2081.
"insan ırkının çoğu üyesi ressam, şair veya müzisyen olma kapasitelerini yitirmişler ve çevrelerindekileri doğrudan görme ve duyma opsiyonundan mahrum edilmişlerdir; dolayısıyla ne kadar isteseler de bu deneyimleri ikinci elden yaşamak zorundadırlar. bu yeteneğin geri kazanılmasına biz "farkındalık" veya "ayırdında olma" diyoruz."
insanların oynadığı oyunlar' dan. herkese bol farkındalıklı günler diliyorum :)
insanların oynadığı oyunlar' dan. herkese bol farkındalıklı günler diliyorum :)
devamını gör...
2082.
matt haig/rahatlama kitabı
devamını gör...
2084.
"insanlar, her zaman siyasetteki aldatmaların ve aldanmaların aptal kurbanları olmuşlardır ve bütün ahlaksal, dinsel, siyasal ve toplumsal sözler, bildiriler ve vaatler arkasındaki şu ya da bu sınıfın çıkarlarını aramayı öğrenmedikleri sürece de, böyle kalacaklardır. reform ve ilerleme şampiyonları, ne kadar barbarca ve çürümüş görünürse görünsün, her eski kuruluşun, belirli egemen sınıfların zorlamasıyla ayakta durduğunu görmedikçe, her zaman eski düzenin savunucularının oyununa geleceklerdir."
devamını gör...
2085.
"bazı şeyler unutulmaz. yanınızdayken bile özlediğiniz, yanınızdayken bile hatırladığınız biri gibi... ve bana öyle gelir ki, bütün o dağınıklığa, bütün o bölünmüşlüğe, bütün o hüzne, ayrılışlara, bekleyişlere, bütün o yalnızlıklara ve ne yaparsam yapayım anlatılması, tanımlanması mümkün olmayan özleme rağmen bu, dünyanın en güzel hikayesidir. "
devamını gör...
2086.
insanca özlemler dünyaya uymuyorsa,
bozuk olan dünyadır; insanca özlemler, değil.
bozuk olan dünyadır; insanca özlemler, değil.
devamını gör...
2087.
bazen insan 'ben iyiyim' dediginde gözlerinin içine bakip
'iyi degilsin biliyorum' diyecek birine çok ihtiyaç duyar.
sabahattin ali
'iyi degilsin biliyorum' diyecek birine çok ihtiyaç duyar.
sabahattin ali
devamını gör...
2088.
istisnai insanlar hep aynı kör, sağır döngüyle, aynı âcizlikle, aynı sersem inatçılıkla sınanır çocukluklarında… kimse onlardan biri olduğunu düşünmez... kimse onlara yardım etmez... gündelik yaşam sahiden bu kadar uzağına mı düşer insan ruhunun?
devamını gör...
2089.
sevdiğimle birlikte uzaklarda, kimseciklerin görmemiş olduğu bir ormandaydım. perde kapanınca arkaya dolanıp onunla konuştum. yan yana oturduğumuz sırada onun gözlerinde şimdiye değin hiç görmemiş olduğum bir bakış belirdi. benim dudaklarım da onunkilere doğru uzandı. birbirimizi öptük. o anda neler hissettiğimi anlatamam size. sanki tüm yaşantım kusursuz, gül renkli bir sevinç noktasında toplanmıştı. o da tepeden tırnağa titriyor, beyaz bir nergis çiçeği gibi sarsılıyordu. derken dizüstü çökerek ellerimi öpmeye başladı...
devamını gör...
2090.
oturduğum mahalle, oturduğum ev, konuştuğum adamlar çoğu sinirime dokunuyor. o fatih meydanının önünden geçerken meydan kahvelerinde bir sürü işsiz güçsüz, softa makulesi adamlar oturuyorlar. biraz temizce giyindin mi arkasından fena fena bakıyorlar, kimbilir neler söylemiyorlar, insan yolda bile rahat yürüyemiyor. sonra dükkânların hali nedir? adam başına aşçı ve kahve. erkeklerin işi gücü kahvede, caminin önünde oturup sokağı seyretmek. dün tünel'den galatasaray'a kadar dükkânlara baktım. esnaf bile zevk sahibi. insan bir bahçede geziyormuş gibi oluyor. her camekân çiçek gibi. en âdi eşyayı öyle biçime getiriyorlar ki mücevher gibi görünüyor. sonra halkı da bambaşka. dönüp bakmazlar. yürümesini, giyinmesini bilirler. her şeyi bilirler canım... o macit'in ellerine baktım, kadın eli gibi, tertemiz, incecik, tırnakların üzerinde bile çalışmış. şinasi'nin elleri gözümün önüne geldi. tırnağının biri kırık, öbürü batık... ne imiş kemençe çalarmış. böyle elini parçalayan sazı parçalamalı...
peyami safa - fatih harbiye
devamını gör...
2091.
"hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim."
devamını gör...
2092.
devamını gör...
2093.
olmam gereken yerden çok uzaktayım,
belki de yoruldum, bilmiyorum.
öyle karışık,
öyle yabancıyım ki,
bu aralar kendime bile gelemiyorum.
*yeraltından notlar
devamını gör...
