sevmek vs sevilmek

ayırt edemem ,ikisi eşit olmalı. sevildiğin kadar seversin ,sevdiğin kadar da sevilirsin.

karşımdaki insanın ruh sağlığı yerindeyse sevilmek derim. insanı pamuk gibi yapar.
t: tek taraflı olduğu taktirde ikiside yoran versus.

%44 sevmek, %56 sevilmek şeklinde olursa her ikisinin de güzelliğini yaşayacağımı düşündüğüm ve deneyimlediğim için, ikisi ayrılmaz bir bütün diyerek, oyumu sevilmekten yana kullanıyorum.

ilişkilerde ikisininde olması lazım. yoksa sürekli seven biri, karşıdaki sevmiyorsa zamanla tükenir. severse artar.
örnek:
1. çocuğunuzu karşılıksız seviyorsunuz ama onun size bir ben seni çok seviyorum demesi sizin ona karşı olan sevginizi taşırıyor.
2. sevgilinize onu sevdiğinizi belli edecek bir şey yaptığınızda onun mutlu olması ve size karşı sevgisini göstermesi sizin onu sevme isteğinizi arttığını fark edeceksiniz.

herhangi bir canlıyı seversiniz oda sizi sever (bazı insanlar hariç) ve belli eder.

hep çok sevdim be, keşke sevenim de olsaydı..

ikisine de gerek yok, ben kendi kendine yetebilmek diyorum.

silkelenmek.

(bkz: kendine gelmek)
(bkz: içinde fesatlık olan yazarlar veri tabanı)

valla sürdürülebilirlik olmadığı sürece ikisi de boş. bir akıllılık edeyim beni sevene gideyim dedim, sevdiklerimden hayır yok. sonra beni seveni seveyim dedim: boynuzspor.

sevilmek ya. gerçekten artık sevilmek. yeter sevdiğimi bilmekten yoruldum biraz da sevilsem çok mu?

sevilmek güzeldir ama sen sevmezsen hiçbir şey gözüne gelmez. isterse dünyayı sersin önüne sevmedikten sonra umrunda bile olmaz.

ne kadar severseniz sevin, isterseniz kendinizden çok karşınızdakini sevin fakat sizi sevmedikçe sevginizin gram değeri kalmıyor. bundan dolayı hep sevilmek isteyin. sevmeyi değil.

ortam güzeldir. ring kurulmuştur. sevmek pelerinini çıkarır, donunu düzeltir. sevilmek yumruklarını daha iyi atabilmek için ellerine pudra sürmüştür. sormayın saçma bir hareket. ve birbirlerine bakarlar hakem bu garip ortamı bozmaktadır. yarısı kadın yarısı erkek yüzlü hakem bir türlü düdüğü çalıp dövüşü başlatmak istemez. izleyiciler heyecanlı... nefesler tutulmuş. sevmek ile sevilmek son derece sabırsızdır. ve sonunda sevmek dayanamaz sevilmeye bir indirir. bizimkisi olduğu gibi yerde. hakem ulan ne biçimsin sen der ve
bir kafa sevmeye atar. seyirciler ellerinde mısırları bir tarafı kadın bir tarafı erkek olan hakemi yuhalarlar. o da ortadan ikiye ayrılır. artık ne kadın vardır ne erkek bütün olarak... sevmek ve sevilmek ikisi de yerdedir. salon sessizce boşalır.
t. dövüştürülmemesi gerekenlerin ringinde ya her ikisinin de kaybedeceği ya da her ikisinin de kazanacağı versus.
not: hakemin ben taa.....

ikisi aynı anda oldu mu tadından yenmiyor

gam yok keder yok sevilmek tabi ki. sevmek dikendir sevilmek gülün kokusudur. seven ne yapmaz linki bırakacağım neredeyse tanıma.

sevmek kolaydır asıl zor olanı sevilmek.kendini birine kabullendirebilmek ,onun seni sevdiğine olan inancına güvenmek.

bu versusun kazananı ancak karşılıklı olanı olur.
hangisi tek başına olsa, öteki yalnız kalır.

"sevmek" olarak cevap vereceğim karşılaştırma.

sevilmeye daha çok ihtiyacımız olduğunu düşünüyoruz, ki muhtemelen de öyle, ama bu ihtiyacı doğuran ve yoğunlaştıran şey sevmeyi bilmememiz ve hakkını veremememiz bence. biz bunu kendi adımıza yapamadığımızdan, başkalarının bizim için yapmasına ihtiyaç duyuyoruz. ilk evreler güzel, ama zaman geçtikçe bu da yetmiyor yahut doğru hissettirmiyor çünkü mesele aslında biri tarafından sevilmek ya da ne kadar sevildiğimiz değil zaten en başından beri.

başta kendimizi olmak üzere insanları sevmenin, sevebilmenin ne kadar büyük, ne kadar güzel ve kıymetli bir şey olduğunu görebilsek, karşılığını alamadığımız sevgilere lanet etmek yerine bu duyguyu içimizde hissedebildiğimiz için kendimizi şanslı saysak aslında hiçbir sorun kalmayacak. "ben onu çok sevdim o beni sevmedi"leri geçiniz. sevmişsin birini işte, ne güzel. uyandığında kendini mutlu hissediyorsun, normalde moralini bozacak küçük sıkıntılara içinde büyüttüğün o sevginin enerjisiyle gülüp geçiyorsun, en basit şeyler bile sana ilham veriyor, heyecanlanıyorsun... tadını çıkarsana bu duygunun mesela. hayatı boyunca hiçbir şeye, hiç kimseye karşı böyle hisler besleyemeyenler var. bunları hissetmemektense aşk acısı çekmeyi yeğleyenler var. bu insanların eksikliğini hissettiği, imrendiği duyguları sırf karşılık alamıyorsun diye elinin tersiyle itmek ya da içsel bir çöküş malzemesi haline getirmek de hiç doğru değil bana kalırsa. sevmeyi bilmeyen, değerini anlamayan birinin sevilmesinden de bir mana çıkacağını düşünmüyorum.

yaşadım mı yaşamadım mı hiçbir zaman emin olamadığım duygu durumu.
belki sevdim bilmiyorum belki sevildim bilmiyorum. gerçi ne farkeder ?

"doğru kişi tarafından sevilmek"

sevilmek güzel ama beni kimse sevmedi.