hayattan soğumak

birkaç gündür ne enerjim var ne moralim. hatta haftabaşında ankara'ya gidip geldim, o çok sevdiğim şehre. ama yine de düşündüğüm kadar mutlu olamadım.

öyle bir hâldeyim ki sanki 2020'ye geri döndüm. tekrar o bunalımı yaşıyormuşum gibi. bunu fark etmek biraz korkutucu çünkü çok uğraştım o günleri atlatmak için... fark ettim, farkındayım ama kendimi iyi edecek enerjim yok. iyi olmak için bir dilek dinleyemiyorum bile. yokuş aşağı yuvarlanıyormuşum gibi, eninde sonunda bir duvara çarpar dururum herhalde...

hayattan elbette bende soğudum ,artık vücudumdaki ağrılar bile bedenimi değil ruhumu acıtıyor ,bir köşede saatlerce ağlayabilirim saçlarımı kökünden kazıma fikri gitmiyor aklimdan .aldığım kilolar basa bela ,yediğim yemekler mutluluğu vaad ediyordu şimdi hayatımı zehir ..ruhumun sıkıştığını artık hissetmiyor ,görüyorum ...lanet olsun depresyon ....