türkçü ve ülkücü arasındaki farkı bilmeyen yazar

bir mahallenin kendi aralarındaki tartışma detayı, tüm kent veya ülke için niye cehalet konusu olsun. olur mu.. herkesin kendini tanımlayış ve niteleme biçimi, kendi dışındakiler için bir evrensel doğru sayılmaz ki.. öyle olsaydı bırakın tümüyle karşıtlığı, aynı ideoloji içinde bile kavramlarda anlaşmazlık, tartışma olur muydu..

birisi son seçimde sinan oğan'a oy verdi. diğeri erdoğan'a.
gerçekten devasa fark var arada.
biz anlayamayız kanı bozuklar olaraktan.

türk islam sentezi ortaya atılana kadar aynıydı. sonra bazı farklar çıktı ortaya. sonuçta ikisi de turancı diye biliyorum...

ülkücünün ideolojisi yoktur fiyatı vardır, türkçü ülkeyi kurtarmıştır.

(bkz: mustafa kemal atatürk)
(bkz: ziya gökalp)

turkçünün babası ülkücüdür ocakta çay icmisligi vardır.

türkçülük genel bir kavramdır içine atatürkçü, atsızcı, ülkücü, ittihatcı, ceditci, ulusalcı birçok farklı hareketi barındırır. bunların bazıları sol (sosyal demokrasi ve sosyalizm) bazıları islamcı bazıları da her ikisini birden (galiyev'in ulusal komünizmi gibi) farklı ideolojik fikirlerle kesişir.

chp'nin ecevit-inönü ile sol bir parti, atatürkçülüğün de sosyal demokrasiyle sentezlenmesiyle sol bir ideolojiye dönüşmesiyle pantürkizmi savunan bir hareket kalmamıştı. bu noktada fevzi çakmak ve osman bölükbaşı'nın millet partisi ve sonrasında cumhuriyetci millet partisi ve türkiye köylü partisi ile birleşmesiyle cumhuriyetci köylü millet partisi devreye girdi. 60 darbesinden sonra ondörtler cmkp'ye üye olunca parti 69 kongresiyle mhp'ye dönüştü ülkücü hareket de böyle ortaya çıktı.

ilk başlarda hem milliyetçi hem muhafazakar hem de demokrat olduğunu söyleyen hareketin demokratik yönü sadece sözde kaldı hatta motorları "lider, teşkilat, doktrin" ve "lidere sadakat şerefimizdir" gibi beyanlarla otoriter bir yapı haline geldi. hareket içindeki türkçü kanat ile islamcı kanat arasındaki gerilim de 12 eylül sonrası 90'larda daha da derinleşti ve muhsin yazıcıoğlu öncülüğünde ayrılan "hilalciler" olarak anılan kesim büyük birlik partisini kurdu. alparslan türkeş ile muhsin yazıcıoğlu arasındaki çekişme de bundan dolayı çıktı. hem ülkücü hem alperen/nizam-ı alem'ciler de türk-islam sentezinden gelmelerine rağmen türkeş islam ile türklük çelişirse türklüğü, yazıcıoğlu ise islamı seçmek konusunda anlaşamadılar. türkeş ve yazıcıoğlu'ndan dinleyelim

fakat mhp ve ülkü ocaklarının 90'ların ortası 2000'lerin başından itibaren yaşadığı kırılma en başta daha seküler bir reflekse itse de zaman içerisinde parti içindeki olaylar sebebiyle ümit özdağ, müsavat dervişoğlu, azmi karamahmutoğlu, suat başaran, koray aydın gibi milliyetçi hassasiyeti güçlü olan şahısları parti dışına itti. bu da iyi partinin kurulmasına vesile oldu. zaten türkçüler de burada devreye giriyorlar. şöyle ki iyi parti mhp'nin hitap ettiği kır-taşralı, islami camia aksine eğitimli, entelektüel, kentli ve seküler milliyetçilere hitap ediyordu. orada da akşener'in merkez sağ zırvalıkları partiyi dengesiz hale getirip zaferin kurulmasına sebep oldu. hoş müsavat dervişoğlu ile yine türkçü bir zemine oturmaya çalışıyor. türkçülük daha seküler bir çizgiye otururken atatürkçülük de sol'dan başka camialar tarafından da temsil edilmeye başlandı. zafer-iyip de bu çizgi üzerine oturuyor.

