1.
yerli sinema filmidir.
yazan ve yöneten üstad tunç başaran’dır.
başrollerde aytaç arman ve meral oğuz oynuyor. diğer önemli rollerde ise türk tiyatrosunun ve sinemasının değerli oyuncularından mücap ofluoğlu, reha yurdakul, engin inal, füsun demirel, güler ökten, nurettin şen, hikmet karagöz, kutay köktürk, savaş yurttaş, kemal inci gibi isimler bulunuyor. ayrıca sharon sinclair de kadroda yer alıyor.
filmde barış adlı bir karakterin ve çevresindekilerin yaşadıkları anlatılır.
oyunculuklar yan roller sayesinde ortalamanın üstündeydi. aytaç arman’ın da meral oğuz’un da performansları orta seviyedeydi. şahsen ikisinin de oyunculuğunu yetersiz buluyorum. hikâye, olay örgüsü, diyaloglar, tiradlar ve yönetmenlik mükemmel olduğu için başrollerin çok iyi olmamasını görmezden geliyorum. yardımcı karakterler son derece başarılıydı. oyunculuk açısından üstad mücap ofluoğlu âdeta filmi tek başına sırtlıyordu.
filmin sinematografisi harikulâdedir. muhteşem senaryo, başarılı karakterler, mükemmel çekim teknikleri, nahif müzikler, büyüleyici mekan ve dekorlar ve tabii ki usta işi yönetmenlik. film her şeyiyle dört dörtlük bir eserdir.
filmde kullanılan müzikler de film kadar harikaydı.
film yalnızlık ve insan ilişkileri üzerine kuruludur. aşkı ve dostlukları en güzel hâliyle izliyoruz filmde.
filmdeki tüm karakterler ustalıkla yazılmış. hiçbir karakter gerçek dışı değil ve hiçbiri sırıtmıyor. aksine yaşamın içinden insanlar hepsi.
küçük bir eğlence mekânında âdeta toplum betimlemesi yapılıyor filmde. birbirinden bağımsız hayatlar müthiş yalınlıkla ele alınıyor.
filmin neredeyse her diyaloğu derin anlamlar yüklüdür. film boyunca müthiş aforizmalara tanık oluyoruz. yalnızlıktan kadın erkek ilişkilerine, dostluklardan sanata, politikadan felsefeye her şeyden biraz vardır filmde.
büyük yönetmen tunç başaran filmi öyle şairane işliyor ki sanki bir film değil sanat eseri.
filmde yalnızlık teması öyle büyüleyici işleniyor ki izlerken bazı sahnelerde kendimden parçalar buldum.
barış karakteri hayâlleriyle gerçeğe tutunmaya çalışan bir karakterdir. bunda ne kadar başarılı olabilecek bunu göreceğiz filmde.
filmin önemli bulduğum kısımlarından bazıları kadın erkek ilişkileri üzerine olan sahnelerdi. genç aşıkların heyecanından ve mutluluğundan, yıllanmış aşıkların hüznüne kadar her detay nakış gibi işleniyor film boyunca.
filmin büyük bölümü tek mekânda geçiyor. ancak film öyle güzel akıyor ki tek mekânda geçtiğini hissetmiyorsunuz hiç.
sürekli bir şeyleri ya da birilerini bekleyerek geçen hayata yazık olduğunu, anı yaşamanın güzelliği etkili bir biçimde anlatılıyor filmde.
eski aktör nedim bey karakterinin vecizeleri ne hoştur. kendisini buradan saygıyla anıyorum.
filmin benim için en önemli kısmı, türk sinemasının en değerli yönetmenlerinden olan tunç başaran’ın 1973’de çektiği ömer hayyam filminden tam 14 sene sonra suskunluğunu bozması ve bu filmle sinemaya dönmesidir. çok önemli ve derinden bir diğer husus ise, tunç başaran o zamana kadar biriktirdiği parasının neredeyse tamamını bu filmi çekmeye harcamıştır.
biri ve diğerleri, antalya film şenliği’nde “jüri özel ödülü”nü, aynı zamanda uluslararası istanbul film şenliği’nde “en iyi film” ödülü kazanarak iki çok özel ödül ile taçlandırılmıştır. şahsi görüşüm ise çok daha fazlasını hak etmiştir.
biri ve diğerleri türk sinemasında maalesef değeri bilinmeyen nadide filmlerdendir.
