jean paul sartre

özetle "insan önceden tanımlanmamıştır. kendi yaşamını ve tanımını kendi kararları ile yaratacaktır" diyen ünlü "varoluşçudur"
ne de güzel söylemiştir...

"özgürüm: hiçbir yaşama nedeni kalmadı artık bana.

denediğim bütün nedenler beni bıraktı; başkalarını da tasarlayamıyorum.

daha genç sayılırım, yeniden başlamaya yetecek gücüm var. ama nereden başlamalı?

en şiddetli korkulara, bulantılara düştüğümde beni kurtarır diye anny'e ne kadar güvenmiş olduğumu ancak şimdi anlıyorum.
geçmişim öldü, bay de rollebon öldü, anny sadece bütün umutlarımı kırmak için geri döndü.

bahçeler boyunca uzanan şu beyaz sokakta yalnızım.
yalnız ve özgür.
ama bu özgürlük ölüme benziyor biraz."

(bkz: la nausee (kitap))

birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. enerji, kendini veriş, körlük ister. hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapmayacağımı biliyorum. (jean-paul sartre - bulantı)

egzistansiyalist ne ahlaki değerlere ne de tanrıya inanır; fakat insanın vicdanının olduğunu, iyi bir iş yaparsa onu güzelleştirdiğini, teskin edip huzurlu kıldığını ancak kötü işin vicdanı sızlattığını söylüyor. burada bir soru gündeme geliyor: vicdan varlığın mı yoksa mahiyetin, özün, niteliğin, sıfatın mı bir parçasıdır? açıktır ki özün,mahiyetin bir parçası. insan mahiyet ve sıfatlarda değil varlıkta müşterektir...

ali şeriati'ye göre albert camus teslim oluyor; fakat hayatı kötü bilen sartre acıklı bir tarzda hayata bir anlam vermek için çabalıyor, âlemde olmayan mefhumu oluşturmak istiyor, ama olmuyor

neden başarılı olamıyor: çünkü kendi hayatından daha yüksek ve daha kutsal bir merkeze ve mutlak bir hakikate inanan insan kendini feda eder. fakat kendi mutlak özgürlüğüne ve benmerkezciliğe, kendini ölçü almaya inanan -kendini hiç bilen- bir insan, acaba başkaları -onları da hiç biliyor- için böyle bir fedakarlık yapar mı?

ideolojilerde dert, aşk, eylem üçlüsü olmak mecburiyetindedir. zira olmazlarsa başarı elde edemezler. kalıcılık yakalayamazlar.
dert insanın veya ideolojinin aklına takılan herhangi bir sorun, yeryüzündeki bir bozukluktur.
aşk ise bu sorunu ve bozukluğu gidermek için insanın yapıştığı ideoloji veya felsefe akımıdır veya ideolojinin bunu gidermek için ortaya attığı düzeltme teklifidir.
eylem ise senin bu ideolojiye yapışarak o bozukluğu gidermek için harekete geçmek "ben" kavramını "biz" kavramına feda etmen veya ideolojinin insanı buna itmesi, insanı gönüllü olarak kendini fedaya davet etmesidir.
dinin dışında hiçbir ideoloji eylemi gerçekleştiremez ve eylem olmadan dert ve aşk aynı kalpte huzur ve uyum içinde yaşayamaz, bulunamaz.
neden din?
çünkü din dışı ideolojilerde gaye zevktir, ana hedeftir. dinlerde ise kutsal ideye erişmek için çekilen acı ve ızdırap zevktir. dinlerde kutsal bir ideye erişmek için ızdıraba tahammül eden bir kimse zevk alıyor; bu ızdırap dine inanan kimse için bir hedefe varma yolunda zevk veya lezzetttir. oysa diğer akımlarda zevkin bizatihi kendisi hedeftir. bu ise "biz" kavramını "ben" kavramına feda eder ve işin sonunda sartre çıkıp der ki
"özgürlükten kastım bu değildir"*

kısacası (bkz: çok yüce olan ahlâkı hiçlik üzerine inşa etmek)
(ahiret)
#605802
(bkz: psikolojik egoizm)

bulantı adlı kitabı zeki demirkubuz tarafından uyarlanan egzistansiyalist yazar.
(bkz: varoluş özden önce gelir)

'gülüşünü elimden geldiği kadar uzun zaman tuttum aklimda. üç yıl önce onu da kaybettim.'
bulanti kitabinda diyen yazardir. varoluscudur. hicbir ödülü kabul etmemistir.

güzel isimli yazar.

sözcükler adlı kitabında yazarlığa yöneliş nedenini anlatırken, büyükbabasının kendisine verdiği şu öğüdü de anıyor; " yalnız gözleri olmak yetmez, onlardan yararlanmayı da öğrenmeli insan.demiştir.

“benim bildiğim, nesnelerin insana dokunmaması gerekir. çünkü canlı değillerdir. aralarında yaşar, onları kullanır, sonra yerlerine koruz. onlar sadece yararlıdırlar. oysa bana dokunuyorlar.”
*bulantı
anlar her şeyde kayıtlı varoluşa nesneler bile şahit.

''yazar, kendisini bir kuruma dönüştürmemelidir'' diyerek nobeli reddeden koca yürekli ağabeyimiz. kendisi herhangi bir sözlüğe sığamayacak kadar derindir.

bulantı adlı kitabında saat üçün bir şey yapmak için hem erken hem de geç bir saat olduğunu söyleyen yazardır.

okuyalım, okutalım.

ilk önemli eseri varlık ve hiçlik'dir.

bulantı biraz psikolojinizi bozabilir

bulantı okurken aklımı yitirdiğimi sanmaya başlamıştım ama bayılırım kendisine.

bulantıyı okuduktan sonra bir süre kendime gelemediğim ama yine de kitaplarından kendimi alamadığım yazar.

bulantıya başladım ama yarılayamadım bile çünkü zaten depresyona meyilliyim iyice depreştim

kendimi bırakmak, unutmak, uyumak istiyorum.

bulantı kitabını okuduğum özgürlük yolları serisini de kitaplığımda beklettiğim yazardır. 2021de okunacak umuduyla.

çoğunluğun ilk bulantı kitabıyla tanıdığı ünlü varoluşçuluk filozofu. kendini boşlukta hisseden varoluş sancısı çeken her insana " la bak yalnız değilsin çocuğum . " dercesine yazmış kitaplarını kötü bir gün mü geçirdin,bunaldın sıkıldın mı? aç bir sartre kitabı okurken hissedeceğin sancılar inan tüm gününün acısını unutturur öyle büyük bir üstad kendisi.bir insana ölmüş biriyle 15 dakika verseler çoğunluk sevdiği birini ya da çok önemli bir lideri tercih eder ya bana 10 kere sorsalar 11 kere jean paul sartre derim o kadar başkadır bence yeri okuyun okutturun.