çabalamaya değer mi düşüncesinden kurtulma yolları

çabalamadan bilemeyiz değip değmeyeceğini. düşüncelerden de öyle kolay kurtulunmuyor ayrıca!

azil ukdesi.

mutlaka türlü çeşitlidirler.
benim önereceğim yol; kişiye, türe, olgu ya da olaya göre hangi yöntemler ile çabalanması gerektiğinin düşünülmesi, araştırılması, tartışılması gerektiğinin belirlenmesine yönelik kollektif yoldur.

bilimsel yol denince, kişiler endistrüyel bir ürünün araştırma-geliştirme aşamalarındanki bağlayıcı bir faktör gibi toplumsal bir deneyde kullanıma sunulacaklar/açılacaklarmış gibi hissesidiveriyorlar. (tabi bu genel olarak kişilerin bilimselliğe karşı olan toplumsal yaşantı anlayışlarının yozluğundan kaynaklanıyor. bilimi gelenleklerinin köpeği olarak gören toplumlar aşama kaydedemezler ve sanayi toplumu ile sürekli ihtilafa düşerek emperyalistleşecek kadar aşama kaydetmiş - yarı medeni, milliyet karşıtı neo-merkantalist nazilerin - toplumların sömürgesi olurlar..)

değer mi değmez mi sorusuna cevap bulamazsan düşüncesinden kurtulamazsın.

hangi konuda oldugu muhim bir soru. çünkü çabamız kıymetlidir. mesela sizi mutsuz eden bir insan için çabalamaktan cok bırakmak daha iyidir. ama size fayda saglayacak bir olay icin sonuna kadar cabalamak gerekir. cabalayacak kisi sizseniz gün sonumda bu olaydan kârlı çıkmanız lazım. bu konuda bencil olabiliriz bence.

çabalarken kendinizden bir şeyleri eksiltip tamamlamaya çalışacaksanız sonuç ne olursa olsun değmeyecektir.
değdiğini sandığınız şeyin sonucu sizi kısa bir süre tatmin edecek, zamanla nasıl yarım kaldığınızı ve kendinizi nasıl yıprattığınızı fark edeceksiniz.
bu hissi yoğun bir şekilde hissettiğinizde boğazınızdaki acı kendinizden nefret etmenize sebep olacak. ve düzelmek için yine kendinizden vermeniz gerektiğini biliyor olacaksınız. bu gerçeklikse kusma isteğinizi arttıracak. ama üzgünüm acı çekmekten kusulmuyor. yalnızca boğaz parçalıyorsunuz.

birisi için çabalamadan önce şunu düşünün: o benim için aynı şeyi yapar mıydı? bu sorunun cevabı aynı zamanda çabalamaya değer mi? sorusunun da cevabıdır. siz bu dünyada teksiniz ve değerlisiniz. unutmayın ki; eğer siz kendinizi düşünmezseniz kimse sizi düşünmez, aileniz bile. o yüzden öncelikle kendinizi düşünmeniz gerekir başka insanlar hep ikinci plandadır.