filmin çok kişi tarafından bilinmemesinden hoşnutum. gizli bir mücehver gibi.
biri ve diğerleri türk sinemasının en özel ve en nahif ve en değerli filmlerindendir kuşkusuz.
biri ve diğerleri türk sinemasının gizli başyapıtlarındandır.
filmi sanata ve sinemaya gönül vermiş dostlara mutlaka öneriyorum.
filmi izleyecek olanlara naçizane tavsiyem, bir gece vakti her şeyi bir kenara bırakarak zihinlerini boşaltsınlar, yanlarına film izlerken yemeyi veya içmeyi en çok sevdikleri şeyleri alsınlar, odanın ışıklarını söndürüp dünyanın tüm stresinden uzaklaşarak seksen dakikalık şiirsel bir şölene hazırlasınlar kendilerini.
aşağıda film hakkında bazı detaylara değineceğim. izlemeden önce ayrıntıları öğrenmekten hoşnut olmuyorsanız aşağıda yazılanları okumamanızı öneririm.
muhteşem filmimiz arthur miller’in
“sanırım insanlar eninde sonunda yaşamı kucaklamalılar.” sözüyle açılış yapar. ardından seksek dakikalık büyüleyici yolculuk başlar.
gizemli adam ile vestiyerci arasında geçen hüzünlü sahneden.
vestiyerci: ne olur söyle, kim bu mahmut bey?
gizemli adam: hangi mahmut bey? mahmut bey soğuk, mahmut bey ıslaklık, mahmut bey yağmur, mahmut bey yalnızlık, mahmut bey içkisizlik, dostsuzluk, parasızlık… mahmut bey benim. benim ismim mahmut.
vestiyerci: gel be mahmut şerefe içelim.
ve unutulmaz tiradla yazımı sonlandırıyorum.
— işte geldi beklediği… o olmasa bile. mutlu olmak için neden bu kadar zahmet? pişman olmamak yaptığın hiçbir şeye, ve yapmadığın her şeye pişmanlık duymak. bizim gibi yaşamak, düşünmeden, sadece yaşamak, ölmemek, hele mutluysa.
yazan ve yöneten üstad tunç başaran’dır.
başrollerde aytaç arman ve meral oğuz oynuyor. diğer önemli rollerde ise türk tiyatrosunun ve sinemasının değerli oyuncularından mücap ofluoğlu, reha yurdakul, engin inal, füsun demirel, güler ökten, nurettin şen, hikmet karagöz, kutay köktürk, savaş yurttaş, kemal inci gibi isimler bulunuyor. ayrıca sharon sinclair de kadroda yer alıyor.
filmde barış adlı bir karakterin ve çevresindekilerin yaşadıkları anlatılır.
oyunculuklar yan roller sayesinde ortalamanın üstündeydi. aytaç arman’ın da meral oğuz’un da performansları orta seviyedeydi. şahsen ikisinin de oyunculuğunu yetersiz buluyorum. hikâye, olay örgüsü, diyaloglar, tiradlar ve yönetmenlik mükemmel olduğu için başrollerin çok iyi olmamasını görmezden geliyorum. yardımcı karakterler son derece başarılıydı. oyunculuk açısından üstad mücap ofluoğlu âdeta filmi tek başına sırtlıyordu.
filmin sinematografisi harikulâdedir. muhteşem senaryo, başarılı karakterler, mükemmel çekim teknikleri, nahif müzikler, büyüleyici mekan ve dekorlar ve tabii ki usta işi yönetmenlik. film her şeyiyle dört dörtlük bir eserdir.
filmde kullanılan müzikler de film kadar harikaydı.
film yalnızlık ve insan ilişkileri üzerine kuruludur. aşkı ve dostlukları en güzel hâliyle izliyoruz filmde.
filmdeki tüm karakterler ustalıkla yazılmış. hiçbir karakter gerçek dışı değil ve hiçbiri sırıtmıyor. aksine yaşamın içinden insanlar hepsi.
küçük bir eğlence mekânında âdeta toplum betimlemesi yapılıyor filmde. birbirinden bağımsız hayatlar müthiş yalınlıkla ele alınıyor.
filmin neredeyse her diyaloğu derin anlamlar yüklüdür. film boyunca müthiş aforizmalara tanık oluyoruz. yalnızlıktan kadın erkek ilişkilerine, dostluklardan sanata, politikadan felsefeye her şeyden biraz vardır filmde.
