travma ve iyileşme

travmatik stres üzerine çalışmalarda bulunan psikiyatr judith lewis herman'ın 1992 yılında yayımladığı ve post-traumatic stress disorder yani travma sonrası stres bozukluğunu ele aldığı eseri. kitap, savaş sonrası askerlerin, tecavüz mağdurlarının ve ev içi şiddete maruz kalanların yaşadığı travma sonrası stres bozukluğuna odaklanıyor.

son yaşadığımız deprem sonrası, doğrudan depreme maruz kalmayanlarda bile yoğun bir biçimde oluşacak olan travma sonrası kaygı bozukluğunu (tssb) anlama ve aşma için yararlı bir kitap.

ben bu kitabı psikolog bir arkadaşımın önerisi ile alıp bir kenara koymuştum. 2017 yılında yaşadığım özel bir trajedi sonrası bu kitabı okudum. çok derinlikli yaşadığım sorunumu aşmada (aldığım profesyonel yardıma ek olarak) çok çok iyi geldi . kesinlikle öneririm.

kitaptan bir kaç küçük alıntı:

suçluluk duygusu, mağdur başka bir insanın acı çekmesine ya da ölümüne tanık olduğu zaman özellikle şiddetlidir. başkalarının kötü bir kaderle karşılaştığını bilirken kendini esirgemiş olmak, ağır bir bilinç yükü yaratır. .... travmatik hatıralar sözel bir anlatı ve bağlamdan yoksundur; tersine canlı duyular ve imgeler biçiminde kodlanmıştır.
hiroşima, toplumsal afetler ve muharebe mağdurlarıyla çalışan robert lifton travmatik hatıraları 'silinmez bir imge' ya da' ölüm damgası' olarak tanımlar. özel bir grup imge çoğu kez lifton'ın 'nihai dehşet' dediği deneyimde kristalize olur. travmatize insanlar sık sık yalnızlık ve başkalarına kaygıyla yapışma arasında gidip gelir. (s. 66-67)

insanların çoğunluğu tanrı tarafından terk edilmenin acılığını yaşar. (…) “inancımı ebediyen yutan bu alevi asla unutmayacağım. yaşama arzusunu, sonsuza kadar elimden alan gece sessizliğini asla unutmayacağım. tanrı’nın ve ruhumun öldürüldüğü ve hayallerimi toza döndüren o anı asla unutmayacağım. bunları asla unutmayacağım; tanrı’nın kendisi kadar uzun yaşamak zorunda kalsam bile. asla.” (s. 117)

iyileşme, hatırlama ve yas tutmayı gerektirir. (s. 303)