neden mutsuzsun sorusu

muģlak olan bir soru. bence belli başlı şeyleri yapmaktan ister istemez bir süre sonra sıkılıyoruz. yani doğanın kuralı gibi düşünebiliriz. ben mutsuz olduğum her şeyden uzaklaşarak mutluluğu kısmen de olsa buldum. eğer bir şey mutsuzsanız ve keyif alamıyorsanız uzaklaşmak en iyisidir.

cevabı bildiği için.

hayatımı güvence altına alacak şartlarda yaşamıyorum. yakın bir gelecekte ekonomik anlamda türkiye şartlarında iyi durumda olan biri olmayacağımı da biliyorum.

öğretmen maaşıyla ancak karnımı doyuracak imkanlarım olacaksa dünyaya çocuk getirmek konusunda şüphelerim varken birini sevmek onunla çocuk yapmak bana bencillik gibi geliyor ama diğer taraftan da bunları yapmamak beni mutsuz ediyor.

keşke çocuk dediğin rızkıyla doğar, nikahta keramet vardır, çıkmamış candan ümit kesilmez, yarın ola hayrola ve sonunu düşünen kahraman olamaz gibi bir genişliğim olsa hayat çok daha kolay olurdu.

daha iyi bir amacı olmayan, olsa bile peşinde koşmayan kişi mutsuzdur. hayat anlam üzerine renklenir. anlamınızı bulun.

mutlu olmamamız neden mutsuzluk gibi görünüyor.

çünkü keyfimin kahyası yıllık izne çıktı ardında bir not bırakarak.

siyah giyiyorum melankolik misin diyorlar, siyah rengi sevemez miyim mesela. durun bir ya, sakin sakin oturup konuşabiliriz.

gereksiz fedakarlığın en rezil sonuçlarından birisiyim de ondan... belamı çok önceden bulmuşum ben..

çok mutluyum lan.

mutsuz olanları görünce en hafif tabiriyle sadece 'gülüyom'

iyi ki böyle yıkık insanlar var. sizler olmasaydınız biz yükselemezdik.

çok yaşayın.

(bkz: mut kim ulan)

bazılarımız için mutluluk bir gereklilik değildir. çünkü kalıcı olmayan bir ruh haline bel bağlamak anlamsızdır. mutlak ruh halimiz varoluşumuz gereği amaçsızdır ve sorgulama süreci sancılıdır. bu da bizi nötr bir mutsuzluğa iter dışarıdan görenler için. kısacası böyle bir soru yöneltilirse vereceğiniz cevabın varış noktası ;mutsuzluk da kendi içinde tanımsız bir mutluluğu barındırır, düşüncesini desteklesin yeter.