büyük yönetmen tunç başaran filmi öyle şairane işliyor ki sanki bir film değil sanat eseri.
filmde yalnızlık teması öyle büyüleyici işleniyor ki izlerken bazı sahnelerde kendimden parçalar buldum.
barış karakteri hayâlleriyle gerçeğe tutunmaya çalışan bir karakterdir. bunda ne kadar başarılı olabilecek bunu göreceğiz filmde.
filmin önemli bulduğum kısımlarından bazıları kadın erkek ilişkileri üzerine olan sahnelerdi. genç aşıkların heyecanından ve mutluluğundan, yıllanmış aşıkların hüznüne kadar her detay nakış gibi işleniyor film boyunca.
filmin büyük bölümü tek mekânda geçiyor. ancak film öyle güzel akıyor ki tek mekânda geçtiğini hissetmiyorsunuz hiç.
sürekli bir şeyleri ya da birilerini bekleyerek geçen hayata yazık olduğunu, anı yaşamanın güzelliği etkili bir biçimde anlatılıyor filmde.
eski aktör nedim bey karakterinin vecizeleri ne hoştur. kendisini buradan saygıyla anıyorum.
filmin benim için en önemli kısmı, türk sinemasının en değerli yönetmenlerinden olan tunç başaran’ın 1973’de çektiği ömer hayyam filminden tam 14 sene sonra suskunluğunu bozması ve bu filmle sinemaya dönmesidir. çok önemli ve derinden bir diğer husus ise, tunç başaran o zamana kadar biriktirdiği parasının neredeyse tamamını bu filmi çekmeye harcamıştır.
biri ve diğerleri, antalya film şenliği’nde “jüri özel ödülü”nü, aynı zamanda uluslararası istanbul film şenliği’nde “en iyi film” ödülü kazanarak iki çok özel ödül ile taçlandırılmıştır. şahsi görüşüm ise çok daha fazlasını hak etmiştir.
biri ve diğerleri türk sinemasında maalesef değeri bilinmeyen nadide filmlerdendir.
filmin çok kişi tarafından bilinmemesinden hoşnutum. gizli bir mücehver gibi.
biri ve diğerleri türk sinemasının en özel ve en nahif ve en değerli filmlerindendir kuşkusuz.
biri ve diğerleri türk sinemasının gizli başyapıtlarındandır.
filmi sanata ve sinemaya gönül vermiş dostlara mutlaka öneriyorum.
filmi izleyecek olanlara naçizane tavsiyem, bir gece vakti her şeyi bir kenara bırakarak zihinlerini boşaltsınlar, yanlarına film izlerken yemeyi veya içmeyi en çok sevdikleri şeyleri alsınlar, odanın ışıklarını söndürüp dünyanın tüm stresinden uzaklaşarak seksen dakikalık şiirsel bir şölene hazırlasınlar kendilerini.
aşağıda film hakkında bazı detaylara değineceğim. izlemeden önce ayrıntıları öğrenmekten hoşnut olmuyorsanız aşağıda yazılanları okumamanızı öneririm.
muhteşem filmimiz arthur miller’in
“sanırım insanlar eninde sonunda yaşamı kucaklamalılar.” sözüyle açılış yapar. ardından seksek dakikalık büyüleyici yolculuk başlar.
gizemli adam ile vestiyerci arasında geçen hüzünlü sahneden.
vestiyerci: ne olur söyle, kim bu mahmut bey?
gizemli adam: hangi mahmut bey? mahmut bey soğuk, mahmut bey ıslaklık, mahmut bey yağmur, mahmut bey yalnızlık, mahmut bey içkisizlik, dostsuzluk, parasızlık… mahmut bey benim. benim ismim mahmut.
vestiyerci: gel be mahmut şerefe içelim.
ve unutulmaz tiradla yazımı sonlandırıyorum.
— işte geldi beklediği… o olmasa bile. mutlu olmak için neden bu kadar zahmet? pişman olmamak yaptığın hiçbir şeye, ve yapmadığın her şeye pişmanlık duymak. bizim gibi yaşamak, düşünmeden, sadece yaşamak, ölmemek, hele mutluysa.
devamını gör...
2.
türk sinemasının en özel ve en değerli filmlerinden birisi. film bir bardaki kalabalığın aslında nasıl yalnız insanlardan oluştuğunu edebi ve romantik bir üslupla ve tam tadında işler. hem de birbirinden çok farklı karakter ve hayatlar üzerinden.
devamını gör...