sanat zengin işidir

doğruluğu ve yanlışlığı olan bir önermedir. buyurun tartışmaya.

yoran ve tartışması bir yere varmayacak konu. gölge anayasalardan zenginlik anayasasının maddelerini sayıklamaktan farksız. sanatın kendinizi imlediğiniz sınıfsal konumla alakası olduğuna inanıyorsanız yaptığınız şeye muhtemelen zanaat demeye başlarsınız. her şekilde bir yetenek sahipliğine çıkar.

kısmen doğru. (bkz: maslow piramidi)

sanat ülkemizde ne kadar ayaklar altında olsa da sanatsal bir ürün icra etmek parayla ilişkilidir. karnını doyuramayan bir insandan ressam olmasını bekleyemeyiz.

*

estetik bir yargıya, tavra sahip değilse insan ne kadar zengin olursa olsun sanatçı olamaz, sanat eserinden anlamaz, yorum getiremez. bu da ya yetenektir, ya da eğitimle kazanılabilecek bir şeydir. yani satın alınabilir bir şey değildir fikrimce.

sanat zenginleştirilmeye çalışılan bir iştir, diye değiştirmek istiyorum. uğraşmak istemeyen, gereksiz gören tayfa da bahane olarak bunu söyler, kendi yaptığını yüceltmek isteyip kalitesini arttırdığını sanan da bunu söyler.
gerçek sanat elinde var olanla anlatmak istediğin duyguları farklı bir bakış açısı ve orijinal özgün bir çalışmayla herhangi bir şeye dönüştürebilmektir. karmaşık bir cümle kurdum ama umarım anlatabilmişimdir.

fakir gitsin karnını doyursun, art gallerylerimiz bize kalsın ho ho ho

bi tık haklısınız kendi yazdığım tiyatro oyununu güç bela çıkartıp ciddi bir zarar ettim ve şu an yeni oyum çıkaracak sermayem yok... sjsjsjsj

herkesin bir somun ekmeğinin olduğu bir dünyada sanat üretemezsiniz. çünkü açlıktan ölürsünüz. ürettiğiniz sanat karşılığında size birinin bir ekmek vermesi lazım. sahip olduğu tek ekmekle de kimse sanat satın almaz bu sefer alıcı açlıktan ölür. yani sanat üreticisinin hayatta kalması için en az iki ekmeğe sahip ve birini bu sanat ürünü karşılığında vermeye istekli biri lazımdır. bu kişi de diğerleriyle kıyaslandığında zengindir.
sanata bir yandan çok değer veriyoruz öte yandan sanatın desteklenmesi, sanat üreticisinin finanse edilmesi için bunu tüketecek zenginlere ihtiyaç var. ve bu zenginlik sömürü yoluyla elde ediliyor. sanatın mazisine baktığımızda en erken çağdan başlayarak sanat eseri dediğimiz şeylerin neredeyse tamamı din sistemleri tarafından fonlanmış. tapınaklar, tanrı ve tanrıça heykelleri bunlar hep ruhban sınıfının halktan topladığı artı ürün ile finanse edilerek yapılmış yaptırılmış şeyler. dünya sekülerleştikçe kişisel servetler de sanat satın alabilir hale gelmiştir. müşteri portföyündeki zenginleşme sanat üretimini de özgürleştirmiş, sanatın konuları, malzemesi, sanat ürünlerinin boyutları ve daha bir çok konuda bir sıçrama yaşanmıştır.
lafın sonu: sanatın ancak zenginlikle desteklendiğinde var olabildiği savı doğrudur.