ölülerin yakılması

birçok politeist inançta bulunan ritüeldir. ölen kişinin cesedi kültüre özel yağlarla kaplanır. ateşte kül edildikten sonra kutsal kabul edilen bir yere atılır ya da gömülür.

bugün günümüzde anlaşıldığı üzere *bağlantıyı koparmak için değil, aksine bağlantıyı kuvvetlendirmek içindir. çünkü ritüeller yeniden doğuşu simgelerler. eski inanışlarda yakılma da bir yeniden doğuştur. ateş yeniden doğuşa, tanrı katına yükselmeye aracıdır.

antik yunan'da inanıldığı gibi, eti insan yiyeceğinden ilahi yiyeceğe dönüştüren, başka durumlarda dünyevi olanı ilahiye dönüştüren şey ateşti. tarım ve bereketin tanrısı, zeus'un kardeşi demeter, bir bebeği ölümsüz kılmak istediğinde, onu ambrosia ile yağladı ve ona nefes verdi. ölümlü kısımlarını yakıp kül etmek için onu bi ocağın ateşine tuttu. keza herakles'in ölümünde de benzer bi hikaye görürsünüz.

hindistanın varanasi şehrinde ganj nehri kenarında binlerce yıldır geleneksel yöntemlerle hazırlanan ve 24 saat boyunca durmadan süren törenleri gerçekleştirilir.

ölü yakmak islam dinine göre caiz olmadığından türkiye'de izin verilmiyor, krematoryum da yok ama sivas merkezli bir firma krematoryum üretip ihraç ediyor. bunu ilk öğrendiğimde çok şaşırmıştım.

türkiye'deki durum ile ilgili daha detaylı bilgi için; buradan

dinen mümkün olsa sırf böcek korkumdan dolayı "keşke yakılabilsem ve küllerimi de en sevdiğim yerden savursalar ne güzel olurdu" diye içimden geçirmiyor değilim. öldükten sonra tabi ha böcek yemiş ha yakılmışsın ama korkuyorum, çok korkuyorum. ölmekten değil böceklerin yemesinden korkuyorum.

bu dünyaya yapılabilecek en güzel veda şekli.

öldükten sonra ne olduğunun farkında olmadığımıza göre anormal bulmadığım durum.

gömülmek de zaten hastalık vs. olmasın diye, ölü bedeni ne yapacaklarını bilmediklerinden ortaya çıkmış bence. yoksa yakılmış, çöpe atılmış çok da önemli değil.

sonuçta ölmüş birine değil, yaşayanlara zor olan bir durum bu, yaşayanlara zor görünen bir durum bu ölme işi.

(bkz: krematoryum) isimli büyük bir fırının içinde yapılan işlem.

gömülmekten hiçbir farkı yoktur. organlarımız işe yaramayacak hale geliyor her türlü. en iyisi organ bağışı ya da bilime bağışlamak. ama organ bağışında bulunduğumuz kişinin cahil ve yobazın teki olabilme gibi bir ihtimali de var, biz neden bu canlının yaşama hakkına yardımda bulunalım? bu yüzden bilim adına bağışlamak en mantıklısı.

gömüldüğümüzde toprağa karışıyoruz, yakılırsak da havaya karışıyoruz. farklı formlara dönüşüyoruz iki şekilde de. onun için ikisinin de bir farkı yok benim açımdan...

bence bir insan öldükten sonra yakılsın gömülsün veya mumyalansın bunun bir önemi yok ama gömülmeyi her zaman tercih ederim yıllarca doğanın içinden geçtik bari bedenlerimizin doğaya bir faydası olsun.

türkiye'de de tercihe göre olması gereken durum.

gömülmeyle kıyaslandığında aslında ölen kişiden geriye daha somut bir şey kalmasını sağlıyor, külleri. yakılan kişinin külleri genellikle yakınlarına teslim ediliyor. sonrası onlara kalmış, ister havaya savururlar, ister yüzyıllar boyunca bir kavanozda saklarlar.

israftır. doğaya aittir ve geri dönüşmesi gerekir. yakılarak karbonhidrat yağ ve protein gibi temel besin öğelerine zarar veriliyor. yıllarca ye bütün dünyayı ondan sonra beni kimse yemesin yok öyle... yavaş yavaş parçalanacak ve bitmelisin. bir anda yokolup gidemezsin. ne kadar aciz, geçici ve değersiz olduğunu sindirile sindirile anlamalısın.

(bkz: kremasyon)

atmosferdeki karbondioksit oranını artırdığından çevreye zarar veren olay.

türkiye'de yasal olmaması nedeniyle din ve inanç özgürlüğünü kısıtladığını düşündüğüm uygulamadır.

biz müslüman bir ülkeyiz, allah korkumuz var bizim.
madımaktaki masum insanları diri diri yakacak kadar müslümanız...elhamdülillah.
ama ölülerimizi yakamayız. allah korkumuz var bizim.

yaşamın kaynağı olan toprağı öldükten sonra yücelteyim; tüm organikliğimden yararlansın, benden bitkiler, ağaçlar çıksın amacıyla asla istemeyeceğim bir uygulamadır. (bkz: kremasyon)
islam'a göre; insan vücudu kutsaldır, o yüzden alkol ya da herhangi bir uyuşturucu madde kullanımına izin verilmez. bir insanın aklı her zaman yerinde olmalı ve vücuduna da sağlıklı bakmalı der. güzel bir bakış bence.*

ölülerin yakılması her ne kadar ürpetici ve kendi kültürümle bağdaşmıyor olsa da her yıl belli dönemlerde cesedin mezardan çıkartılarak eğlenceler eşliğinde gezdirilmesi işleminden* kat be kat iyidir.

not: ve en azından mezarlıklara gömülüp atalarına saygı duyduklarını iddia edip sonrasında bir bina inşa etmek uğruna bütün mezarlığı bozmuyorlar, baştan imha ediyorlar. safları belli

capsula mundiyi araştırmanızı öneririm. yakmak veya gömüp mezar taşı dikmekten daha mantıklı ve daha doğa dostu geliyor bana.

ateş ve yanma fobisi biri olarak beni mahveden bir şey. düşüncesi bile kabuslarıma giriyor.