hiçliğe açılan pencere

çürümenin kitabı ile tanıdığımız rumen yazar ve filozof emil michel cioran'ın yazdığı 174 sayfalık eser olup deneme türünde yer alıyor.

kitabımı ışık ergüden çevirisinden okudum.

emil michel cioran'ın iç dünyasını ve hayatı algılama biçimini çürümenin kitabı sayesinde biraz olsun bilsek de bu kitabındaki düşünce ve izlekleri onun kadar çarpıcı bulmadım; elbette analizleri ve çıkarımları çok iyiydi ama çürümenin kitabı kadar sarsıcı olduğu bence söylenemez.
çürümenin kitabı sanki insan ruhuna yapılmış bir otopsi niteliğindeydi, metni yumuşatmadan, fikrini bütün dikenleriyle olduğu gibi anlatması kitabı daha canlı ve daha sarsıcı kılmıştı.

yazarın hayata, insana, hiçliğe, ölüme ve yaşama, ölümün bilinci devre dışı bırakan bir sonsuzluk oluşuna dair yargılarına varan pek çok saptama ve düşünce olabildiğine nesnel olmaya çalışılarak irdeleniyor.

insanın anlam arayışı, hayatta olmanın verdiği bir merak, vâroluşunu anlamlandırma çabası ve bir yandan da hiçliğe zemin hazırlayan olaylar, kavramlar, yazarın fikirlerini açıklarken felsefeden bunca beslenmesi kitaba zenginlik katıyor.
çünkü yazdığı her metnin, her cümlenin altında derin bir anlam var, her şeyin anlamlı olma ihtimâli ve her şeyin saçma olma ihtimâli arasında bir kanıya varmak isterken hayatı yaşamaya devam ediyoruz.
düşünmek ise hiçliğe açılan pencere oluyor.

kitaptan alıntı içine aldığım birkaç söz bırakıp bitiriyorum.