siyasal islam nedir sorusunun cevabı

siyasal islam ufacık çocuklara tecavüz edenleri yeterli delil yok diyerek dışarı salan, 10 yaşındaki kız çocuğu böyle açık giydirilmez haramdır diyen tiksinçmi tiksinç, iğrenç bir şeydir. amacı islam kisvesi altında karıncayı öpüp belini incitmemektir.

ekonomik kazançtır din adi altında kitleleri ele geçirmedir. olmaz olaaaamazzzzz.

(bkz: kanser)

en kısa haliyle islamı bir manevi inançtan çıkartıp onu ve öğretilerini siyasi alanda yol gösterici olarak kullanmaktır. biliyoruz ki siyasi alan hem kamusalı hem özel alanı düzenler. ki tüm siyasi durumlar belli bir süre içinde kendi hegemonyalarını oluştururlar. öyle ki devletin tüm kurumları dominant hegemonyanın önce inşasına sonra da bunun herkesin iyiliğine olduğuna hepimizi inandırmak için sistematik çalışırlar. işte bu çalışma şeklinde siyasal islam da islamın her öğretisini neredeyse dnalarımıza kadar işler.
ben öğretilerine pek hakim değilim tarihsel bir açıklama yapamam o yüzden. ama necmettin erbakan örneğinden elementlerini açıklamaya çalışabilirim ve türkiye örneğini birlikte inceleyebiliriz. buyrunuz;
merkez-çeper tartışması bizim için bu konunun temelini oluşturuyor. (bu tartışmayla ilgili daha detaylı bilgi için şerif mardin'in center-periphery relations in turkey makalesine bakılınabilir. eğer bulamazsanı pdfini paylaşabilirim). merkez dediğimiz şey en çekirdek haliyle yönetim ve askeri sınıfı içinde barındırır. çeperse nüfusun kalan kısmıdır. bu ayrım osmanlı'da da vardı ve tabii mirası olarak türkiye'de de var. şimdi islam bunun neresinde?
yine en başına dönelim; cumhuriyetin ilk yılları. o dönemde chp aslında milletin öğretmeni vasfındaydı. doğru ve etkili kurumlarla milleti yeniden şekillendirmek ve onlara batılı laik değerleri öğretmek partinin göreviydi. bu tabii dinin maneviyata indirilmesini ve orayla sınırlandırılmasını da kapsıyordu. tekke ve zaviyelerin kapatılması, halifeliğin kaldırılması falan hep bunun örneği. ama tabii bir sıkıntı var. merkez ve çeperin birbirinden kopukluğu. bunu önlemek için halk evleri bile açılıyor. çeper çok kapalı ama ya da belki de doğru taktikler de bulunamıyor. sonuç olarak merkezde ılımlı anadolu islamı varken çeperde ortodoks bir islam var.
mesela chp'nin aksine dp bir kitle partisi olarak başlıyor siyasi hayatına. onlar halkın sesi olmayı vaat ediyorlar. seçim turlarında sık sık sorulan bir soru; ezan arapça olacak mı? yuvarlak cevaplar veriliyor o dönem. bazı aydınların, askerlerin desteği var çünkü dp bu kısıtlı desteği kaybetmek istemiyor. göreve gelince tabii kitlenin istediğini yapıyor, popülist çünkü. asker ve aydınlar ilk bu noktada daralıyor dp'ye. hatta birand'ın belgeselinde sanırım (demirkırat) şöyle anlatılıyor;


ikinci döneminde dp gücünü kaybedeceğini anladığında bu sefer yine dinden vuruyor. ne yapıyor? nurcuları sahneye sokuyor. vatan cephesini kuruyor ve buraya katılmanın dini ve milli bir vazife olduğunu belirtiyor. evet, dolayısıyla islamın siyasete yaklaşması sanıldığından çok daha eskiye dayanıyor türkiyede. ama bu yaklaşmanın arkasında popülizm var. çeperin desteğini kazanmak istiyor dönemin iktidarı. sonunu biliyoruz, diğer yanlış hamleler türkiye'ye ilk darbesini yaşatıyor.

