as) şöyle buyurdu:

"caferin ailesine yemek yapıp götürün. çünkü başlarına kendilerini meşgul edecek bir musibet gelmiştir." (u: (ebû dâvûd, cenaiz, 25; ibn mâce, cenaiz, 59)

evet ölü evi yemek düşünecek durumda değildir, bu iş komşularına, yakınlarına devredilmiştir.

yani açıkcası eleştirmekten değil sadece kişisel görüşümce yanlış olduğu kanısındayım. ölünün arkasından en makbulü dua ve namaz sonrası secdedeye gelerek, rabbime vefat eden kişinin günahlarının affedilmesi için yalvarmaktır.


cenaze evine yemek yapıp götürmek en güzel düşüncedir çünkü kimse o halde yemek yapamayabilir. giderken 1 tencerede olsa, insanlara götürmek bence cok hoş bir davranıştır fakat cenaze sonrası, cenaze sahiplerinin evde yemek verip, tatlı dağıtmasını yaşanan acıya tezat olarak görüyorum.
cenaze evini ziyarete gelen herkes, acıktıysa tabi ki izin dahilinde gidip mutfaktan yiyebilir ( ki bana kalırsa cenaze evinde yemek istenmez/ beklenmez.. bu çok ayıp olur. yani insanların acısı var. oraya teselli etmeye gidiyorsunuz. böyle şeyler düşünülmemeli. ya tok gidersiniz ya da ziyareti bitirir, gider karnınızı doyurursunuz.)


fakat maksat durumu olmayan insanları doyurup, sevap işlemekse o zaman ayrı tabi.. cenazeden sonra, ölünün günahlarının affedilmesi adına , rabbimin affını dilenerek durumu olmayan insanlara yemek dağıtılabilinir ki bence bu en güzel sevaptır.

aksi bir portrede, ( evde herkese dağıtılan yemek sebebiyle ) insanlara hizmet etmekten, zaten vefat eden yakının adına ibadet edemiyorsun. çanak- çömlek yıka, çay koy, tabaklara yemekleri koy vb. derken zaten bence en değerli zamanlar başka işlerle geçiyor. oturup, ibadet etmek en hayırlısı.

cenaze sürecinde çok hassas olmak gerekli. insanlara yük olmaktansa, insanlara kolaylık sağlamalı. cenaze evine giderken 1 kap yemek yapmak/ yapamıyorsanız bir yerden yiyecek bir şeyler alıp paketleterek götürmek bence düşünceli bir davranıştır.

bazen, biri ölünce sevinçten na'pacağını şaşırmak.

ölünün ruhunu kötülüklerden koruyoruz moruk şamanizm geleneği moruk halk edebiyatından yüksek lisans yapıyorum adlı hesabımdan