tövbe

dinde bir günahı bırakmaya, bir daha işlememeye karar verme olayı.

pişmanlık ve dönmek anlamına gelmektedir.
dinî bir kavram olarak, kulun işlediği kötülük ve günahlara pişman olup, onları terk ederek allah’a yönelmesi, emirlerine uymak ve yasaklarından kaçınmak suretiyle allah’a sığınarak bağışlanmasını dilemesi demektir.

4 semavi din içinde de oldukça ciddi bir konu olan ama bu zamanlarda insanların ağızlarında sakız olmuş bir sözcüktür.

cem karaca'nın namus belası şarkısında,
hep bir hallı, turhallıyız
biz bize benzeriz
yüzbin kere tövbe eder
gene şarap içeriz... demesi gibi anlık kötü hissetmelerle değil, kötü birşey yaptığına gerçekten pişman olup, bir daha yapmamaya direnmektir.

işlediği bir günah veya suçtan dolayı pişmanlık duyup bir daha yapmamaya kesin olarak karar verme anlamında arapça kökenli sözcüktür.
yani arapçada "tevbe" kelimesi türkçeye "tövbe" şeklinde dahil olmuştur. tdk'de "tevbe" şekliyle değil "tövbe" şekliyle yer alır.

aniden gelen bir imanla edilen ama arkadaş ortamına girilince unutulan bir dini gerekçe.

tövbe, islam'da işlenen suçu allah'a itiraf etmek ve o suçu bir daha işlememektir hatta bununla alakalı kur'an-ı kerim'de tevbe suresi vardır. bakara 222'te açıkça "allah, tövbe edenleri ve temizlenenleri sever."
tövbenin yahudilik'teki karşılığı teşuva'dır. dine göre tövbe ederken tanrı ile kul arasına herhangi bir aracı giremez, bunun için islam'da ve yahudilik'te ruhban sınıfı diye bir kurum yoktur. tövbe etmek, ahlaki bir dejenerasyondur. şirk dışındaki bütün günahların(kul hakkı da dahil) tanrı tarafından affedileceği inancı, insana her türlü pisliği yaptırır. tövbe etmek, ayrıca insanın duyarlılığını ve utanma duygusunu yok eder.