gelelim erbakana. kendisinin ilk partisi milli nizam partisi. parti 70'de kurulup 71'de muhtırayla kapanıyor. partinin simgesi şehadet parmağı. asker haliyle bu yeni oluşumdan rahatsız. peki erbakan ne istiyor?
kendisi serbest piyasayı reddediyor. küreselliğe karşı, anti emperyalist, anti komünist. ekonomik olarak ensesi kalınlara karşı ama küçük işletmeleri esnafları destekliyor. işte islamın diğer yanlarını, ve sadece zaten bilinen yanlarını vurgulamaktansa, siyasal islamın bu yanlarını da vurguluyor. burası çokomelli. çünkü o dönemde iktidar tek başına adalet partisi. kendileri dp'nin mirasçıları. serbest piyasaya inanıyorlar. hatta erbakan demirel'in lüks yaşamına ve kendi çevresinin, ona yakın olanların zenginleşmesine son derece karşı.
tabii kapanmanın sonrasında erbakan milli selametle geliyor. bu sefer ömrü 80 darbesine kadar. ama msp'nin nelere kadir olduğunu bu dönemde görüyoruz. gerçekten simgesi olan anahtar gibi bir rol oynuyor. olmadığı masa yok diyebiliriz. ecevit'in chp'siyle de koalisyon kuruyor, demirel'in ap ile ve türkeş'in mhp'si ile de.

aradan zaman geçiyor ve erbakan bu sefer çiller'in doğru yol'uyla birleşiyor. o kadar ki refah yol olarak adlandırılıyor koalisyon. burası da şaibeli aslında. ahlaki değeri yüksek erbakan'ın çiller'i yolsuzluklarını ortaya dökmekle tehdit ettiği hatta soru önergesini meclise sunduğu daha biliniyor (ben mehmet ali birand'ın yalancısıyım). oluyor mu? olmuyor. bildiniz 97 müdehalesi. erbakan'ın bundan sonraki siyasi hayatına hakim değilim ama sonrasını biliyoruz.

rte ve akp bölgesi. buradan sonra yazacaklarım siyaset bilimi (bilim kısmını vurguluyorum) açısından değerlendirmelerdir. herhangi bir yere şikayet etmeyin beni lütfen (cimer'den bahsediyorum, terör yaratmıyorum, halkı düşmanlığa sevk etmiyorum. katılmayabilirsiniz ama literatür bu).

denen o ki akp'nin yönetim dönemi 3'e ayrılır. tarihleri de the otherness of turkey in european ıntegration (ertuğrul & akçalı-yılmaz) makalesinden alıyorum; 2002-2005 her şeyin göreceli olarak iyi gittiği, türkiye'nin yüzünü batıya ciddi anlamda döndüğü dönem, 2005-2010 dönemi işlerin biraz karıştığı ve aslında akp'nin en sağlam tabanının oluştuğu dönem ve 2010 ve sonrası.

işler bildiğiniz üzere 2010'dan sonra değişiyor. söylem sertleşiyor, alınan kararlar radikalleşiyor ve aslında siyasal islamdan ziyade onun arkasına sığınarak totaliterleşmeye koşuluyor.
inanıyorum ki akp bir siyasal islam partisi değil. en azından artık değil. dolayısıyla ne aldığı kararlar ne de mensuplarının söylemleri siyasal islamla uzaktan yakından alakalı değil. serbest piyasayı türkiye'de özal'dan daha çok savunan varsa herhalde bu da neo-liberal dönüşümün bekçisi akp'dir. esnaf ve küçük işletmeciye bariz bir uzaklaşma var. anti emperyalizme girmiyorum çıkamayız. anti-komünist mi? görüyorum ki anti anti-totalitarianist. böyle bir terim yok ama anladınız ne demek istediğimi. islam sadece popülist bir enstrüman, tıpkı dp gibi ama hegemonyasından ötürü kontrol dengeleme sistemlerine takılmıyor.

