tuzluk

içine tuz konan, tepesinde tuzun akması için delikler olan, sofraların vazgeçilmez gereci.

aynı zamanda leyla ile mecnun dilinde bir hakaret biçimi.

sürekli tıkanan garip nesne.

tuzun evi.

tanım olarak içine tuz konulan ve sofrada kullanılan küçük kaptır fakat biz l&m severler için tuzluk erdal bakkal'dır ve çay da erdal bakkal'da içilir.

yaralarımı yakan şeyin içine konulduğu gereç.

eskidendi, mutlu günlerde yumurta şeklinde altı yeşil üs kısmı beyaz bir çift tuzluk almıştık pazar yerinden. severdi böyle köşeleri olmayan ve minik eşyaları o. evimizde sehpalarımızın köşesi yoktu; yuvarlaktı mutfaktaki masamız. zaten onun da yoktu öyle can yakan sivri köşeleri.

bir mayıs günüydü yeşil eriklerin ve taze nohutların tezgahta satıldığı. çay tabağına döktüğümüz tuzun sonradan topaklanmasından bıkmış olsa gerek ki o yumurta şeklindeki tuzlukları pazar yerindeki kalabalık tezgahta seçiverdi güzel sözleri ve görür görmez de "kaça bunlar" deyiverdi.

alıp geldik eve tuzluğu. özenle doldurdu ve koydu mutfaktaki masaya bu minik ama işlevsel gereci. sabahları kahvaltılarımızın şahidi oldu aylarca tuzluk; akşamları salladık kimi zaman çorbamıza kimi zaman mis kokan bir salatalığa o minnak tuzluğu.

kırmadan dökmeden ve sivri köşeleriyle canımı kanatmadan gitti bir gün. bazen düşünüyorum da şu minik gereç kadar mutlu edemedim ben onu. mutfakta masanın üzerinde avuç kadar bile yer kaplamayan o tuzluktan akan her zerre yaralarımı yakıyor benim...

çay erdal bakkalda içilir.

(bkz: tuzluk sarkması)

dunyanin en gereksiz icadi.