mhp ve ülkü ocakları da zaten 2010'larda başlayan islamcılarla bütünleşme durumunda zaten akp'lileşmeye başlamış ittifak kurulunca da zaten türk-islam sentezinden gelen ülkücülük islam-türk-islam gibi enteresan bir senteze döndü. zaten en son dem ile ittifak olup apo'yu da muhatap alınca türk kısmını da atarak ülkücülüğü bitirdiler. kendi partisi kendi ideolojisinin fişini çektiği gibi kendisinden ayrılan iyi ve zafer de kurumsal ve kuramsal olarak ülkücülüğü temsil etmiyor. zaten bu boşluğu fark eden bahadırhan dinçaslan'da seküler milliyetçilik adlı eserini bu nedenle yazmıştır.

ben türkçü ülkücü anlamam arkadaş, benim kafamda ölürüm türkiyem çalıyor gerisi yok hangi kategoride olduğumu bilemem

ülkücü bir lidere tabiidir. hani ortalıkta 2000 yıllık devlet aklı diye gezinenler var ya, işte onlardır. basit bir örnekle anlatmak gerekirse, mhp'nin başındaki zat pkk'ya terörist derken de yanındalardı, apo meclise gelsin konuşsun diyip dem partiyle ittifak yapılıp teröristler toplumun içine sokulurken de ses çıkarmayıp yine liderlerinin arkasındalar.

türkçü bir partiye sabit bağlı olmayabilir. kimin konuşmasını beğenirse onu destekler. oy verdiği adam kendisine ters bişey söylerse onu da eleştirir. gerektiğinde yolunu da ayırır.

ülkücü din edebiyatı yapar. hem türk hem müslüman olsun der savunduğu kişi için.
türkçü kimsenin inancıyla ilgilenmez. bir dine inanıyor mu, ibadet ediyor mu falan bizim işimiz değildir. varsa bir tanrı onunla birey arasındadır bu işler. ülkücü din edebiyatı yaptığı için araplaşmaya ses etmezken, türkçü araplaşmayı istemez. zaten arapları da sevmez.

ülkücü demokrasi karşıtıdır. türkçü demokrasi savunur, özgürlükçüdür. moderndir.
mesela ülkücüler dua, büyü vs gibi dogmalara daha bağlıyken, türkçü ilim, bilim yolunda olmayı seçer. hurafelerle işi olmaz.

benim kendimden, az çok okuduğumdan, çevremde gördüğümden tanıdığım insanlar üzerinden yorumum bu şekilde.

ton farkı.
şöyle:

ülkücü askerlik yapar ve sonrasında ocak sayesinde devlete kapağı atar.
türkçü bedelli askerlik yapar ve torpili olmadığı için devlette işe giremez.
her ikisi de vatanı en çok sevdiğini iddia edip, en büyük kötülüğün akp'nin en büyük rakiplerinden geldiğini düşünürler.

olabilir de bu toplumu batıran 2 şey var.

1. müslüman olduğu için şişinmek ve övünmek.

2. türk olduğu için şişinmek ve övünmek.

müslümansan üstünsün, türk'sen üstünsün.

adalete, huzuru, dışarı ile rekabete, emeğe, dayanışmaya, yardımlaşmaya ihtiyacımz yok çok şükür. üstün olunca öğrenme, ders alma ihtiyacımız da kalmıyor, boyna nutuk çekip nasihat veriyoruz, heç almıyoruz.

türkücü yazardır