sanayi tipi tost makinesi

her türk erkeğinin hayalidir. daha önceden pişirilen tostların ve yağlarını kalıntılarını taşıdığı için yapılan tost her daim daha lezzetlidir.

benim de hayalim bu.
yağ kalıntısından değil ama döküm olduğu için falan.
ya da görüntüsünü sevdiğimden bilemem.
gerçek tost makinesi buymuş diğerleri evcilik oyuncağı içinmiş, taklitmiş gibi hissettiriyor galiba.

tost hastası olanlara elzem olan makina.

fenasal cazzlatır
ilk defa kullanılıyorsa sıcak yüzeylerin kuyruk yağı ile yakılması önerilir

makinadan mıdır yoksan yapandan mı bilmem sanayide yenilen tosttan daha iyisini üst düzey büfelerde bile yemedim. söyleyeceklerim bu kadar.

şunun üzerinde tüm ekmek tost yapacak kadınım, dilim dilim jülyen doğrayacak onu, yanında azcık domates, çok az rus salatası ve kocaman yeşil elma ile servis edecek. ulan bu cennet mi derim beee. çok şey istemedim bu hayattan ben. minik mutluluklar yetti. dyson'unu da alırdım hanımıma, hem süpürsün hem fizik çalışsın evde yıbışık.

yeterki yanımda olsun.

o minicik ayakları ile, kocasına yaptığı lezzetli tost sonrası, scotch brite süngerin yeşil tarafıyla makineyi zımparalayan bir kadın gördüğümde, elbet dolanırdım arkasından. erkeksi gücümle siyah ojeli küçücük ellerini kavrar, süngeri ileri geri ittirmesine yardım ederdim. çok hafif gezdirirdim ama asla onu incitmezdim.
koca olurdum kadınıma ulan ben. deste deste cumhuriyet sucuğu alır, verirdim ellerine. 60gram aç bitir alacak halim yok. dev gibi makineleri minik bedeniyle kullanan kadınlara hayranım. erkeklik yapmaktan gurur duyardım.

top değilim ben arkadaşlar. şimdi baktım, arkamdan çok fazla top diyen olmuş telegram grubumuzda. sek bir erkeğim. çiviyim ben, bosch matkap ucuyum, demir levhayım, balistik füzeyim ama asla top olmadım. alev aldım bazen, bazen duruldum içime çekilip, devran çağlar dinledim saatlerce. güneşi tutarım sanırken aldandım, lambamı kapadılar karanlığımdan şikayet ettiler, bu çok büyük bunu almam imkansız dediler bana ama, bir gün bile aklımdan top olmak geçmedi. ben her daim duvar delicisi oldum. keşke her duvarı değil, aşkımın bahçe kapısını delsem artık. delik deşik olsa kapı. şıngırtılı boncuklu yazlık bar kapısına dönse. erkeklik yönüm inanılmaz şişiyor bazen. yine de aradığım tek şey aşk.

eve alındığında aynı lezzeti verememektedir, bir dönem sevgili babam ile sanayiye götürdüğümüz aracımızın işleri sürerek sürekli yediğimiz ve en sonunda babamın biz bunu evde yaparız deyip aldığı makine ama aynı lezzeti yakalayamadık, elden çıkarması çok kolay oldu ama.

sanayi yemekleri ömrümde yediğim en iyi yemekler listesinde başa oynar ki, dünyanın dört bir yanında michelin yıldızı çok restoranda yedim, ostim sanayi de yenilen tost bir çoğundan iyidir lezzet olarak olmasa bile atmosfer, orada yapılan sohbetler, babam ile gitmiş olmak benim için hep üst sıralara konumlandırır

adına yakışır bir şekilde tel fırçayla temizleniyor.