psikanalitik kuram

freud’un 20. yy’ın başlarında yaptığı çalışmalar sonucu ortaya çıkmıştır. temel olarak kişilik gelişimini açıklamayla ilgilenmiştir. freud, gelişim sürecinin evrensel ilkelerle açıklanabileceğini söyler. erken yaşam deneyimleri yetişkinlik dönemine uyum açısından oldukça önem taşımaktadır. freud’a göre biyolojik süreçler önem taşısa da bireysel gelişim toplumsal bir ortam içinde olmaktadır. biyolojik olarak belirlenmiş güdüler davranışını yönlendirmektedir. ancak, bu güdüsel yönlendirme, bireyin içinde yaşadığı sosyal çevre tarafından etkilenmekte ve biçimlendirilmektedir. sosyal çevrenin, özellikle de ebeveynlerin çocuğun duygusal gelişiminde önemli bir rolü vardır. bireysel farklılıklar da böylece ortaya çıkmaktadır.

ruh sağlığı sınavı öncesinde tekrar etmem gereken ama çalışacak dünya kadar konu olduğu için şiddetle es geçmek istediğim kuram.

ericson’un gelişim kuramı ile ayrılan yönleri açısından bakarsak en temel olarak 0-6 yaş aralığında bebeğin ihtiyaçlarının karşılanmaması sonucu ortaya çıkan döneme takılma veya dönemde saplanma meselesi freud için keskin bir yaklaşımken ericson için yaşamın ilerleyen dönemlerinde geçmiş yaşantılardan kaynaklanan sorunlar terapi vs ileri düzeltilebilir.

psikanalitik kuram, insan davranışının ve deneyimlerinin büyük ölçüde bilinçaltındaki dürtüler ve çatışmalar tarafından yönlendirildiği fikrine dayanır. birçok psikologlar ve psikanalistler tarafından psikolojik yaklaşım ve tedavi için kullanılıyor.