1.
anne baba olmaması gereken kişilerin yada istenmeyen evlilik yapmış çiftlerin arasında yetişmiş çocuğun yanlış yönlendirilmeleri sonucu kişilik ve karakterinin ona göre şekillenmesi neticesinde yanlış kararlar vermesi ve hayatı boyunca mutsuz olmasıdır.bu çocuklar büyüyünce doğru iletişim kuramaz,sosyalleşemez,evlenemez,evlense bile doğru evlilik yapamaz ve hayatı boyunca herşeye geç kalırlar ve kendilerini isteseler de asla değiştiremezler.çünkü kişilikleri,huyları ona göre şekillenmiştir.hayatları ellerinden çalınmış gibidir bu insanlar...
devamını gör...
2.
mümkündür. ebeveynler bu durumu "anne-babalığın kursu, stajı, okulu yok ki. biz annemizden babamızdan böyle gördük, sana verebildiğimiz bu" olarak aktarıyorsa, durum daha vaham demektir. eski bir arkadaşım bu açıklamaya istinaden "sen bunu kınıyorsun, ama onların potansiyeli bu. onları suçlama. sana, en mükemmellerini veriyorlar." demişti. maksimumlarını veriyorlarmış yani. inanılmaz gerçekten.
geçelim bunları. bir de yanlış yetiştirilmenin devamında, "yanlış yetişme" meselesine bir bakalım. o kimin suçu peki? evet, belli bir yaşa ve zamana kadar başımıza gelecekleri biz seçmedik. ancak o noktadan sonra olacakları biz seçtik. bir yerde artık gerçekten durup "bu benim hatam" ya da "bu benim galibiyetim" diyebilmek gerek. bugün buradayım ve söyleyebiliyorum. yanlış yetiştirildim, ancak bir yerden sonra çok yanlış yetiştim. kendi kendimi astım kestim. gerek var mıydı? asla. yapmalı mıydım? kesinlikle. tıpkı sevinç, heyecan, hoşlantı duyguları gibi diğer duyguları da yaşamam gerektiğini hissetmiştim pekâlâ. korku, panik, hüzün, keder... kimsesizler, kendisine kimse olmak durumundadır. kendimizi yetiştirebiliriz, kontrol bizde.
geçelim bunları. bir de yanlış yetiştirilmenin devamında, "yanlış yetişme" meselesine bir bakalım. o kimin suçu peki? evet, belli bir yaşa ve zamana kadar başımıza gelecekleri biz seçmedik. ancak o noktadan sonra olacakları biz seçtik. bir yerde artık gerçekten durup "bu benim hatam" ya da "bu benim galibiyetim" diyebilmek gerek. bugün buradayım ve söyleyebiliyorum. yanlış yetiştirildim, ancak bir yerden sonra çok yanlış yetiştim. kendi kendimi astım kestim. gerek var mıydı? asla. yapmalı mıydım? kesinlikle. tıpkı sevinç, heyecan, hoşlantı duyguları gibi diğer duyguları da yaşamam gerektiğini hissetmiştim pekâlâ. korku, panik, hüzün, keder... kimsesizler, kendisine kimse olmak durumundadır. kendimizi yetiştirebiliriz, kontrol bizde.
devamını gör...
3.
serseri yasam stilini dogurur. evet.
devamını gör...