antidepresanı bırakmak

çok eğlenceli durum. beyninizin içinde oturan maymun böyle kafanıza kafanıza vurur bir iki hafta sonra canı sıkılır bırakır. bir de sürekli tıp mezunuyum edasıyla antidepresan öyle kafaya göre bırakılmaz diyenler olur.

berbat bir durumdur.

dünyanın ne kadar kaka bir yer olduğunu hatırlarsınız.
hislerinizin olduğu yüzünüze tokat gibi çarpar.
arada sırada beyninize elektrik çarpıyor gibi hissedersiniz.

pembe gözlüklerinizi çıkarıp dünyayı seyretmeye devam edersiniz ve zor olur.
ayrıca doktorunuza danışmadan kafaya göre bırakmayın.

bir anda, çat diye yapılmaması gereken şey. salak salak öfke patlamaları yaratabiliyor. doktorunuza danışınız.

yüksek bir dozdan ani bırakmanın çekilme belirtilerine neden olabileceği davranıştır. huzursuzluk, çarpıntı, kaygı gibi belirtiler olur ve kişi hah ben antidepresanı bıraktım, bak ne kötü oldum, bende alışkanlık yapmış der. genelde yeniden başlar ve bırakmaya korkar. o nedenle bir bilene danış atasözüne uyulmalıdır.

cart diye bırakmak olmuyormuş lan. az önce tekel bayi ablama sarılıp ağlayacaktım durup dururken.

cart diye bırakma kelenderis!. insan çaydanlık görse ağlıyor o zaman.

hiç kullanmamış olmak gibi değildir.

birden bırakmadığınız sürece sorun yok. ani şekilde bırakırsanız ağırlığına göre sizinle top oynar gibi oynar ve koşarak yeniden başlatır.

doktorum sağ olsun beni deneme tahtası olarak kullandı ve üzerimde bir takım deneyler yaptı sonra şehir değiştirdi, gitti ve ben mal gibi ortada kaldım. ne yapacağımı bilemedim, doktor arayıp durdum. çarpıntı ve panik atak sebebiyle kullandığım antidepresanın (bkz: sulinex xr) daha fazla çarpıntı yapabileceğini öğrendim. tamam bu ilaç sayesinde panik atakla daha kolay baş edebiliyorum fakat bırakmak istedim. hemen bir doktora başvurdum adam bana demez mi "evladım, bu kadar düşük doz için neden buraya geldin??? istediğin zaman kes, içme"
inanın şoke oldum. her yerde "aman dikkat, birden kesmeyin sakın" vs diye yazılmış çizilmiş. adam bana tüm bu brain zap olayının psikolojik olduğunu söyledi... bana psikolojik gibi gelmiyor ama maalesef. şu ana kadar kendime ilaçları dayadım, dayadım da dayadım, sanki hiç başka bir yol yokmuş gibi düşündüm. o yüzden şimdi terapiye başladım. klinik psikolog ile sürece devam ediyorum. bana panik atakla mücadele edebilmem için bazı taktikler verdi, işe yarayabileceğini düşünüyorum. sanki ilaca gerek yokmuş ve yeni bir bakış açısı kazanarak halledilebilecek bir durumum varmış gibi hissediyorum (bu his sulinex sayesinde kazanıldıysa bilemem tabii) geriye dönüp baktığımda acaba en başında ilaca hiç başlamayıp, dideral ile hayatıma devam edip yanına bir de psikolog patlatsa mıydım diye düşünmeden edemiyorum. demem o ki, psikiyatr ile görüşmeden önce bence bir psikolog ile görüşün dostlar (tabii durumunuz benim gibiyse yani panik atak, anksiyete gibi şeylerle uğraşıyorsanız) benim şu ana kadar görüştüğüm tüm doktorlar "iyi misin?? tamam sen şu ilacı iç bakalım" diyip beni gönderdi. düzgününe denk gelemedim belki de ve belki de aslında ilaca hiç ihtiyacım yoktu. şimdi kendimi bu durumdan kurtarmaya çalışıyorum.

anti depresan bırakmak çerez. (bkz: rivotril)(bkz: rixper)(bkz: tegretol)(bkz: concerta) sınıfı ilaçları bırakmak ölüm gibi. umarım sorunlarınız anti depresan seviyesinde kalır.

yapılmaması gereken eylemdir.

bir dönem sigarayı bırakayım diye o zamanlar daha yeni piyasaya çıkan ve popüler olan bir antideprassan ilaca başlamıştım kendi başıma(yapmayın!). aradan bir ay kadar zaman geçti baktım hem ilacı içiyorum hem sigaraya devam ediyorum. dedim bırak. bıraktım. bir anda bel çevreme aldığım kilo olarak geri dönüş yaptı bana. 20 yıldır bel çevreme aldığım kiloları veremiyorum.