"islamcılık otuz yıl önce bir düşten ibaretti, şimdiyse tüm ülkenin bir an evvel uyanmayı beklediği bir kabus, bir karabasan."*

siyasal islam, müslümanım ama dini siyasete alet etmeyin diyenlerin uydurduğu birşey. islam sadece namaz kıl oruç tut değil senin islamda hukuk var, din var, ideolojisi var, davası var, yaşam tarzı var, hayat felsefesi var. bunların toplamı islamdır. din allahın olana kadar savaşın ne demek? ideolojimizi yayın demek adamların ana amaçlarından biri siyasi iken siyasal islam diyerek onu ayırmayın.

ülkeyi kuranı kerime göre yönetiyorsunuz. olay bu.

siyaset yaparken dini kullanarak din düşkünü insanların oylarına sahip oluyorsunuz. masumca açıklaması bu. ayrıca bizim ülkede siyaset ile uğraşıp ticaretin içinde olmayan sayılı insan vardır. paraya ulaşmak için siyaseti, yönetime ulaşmak için de dini kullanıyorlar.

akp iktdaridir ne eksik ne fazla.

gece gündüz ezan sesini dinletmekten zevk alırken başkalarına 00:00'dan sonra müzik dinleme yasağı getirmektir.

rakı içenleri gözaltına almaktır.

7 yaşındaki çocukların okulunu imam-hatibe çevirmektir.

kendi dinini ve kendi değer yargılarını bütün ülkeye aşılamakta ısrarcılıktır.

iktidardakilere bakarsanız görürsünüz.

ahlâksızlığın dibi. dini bütün cihanperestlik ve dini mübin islam halklarına kan, gözyaşı ve fakirlik dışında hiçbir şey vermemiştir. acı olan şu ki hikâyesi çok eski.

(bkz: milli selamet partisi)
(bkz: akp dönemi)

menderes ile başlayıp erdoğan ile devam eden, kamu kaynaklarını hortumlayarak dolar milyarderi olma yöntemi. allah ile kandırma sanatı.

dini kullananlar topluluğu.dinden soğutanlar topluluğu. daha da artırırımda neyse.

gökkuşağından bile rahatsız olmaktır.

islam dinini baz alarak ülke yönetmeye kalkışmaktır.

herkes seninle aynı düşünsün istemektir.

islami inanca göre ülkeyi yönetmek veya yönetmeye çalışmak

1-hasan el benna, jamal afghani gibi ideologların batı üstünlüğüne ve kolonyalizme karşı batıya meydan okumak için islamın modernleşmesi ve kendi kültürünü yenilemesi gerektiğine inanan; disiplinli bir müslüman toplum ve caydırıcı müslüman devletler kurma endişesi taşıyan, islamın kendi orijinal kaynaklarından ziyade politik ve kültürel endişelere göre şekillenen,genellikle milliyetçiliğin alternatifi olarak görülen, 1980lerden sonra yeni kimlik siyaseti tartışmalarıyla ve ortadoğu ve diğer müslüman yoğunluklu bölgelerde sefaleti arttıran ekonomik krizlerle kendisine destekçi bulan ve üstüne sekülerizm ve demokrasiyle islamcılığın uyuşabileceğini iddia eden siyasi figürlerle daha da geniş kesimler bulan, arap baharı döneminde kendini yenileme özelliğini kaybeden ve bundan dolayı bazı ülkelerde otoriterleşme gereği duyan, bazı ülkelerde siyaset sahnesinden iyice geri çekilen bir modern ideoloji ve postmodern eleştirel siyasa.

2- kendisinin politik anlamda aktif olmasına izin verilmeyen yerlerde terörizme dönüşen ve amaçlarına şiddet yoluyla ulaşmaya çalışan, ıslamofobi ve zebofobiyle birbirlerini karşılıklı besleyen karşı-kültürel ideoloji.

dünyada cenneti yasamak için ahiretteki cenneti pazarlamaktir.