1.
modal mantığa semantik bir temel arayan analitik felsefeci..
''semantical considerations on modal logic'' adlı makalesinde 'mümkün dünya' kavramı-ki metafizik bi kavramdır- temelinde nicel mantığın imkanını tartışır. kısaca anlatsam küfür yiyebilirim ama yememeyi diiliyorum tabi. kripke mantığını temellendirmek için üçlü bi model yapısı kurar ve bunu tanımlar : g*, k*, r*
sezgisel/semantik tarzda k'yı mümkün dünyalar kümesi, g'yi gerçek dünya ve r'yi rölatif imkan bağıntısı(accessibility relation)* olarak düşünebiliriz. yalnız bu bağıntının refleksif ya da daha açık olmak gerekirse yansımalı ve geçişlidir. böylece her dünya, diğer dünyalara nazaran kendisine bağlı olarak mümkündür. burada tamamen formel modeller söz konusudur ve çoğu zaman mantıkçılar bu teknik dilin arkasına saklanırlar. ancak tabi ki bu dilin kullanılması bir takım felsefi önkabül ve referansları gerektirmekte. her ne kadar objektif gerçekliği babalarının evinden getiriyomuş havasında olsalar da...
son olarak kripke'nin mantık aygıtı tekil terimlerin kullanılmasını gerekli kılar ve bu tüm semantik yapılar için geçerlidir. (bkz: willard van orman quine) bunu asla kabul etmez, hatta formel semantiği mantık için bir gerileme olarak görür. (kripke bunu 'naming and necessity' de gayet kılıfına uydurmuştur)
''semantical considerations on modal logic'' adlı makalesinde 'mümkün dünya' kavramı-ki metafizik bi kavramdır- temelinde nicel mantığın imkanını tartışır. kısaca anlatsam küfür yiyebilirim ama yememeyi diiliyorum tabi. kripke mantığını temellendirmek için üçlü bi model yapısı kurar ve bunu tanımlar : g*, k*, r*
sezgisel/semantik tarzda k'yı mümkün dünyalar kümesi, g'yi gerçek dünya ve r'yi rölatif imkan bağıntısı(accessibility relation)* olarak düşünebiliriz. yalnız bu bağıntının refleksif ya da daha açık olmak gerekirse yansımalı ve geçişlidir. böylece her dünya, diğer dünyalara nazaran kendisine bağlı olarak mümkündür. burada tamamen formel modeller söz konusudur ve çoğu zaman mantıkçılar bu teknik dilin arkasına saklanırlar. ancak tabi ki bu dilin kullanılması bir takım felsefi önkabül ve referansları gerektirmekte. her ne kadar objektif gerçekliği babalarının evinden getiriyomuş havasında olsalar da...
son olarak kripke'nin mantık aygıtı tekil terimlerin kullanılmasını gerekli kılar ve bu tüm semantik yapılar için geçerlidir. (bkz: willard van orman quine) bunu asla kabul etmez, hatta formel semantiği mantık için bir gerileme olarak görür. (kripke bunu 'naming and necessity' de gayet kılıfına uydurmuştur)
devamını gör...