süphaneke dinimiz amin

bir nohut kafa fırat duasıdır. fırat, uykusuz dergisi karikatüristlerinden uğur gürsoy tarafından yaratılan bir karikatür kahramanıdır.

tam bir cehalet örneği. hepimizin demeyeyim çoğumuzun diyeyim de kavga çıkmasın. evet çoğumuzun durumu bu. kulaktan dolma bir iki terim.

her konuda.

....
büyükannesinin oturup kalkıp dua etmesi, koltuğunda fısır fısır söylenişi, dikkatini çekmiş olmalıydı ki, küçük yaramaz sordu:
- o neden hep sürekli kendi kendine konuşup, anlaşılmaz şeyler söylüyor..
-hayır. dedim. 'o dua ediyor.'
-dua ne. ve neden ben çoğunu anlamıyorum. diye sürdürdü..
-dua, olmasını istediği şeyler için dilekte bulunması. dedim. 'yani istekte bulunuyor..'
-kendi kendine söylüyor ama dedi. 'yanında kimse yok ki.'
- o, inandığı tanrıdan istekte bulunuyor.tanrıyı göremezsin dedim.
- o görüyor mu peki dedi dua yaparken..
- hayır.dedim.'tanrıyı kimse göremez, sadece inanmak isteyen inanır ona.ve o inanıyor.'
- peki senden ve bizden neden istemiyor dileklerini. ben sizden istiyorum dileklerimi ve hepsi oluyor işte. dedi.
- o hiç kimsenin ve bizim yapamayacağımızı düşündüğü şeyler için tanrıdan dilekte bulunuyor dedim.
- nasıl şeyler peki dedi..
- bilmiyorum. dedim.
- sen de anlayamamışsın bak dedi. o tuhaf şeyler söylüyor. bilmediğimiz şeyler istiyor olmalı.
- hayır. o arapça denilen bir dilde dilekte bulunuyor.onun için anlayamıyorsun ama tuhaf ve kötü şeyler istediği ve bizim anlamamızı istemediği için değil. dedim.
- o nerden biliyor peki bu dili dedi.
- hayır o da bilmiyor, sadece duaları ezberlemiş, duaların çoğu arapçadır dedim.
- sadece bir dil bilebilen, başkasını öğrenememiş bir tanrı ona nasıl yardım edebilir ki dedi.
- hayır, tanrının bütün dilleri bilip anladığına inanılır ama duaların bir kısmı arapçadır dedim.
- peki senin tanrın da var mı, sen de tuhaf şeyler istiyor musun dedi.
- hayır.benim tanrım yok. dedim kısaca.
- benim de yok. dedi. ' ama o'nun tuhaf dilde konuşmasını isteyip, bence o'nu kandıran bir tanrısı var. o çok yaşlı ve güçsüz. o'na neden yardım edip doğruyu söylemiyorsun, dileklerini yerine getirmiyorsun peki dedi.
- hayır. o bir din ve tanrıya inanıyor. inandığı din ona böyle davranmasının doğru olduğunu söylediği için böyle yapıyor. kandırıldığı için ya da bizden yardım göremediği için değil. biz de onu çok seviyoruz o da bizi dedim.
- biliyor musun o'na da sordum ben neden yaptığını ama senin gibi hiç anlatmadı.güldü hep ve saçlarımı okşadı. o çok yaşlı ve beni bebek sanıyor galiba dedi..
- olabilir. ama onu yormamalısın bence.dedim.
seni çok seviyor biliyorsun dedim.
- ben de onu seviyorum. ama tuhaf şeyler konuşup, dileklerini bizden saklaması yanlış değil mi. dedi.
- bizden istediklerini ve ihtiyacı olan hatta onun unutabileceği şeyleri bile, biz biliyor ve yerine getiriyoruz, sen merak etme. o da öyle davranmaktan mutlu ve davranışı kimseye zarar vermiyor dedim.
- sen de çok büyüyüp yaşlandığında bir tanrı ve din edinip tuhaflaşacak mısın dedi.
- hayır. sanmıyorum. dedim.
- bence de öyle dedi. ben de tuhaflaşmam değil mi dedi. sonrada.
(bunun, bir çok yaşlılık gereği olduğu tedirginliği vardı sesinde. kucaklayıp havaya kaldırdım ve burnumu burnuna yaslayıp cin gibi gözlerine bakarak ve kararlılıkla )
- kesinlikle. asla.. sen çok zeki ve güçlü birisin dedim. senin bir tanrıya ihtiyaç duyacağını asla sanmam. dedim. sonrasında
geç bakalım satrançta nerelerdeymişiz görelim diyerekte yere bıraktım. o odasına doğru koşarken kahkahalarımız ve mutluluğumuza, bizi uzaktan izleyen büyükannenin havalanan elleri ve "tuhaf" fısıltıları eşlik ediyordu...
.....