liberal ekonomi

1982'de michael fagan adlı akıl sağlığı sorunları olan bir ingiltere vatandaşı kraliçe'nin yatak odasına kadar girdi. aşağıdaki konuşma kraliçe adlı televizyon dizisinde kraliçe ile başbakan thatcher arasında geçiyor. thatcher, kazanılmamış her türlü menfaate, bedavacılığa, sosyal yardıma (welfare) karşı olan bir kapitalist. herkesin kendi ayakları üzerinde durmaya çabalaması gerektiğine inanıyor. kraliçe bunu anlayamıyor.
thatcher: çok üzgünüm; birleşik krallık kraliçesinin şiddete başvurma özgürlüğüne sahip olduklarını hisseden sorun çıkaranlara ve hoşnutsuzlara maruz kalması ulusal bir utanç.
kraliçe: ah, ama bay fagen şiddet yanlısı değildi. aslında, bay fagan'ın eve girerken tek incittiği kişi kendisiydi. sorunlu bir ruha sahip olsa da, sorunlarından tamamen onun sorumlu olduğunu düşünmüyorum. bence o üç yıl önce göreve geldiğinizden bu yana iki katından fazla artan işsizliğin kurbanı.
thatcher: eğer işsizlik geçici olarak yüksekse, hanımefendi, o zaman bu, ingiliz ekonomisine uyguladığımız ilacın gerekli bir yan etkisidir.
kraliçe: bu ilacın, korkunç bir kemoterapi gibi, iyileştirmeyi amaçladığı hastayı öldürmemesine dikkat etmemeli miyiz? bay fagan gibi insanlar zorluk çekiyorsa, onlara yardım etmek gibi ortak bir görevimiz yok mu? ekonomimizin ahlakı yok mu?
thatcher: bu ülkeyi düzelteceksek, ortak görev gibi modası geçmiş kavramları terk etmeliyiz. erkek ve kadın bireyler var, ve aileler var, kendilerini geliştirmeye çalışan çıkarcı insanlar var. bir ulusu ateşleyen motor onlardır. babamın işi başarısız olursa güvenebileceği bir devleti yoktu; onu başarılı olmaya iten şey yıkım riski ve ailesine karşı göreviydi.
kraliçe: belki de herkes babanız kadar olağanüstü değildir.
thatcher: ah, görüyorsunuz, sizinle benim farklılaştığımız nokta bu. bence, eğer kendi hallerine bırakılırlarsa, olağanüstü olma yeteneği onların içinde mevcut.