yazarların en toksik özelliği

herkesin filozof kesilmesi. daha basit bakın bence bro’lar.

vücudum ve ben.
ben..
yine ben.

üzüntümün öfkeye dönüşmesi.

birini özleyince agresifleşmem.

tartışmada üstünlüğü ele geçirince çok eziyorum

susmak.

valla toksik moksik değil, en pırlanta özelliğim de,karşı taraf öyle algılamıyor işte.

üzüntümü sonradan patlatıyor olmak.
hem kendimi hem de karşımdakini üzüyorum.

unutmamak.

galiba kindarım yaw.

öpülepsi nickli yazarın en toxic özelliği de ağlak olması.

bir arkadaş olarak son derece rahat bir insanken, gönül işleri söz konusu olunca düzgün bağlanamadığım için anksiyete ve panik nöbetleri ile dolu bir insan oluyorum. bu karşımdakine 765943 arama 6594869540604 mesaj olarak yansıyor. galiba bu.
bu toksisitenin önüne geçmeleri çok kolay: "balık seni terk etmiyorum, bana 2 saat izin ver sonra konuşalım, her şey yolunda" diyebilmek çözüm olabiliyor mesela. ama karşımdaki davar zaten kendisine yansıyan bu toksisiteden ego tatmini yaptığı için diyemiyor tabi.
üzerine çalışıyorum ama bilinsin ki tek suç benim değil.

alınganlık.
çok alıngan oluyorum, kalbim kırılınca söylemeyip hemen geri çekiliyorum. haliyle karşımdaki kişi ne olduğunu anlamıyor, kendisini sevmediğimi zannediyor.*

kin tutarım ve bana ya da sevdiklerime yapılmış bir haksızlığı asla unutmam. biri sabrımı taşırdığı zaman karşımdakinin kim olduğunu umursamam, ağzıma geleni söylerim.

çok uzun bir süre büyük bir anlayış ve serbestlik sunup bir anda o kişi ben değilmişim gibi basit bir şeyden ötürü her şeyin acısını çıkarmam. insanlara sonsuz bir konfor alanı oluşturmak için gayret edip o alanda asla rahat hissetmelerini de istemeyen biriyim. şey gibi, birine dünyanın en rahat yatağını hediye edip sonra da gidip yerde uyumasını istiyormuşum gibi.* anlatamadım ama emin olun çok toksik.

edit: yeterince açıklamadığım için yanlışlıkla adi, duygusuzun teki imajı vermişim.* yani arkadaşlar demek istiyorum ki; bir insanın rahat hissetmesi için elimden geleni yaparım ama onun bu rahatlığa alışıp beni değersizleştirmesini, bana karşı davranışları üzerine düşünmemeye başlamasını da istemem. bir miktar tedirginlik ve incitme korkusu kalsın isterim.

inanıyorum arkadaşlar herseye herkese bazen yalan olduğunu bile bile inanıyorum.

empati duygumun fazla olması, bu sebeple de aman o zarar görmesin derken zarar gören kişinin hep ben olması.

toksik ne lan?

susamamak.
saçma insanların saçma zırvaları karşısında lafı gevelemeyip onlara gerçekleri doğruları söylemem...
tabii bu toksik bir özellik ise *

anda kalmak, obsesiflik

toksik kelimesi insanlar için kullanılmaya başladığından beri tüylerimin diken diken olup, kürekle ağızlara vurma isteği.

kardeşimle tartıştıktan sonra yanına gidip sinir bozucu şekilde sevgi pıtırcığına dönüşmek.