1.
yaklaşık 3,5 dk süren kısa film.
alzheimer bir tanıdığı olan kimselerin daha iyi anlayacağı duygusal bir film. sohbet ettiği kadına gayet empatik yaklaşan yaşlı amca, onun sıkıntılarını anlamaya ve teselli etmeye çalışıyor. halbuki kızının kaygılarının asış nedeni kendi.
kısa bir film olmasına rağmen yine de sonunda sürpriz yapmayı başarıyor. izleyeceklere iyi seyirler.
alzheimer bir tanıdığı olan kimselerin daha iyi anlayacağı duygusal bir film. sohbet ettiği kadına gayet empatik yaklaşan yaşlı amca, onun sıkıntılarını anlamaya ve teselli etmeye çalışıyor. halbuki kızının kaygılarının asış nedeni kendi.
kısa bir film olmasına rağmen yine de sonunda sürpriz yapmayı başarıyor. izleyeceklere iyi seyirler.
devamını gör...
2.
jason mccolgan tarafından yönetilmiş 4 dakikalık kısa film; filmde poppy roe ve mike burnside gibi kişiler oynuyor.
bir otobüs durağında otobüs bekleyen yaşlı bir adam ve hamile bir genç kadın filmde yer alıyor, ikisi arkadaşça konuşuyorlar, filmin sonunda ise adamın kadının babası olduğunu ve alzheimer olduğu için yanındaki kendi kızını bile tanımayışını anlatıyor.
alzheimer olan kişinin en sevdiklerini bile unutması, alzheimer olan biriyle yaşamanın bir bebekle yaşamaktan farksız oluşu, oldukça duygusal bir biçimde işleniyor.
hasta unuttuğu için bebek ile benzerlik gösterilmiştir.
hasta bir ebeveynin sorumluluğunu almanın zorlukları, alzheimer olmasının verdiği acı, en sevdiğin tarafından unutulmanın acısı, filmde işlenen konulardandı denilebilir.
sinematografik açıdan da iyi bir filmdi, renklerin canlılığı da filmi izleten şeylerdendi.
filmin en vurucu sahnesi galiba en son sahne,
ümitsizce baba dediği ve gittikleri sahne oldukça duygusal bir biçimde karşımıza çıkıyor.
alzheimer hastalığının etkilerini baba kız ilişkisi üzerinden ele alan duygusal bir kısa film olduğu söylenebilir.
unutmanın ve unutulmanın zorluğunu işleyen kısa bir filmdi.
bir otobüs durağında otobüs bekleyen yaşlı bir adam ve hamile bir genç kadın filmde yer alıyor, ikisi arkadaşça konuşuyorlar, filmin sonunda ise adamın kadının babası olduğunu ve alzheimer olduğu için yanındaki kendi kızını bile tanımayışını anlatıyor.
alzheimer olan kişinin en sevdiklerini bile unutması, alzheimer olan biriyle yaşamanın bir bebekle yaşamaktan farksız oluşu, oldukça duygusal bir biçimde işleniyor.
hasta unuttuğu için bebek ile benzerlik gösterilmiştir.
hasta bir ebeveynin sorumluluğunu almanın zorlukları, alzheimer olmasının verdiği acı, en sevdiğin tarafından unutulmanın acısı, filmde işlenen konulardandı denilebilir.
sinematografik açıdan da iyi bir filmdi, renklerin canlılığı da filmi izleten şeylerdendi.
filmin en vurucu sahnesi galiba en son sahne,
ümitsizce baba dediği ve gittikleri sahne oldukça duygusal bir biçimde karşımıza çıkıyor.
alzheimer hastalığının etkilerini baba kız ilişkisi üzerinden ele alan duygusal bir kısa film olduğu söylenebilir.
unutmanın ve unutulmanın zorluğunu işleyen kısa bir filmdi.
devamını gör...