arsız insan

her çağda, her devir de ve ülkede olan insan tipidir. kovsanız yine gelir. dövseniz yetmedi az daha vur der. sövseniz oh yarasın der. kısacası bulaşıktır. laftan, sözden, dayaktan anlamaz. çıkarları ve rahatı için yaşar. bazı türleri yüzünüze güler. sonra kuyunuzu kazar. durum anlaşılınca da üste çıkmaya bakar. herkesin arsız biri ile mutlaka bir anısı vardır.

nerde arsız olduğu önemli, heryerde ise sıkıntı, uzak dururum genelde, lezzetli arsızlıklar değil bunlar çünkü.

ar kavramı kelime itibariyle kısacık bir sözcük olarak gözükse de anlam itibariyle kişinin yaşadığı hayatın temellerini oluşturması gereken koskocaman bir manayı ifade etmektedir. ar kelimesi; utanma, doyum, namus gibi birçok kelimeyi de içine alan geniş bir tanımdır.


arsızlık ise bu tanımlardan yola çıkarak utanmazlık, doyumsuzluk ve namussuzluk gibi kişide olmasının hiç hoş karşılanmayacağı tanımlamaları içerir. utanması olmayan, omurgasız olan her insan aynı zamanda arsızdır da. siz her ne kadar bu arsız insanlardan uzak durmaya çalışsanız da arsızlıkların verdiği yetkiye dayanarak kendileri sizin etrafınızdan eksik olmazlar. yeri gelir yüzsüzlük satarlar, yeri gelir doyumsuzluklarına doyum ararlar. arsızlığın içinde barındırdığı tüm sevimsiz kavramları kullanmayı kendilerinde hak görürler. arsız insanlar geçmişlerine bakıldığında muhtemelen aileleri, arkadaşları ya da kendilerine seçtikleri hayat arkadaşları tarafından insan yerine dahi konulmamışlardır ve bu yok sayılmalarının ile kullanılmışlıklarının sancılarını derinden hissederler. bu sancıları hafifletmek ve kıvranan ruhlarını bir nebze olsun huzura erdirmek için hayasızca çırpınır dururlar. bu vaziyet-i hal içinde geçmişin biriktirdiği yaralarına pansuman, bitip tükenmeyen pişmanlık ve acılarına şifa ararlar.

arsız insanlar aynı zamanda narsisttirler de. herkesin kendileriyle empati yapmasını beklerken, başkalarının ruh halini düşünmeye asla vakitleri de niyetleri de yoktur. bu insanlar narsisttliğinin de getirmiş olduğu yüzsüzlükleriyle hayatları boyunca asla ikili ilişkilerinde yalnız kalmak istemezler. karşı cinsin kendilerine göstermiş olduğu sahte ilgiyle kendilerini mutlu hissederler fakat doyumsuzluklarının getirmiş olduğu özellikleriyle de asla birine sadık olup tek bir kişi ile ilişki yürütemezler. sahte dünyalarında doyumsuzluklarıyla süsledikleri sahte hayatlarını yaşarlar. yer yer pişmanlıklar da yaşarlar fakat asla bu pişmanlıkları bir defaya mahsus değildir. çünkü arsızlık kavramı içinde pişmanlık duygusunu asla tam olarak barındırmayan bir olgudur. çokça pişman olurlar fakat kaçındıkları bir gerçek vardır ki çokça pişman olan aslında hiç pişman olmamıştır.

yaşadıkları çoklu ilişkileri yine arsızlıklarının getirdiği özellikler ile birleştirerek kendilerine haklılık kapılarını hep açık bırakırlar. yalnızlık allah’a mahsustur söyleminin arkasına sığınsalar da unuttukları bir şey vardır. ‘’ evet, yalnızlık allah’a mahsustur ama arsızlık ise bazı kullarına…’’

nefsine sahip olamayan insana denir.