leyla’nın evi

zülfü livaneli'nin okuduğum ilk eseri leyla'nın evi. baş karakter leyla'yı okurken kendimi fazlasıyla yakın hissettim kendisine; tanıyormuşçasına. her şeye rağmen bir duruşunun olması, küçük yaşta kaybettiği ailesine olan saf bağlılığı, mahalleli tarafından sevilen ve saygı duyulan biri olması, en ufak detayların kendisini huzurlu etmesi ve yaşadığı müştemilattan atılması sonrası hayatına giren yusuf ve roxy (rukiye) ile yaşadığı -benim hiç bitmesin dediğim- iç ısıtan bölümleri doya doya okurken bana hissettirdiği sıcaklık ve yüzüme yerleşen tebessüm hiç gitmesin istedim. o yüzden de karakterlerle vedalaşma zamanını geciktirmek için yavaş yavaş okumaya çalıştım.

livanelinin okumakta hayli zorlandığım kitabıdır. okurken gençlerin cinsellik hayatı, yeni dünya düzeni gibi konular hakkındaki düşüncelerini açık bir şekilde belirtiyor yazarımız. hikaye güzel, anlatım biraz tıkanık. okunur mu? okunur. 6/10.