2094.
bir kitabın seni anladığını hissetmek üzerine küçük bir tez.
hiç yaşamamıştı. kim olduğu sorulsa yanıt veremezdi bilmiyordu.
syf. 14
yalnızdı ama çevresinde insanların olmaması ya da okuduklarını kimseyle paylaşamaması anlamında değil, temel bir anlamda yalnızdı(belki de bu yüzden odaya kapanıp saatlerce okuyordu). onlardan olmadığı gibi hiçbir topluluktan da değildi. hiçbir topluluğa ait değildi. bütün topluluklardan uzaktı. varlığının derinlerinde geri dönülmez biçimde sürülmüş olandı.
syf. 39
yalnızdı. içinde hem ölmekte olan ya da çoktan ölmüş bir varlığı, hem de kendi ölü rahmi içinde kıpırdayan, yavaşça kabuğa doğru yol alan, henüz varolmamış yaban bir varlığı taşıyordu.
syf. 44
hiçbir şey beklemiyordu. bir şey geldiyse bile gelip ona çarpmış birlikte yitmişlerdi. ummuyordu. hayal etmiyordu.
syf. 52
bu o değildi, ne de bir başkasıydı. ne gövdesi içinde ne de dışındaydı. gövdesi kurumuş bir yara kabuğu gibiydi, birazdan dağılacak, rüzgâra karışıp yitip gidecekti. içine çekilecek ne bir iç vardı, ne de kaçılacak bir dış.
syf. 113
aniden çocukluğuna ilişkin bir görüntü canlandı, söndü. üzüntüsü yükseldi, içini kapladı. durumu apaçıktı, gözler önündeydi. ne bir kardeş olabilmişti, ne bir oğul, ne bir sevgili, ne de başka bir şey; hiçbir şey olamamış, hiçbir şey yaşamamıştı.
syf. 202
kenarda-ayhan geçgin.
hiç yaşamamıştı. kim olduğu sorulsa yanıt veremezdi bilmiyordu.
syf. 14
yalnızdı ama çevresinde insanların olmaması ya da okuduklarını kimseyle paylaşamaması anlamında değil, temel bir anlamda yalnızdı(belki de bu yüzden odaya kapanıp saatlerce okuyordu). onlardan olmadığı gibi hiçbir topluluktan da değildi. hiçbir topluluğa ait değildi. bütün topluluklardan uzaktı. varlığının derinlerinde geri dönülmez biçimde sürülmüş olandı.
syf. 39
yalnızdı. içinde hem ölmekte olan ya da çoktan ölmüş bir varlığı, hem de kendi ölü rahmi içinde kıpırdayan, yavaşça kabuğa doğru yol alan, henüz varolmamış yaban bir varlığı taşıyordu.
syf. 44
hiçbir şey beklemiyordu. bir şey geldiyse bile gelip ona çarpmış birlikte yitmişlerdi. ummuyordu. hayal etmiyordu.
syf. 52
bu o değildi, ne de bir başkasıydı. ne gövdesi içinde ne de dışındaydı. gövdesi kurumuş bir yara kabuğu gibiydi, birazdan dağılacak, rüzgâra karışıp yitip gidecekti. içine çekilecek ne bir iç vardı, ne de kaçılacak bir dış.
syf. 113
aniden çocukluğuna ilişkin bir görüntü canlandı, söndü. üzüntüsü yükseldi, içini kapladı. durumu apaçıktı, gözler önündeydi. ne bir kardeş olabilmişti, ne bir oğul, ne bir sevgili, ne de başka bir şey; hiçbir şey olamamış, hiçbir şey yaşamamıştı.
syf. 202
kenarda-ayhan geçgin.
devamını gör...
2095.
“yalnız insanlar. — kimi insanlar kendileriyle baş başa olmaya o denli alışmışlardır ki, kendilerini başkalarıyla kıyaslayamazlar bile; sakin, neşeli bir ruh hali içinde, kendi kendilerine güzel güzel sohbet ederek, hatta gülerek monolog yaşamlarını sürdürürler. ama kendilerini başkalarıyla kıyaslamaları sağlandığında, kendilerini evhamla küçümsemeye eğilimlidirler: bu yüzden, kendileri hakkındaki iyi, güzel, adil bir görüşü yine başkalarından yeniden öğrenmek zorunda kalırlar: bu öğrenilmiş görüşü de hep yeniden biraz aşağıya çekmek, pazarlıkla indirmek isteyeceklerdir. - demek ki bazı insanların yalnızlıkları bağışlanmalı ve sık sık yapıldığı gibi, onlara bu yüzden üzülecek kadar aptal olunmamalıdır.”
(bkz: insanca pek insanca)
(bkz: insanca pek insanca)
devamını gör...
2096.
"merk etme, ilk gün her zaman zordur," dedi neil. "ama hallederiz. nasıl oluyorsa her zaman hallediyoruz."
ölü ozanlar derneği
ölü ozanlar derneği
devamını gör...
2098.
kitap derken
karikatür
karikatür
devamını gör...
2099.
şu alıntıları konulara üleştirseniz de fayda sağlasak.
"bak ben kitap okudum" dan başka şey okunmuyor da...
"bak ben kitap okudum" dan başka şey okunmuyor da...
devamını gör...
2100.
ali ata bak
devamını gör...