781.
gecenin insanı yalnızlaştırdığı zamanlarda,
4. kat balkonundan aşağıya bakıyorum.
atacağım insanlık için küçük adımlarda,
varoluşuma basit bir cevap arıyorum.
eski ve hüzünlü tüm parçalar,
bir fahişe gibi ücreti mukabil.
tenimden söküp aldığı hatıralar,
ne benden habersiz ne ruhumdan azil.
bütün cümleleri laf olsun diye doldururken,
ölmek geliyor içimde, ufak satır başlarında.
yakamoz altında kaybolan kadınlarımı hatırlarken,
özlüyorum sertoyu kaybettiğim henüz bu yaşlarında.
bütün sorgularım ya ben dahil ya ben fail,
kendimi bu keşmekeşte kaybettim.
yok ki cesedimin kıyısına vuracağı bir sahil,
bu yerkürede anneme verdiğim söze sabitim.
sizi de yargılamıyorum tanrının çocukları,
hayatın akışında bir yol aramaktasınız.
beni yargıladığınız tüm aykırılıkları,
gözler önünde saklamaktasınız!
4. kat balkonundan aşağıya bakıyorum.
atacağım insanlık için küçük adımlarda,
varoluşuma basit bir cevap arıyorum.
eski ve hüzünlü tüm parçalar,
bir fahişe gibi ücreti mukabil.
tenimden söküp aldığı hatıralar,
ne benden habersiz ne ruhumdan azil.
bütün cümleleri laf olsun diye doldururken,
ölmek geliyor içimde, ufak satır başlarında.
yakamoz altında kaybolan kadınlarımı hatırlarken,
özlüyorum sertoyu kaybettiğim henüz bu yaşlarında.
bütün sorgularım ya ben dahil ya ben fail,
kendimi bu keşmekeşte kaybettim.
yok ki cesedimin kıyısına vuracağı bir sahil,
bu yerkürede anneme verdiğim söze sabitim.
sizi de yargılamıyorum tanrının çocukları,
hayatın akışında bir yol aramaktasınız.
beni yargıladığınız tüm aykırılıkları,
gözler önünde saklamaktasınız!
devamını gör...
782.
viski koyulaştı,
bardağın ortası inceldi.
aman tanrım dediler
cengiz çay da mı içerdi
dert çekenin dediler
dermanımı unutamadım
yüreğime sürtünürdü kediler
unutamadıııığııım
unutamadım.
bardağın ortası inceldi.
aman tanrım dediler
cengiz çay da mı içerdi
dert çekenin dediler
dermanımı unutamadım
yüreğime sürtünürdü kediler
unutamadıııığııım
unutamadım.
devamını gör...
783.
çok kırıldım diyordu kadın
bin parçaya bölünmüş adama
kimsenin kimseyi duymadığı
buz gibi soğuk bir dünyada
bin parçaya bölünmüş adama
kimsenin kimseyi duymadığı
buz gibi soğuk bir dünyada
devamını gör...
784.
hatırla ey gönlüm ki gecenin koynunda tektin.
çırpınırken ruhun ümitsizliğin içinde
yıldızların altında bekleyişteydin.
ne ses ne seda o mihraptan
durup orada müşteki ve biçare
hatırla ey gönlüm ki serzenişteydin
çırpınırken ruhun ümitsizliğin içinde
yıldızların altında bekleyişteydin.
ne ses ne seda o mihraptan
durup orada müşteki ve biçare
hatırla ey gönlüm ki serzenişteydin
devamını gör...
785.
gönül, ötelere aşık.
ötelerde var, ötelerde ışık
düşler durur o, merdümgiriz
kendinde olmayanı, biçare aciz
ötelerde var, ötelerde ışık
düşler durur o, merdümgiriz
kendinde olmayanı, biçare aciz
devamını gör...
786.
yol uzaklara doğru
uzaklara, durmadan ileri
ruhum mukim, bedenim seferi
ilerleyen sadece yol, zaman durdu
saat hep gecenin yedisi
ben, bavulum ve umutlarım. yok ötesi
ben yolcu, yol uzaklara doğru
uzaklara, durmadan ileri
ruhum mukim, bedenim seferi
ilerleyen sadece yol, zaman durdu
saat hep gecenin yedisi
ben, bavulum ve umutlarım. yok ötesi
ben yolcu, yol uzaklara doğru
devamını gör...
787.
şu başlığa "benim şiirim" diyerek tanım ekleyen kitlenin özgüvenine hayranım. lan 700 bin defa çaldığım hendrix introsunu buraya koyarken bile bin defa düşündüm. helal olsun size.
dip: çok kötü.
dip: çok kötü.
devamını gör...
788.
saatin sallanan sarkacından
düştü bir gün zaman
yanından geçerken siz
biz ona aldırmadan
uzandım yatağınıza, cam kırıklarından..
şimdi dönüp bakınca,
göremiyorum ki;
zamanın kırılmışlığından
kalbimin içine düştüğü o cam kırıklarından;
ve kırılmışlıklarımızda
bir kaybolmuşluk bulduğumuzdan,
ve bir buluşu kaybettiğimizden,
ve bulamayacağımızdan bir daha..
susuyoruz...
susuyoruz ona..
dönüp dolanıp bir iple boynumuzda,
sallanıyoruz saatin sarkacı gibi,
zamanın zamanı geçmiş,
bizse her köşe başında,
kendimizi asıyoruz..
gözleri kör, karnı aç, yaralı...
kendi duvarlarımız bize çarpıyor,
biz onlara,
izimizi bırakıyoruz üzerinde..
ne yazık, izlerimizi korkular yemiş,
geriye dönemiyoruz..
bulamıyoruz hiç..
kaybettiğimizi,
kendimizi,
sevgimizi..
dilsiz duygularımızı takıp bileklerimize,
yürüyemez hale gelene kadar,
taşıyoruz ellerimizle yıktığımız,
enkazlarını,
aşkımızı,
yangınlarımızı..
susuyorum,
susarken tek başına..
fark ediyorum,
taştan gözlerimi,
göz bebeksiz,
boş..
bakmıyorum, göremiyor çünkü..
gözlerin işi görmek değil henüz,
akıyor hafifletmek için ağırlığını,
görebilmek için,
çaresizce, yanında getirdiği yangınlarını,
söndürmeye çalışıyor henüz,
yaşları, yangınlarını yenene kadar..
susuyoruz, dilsiz ağzımız..
“kırılmıştı kalbim,
kırıkların arasında kaybettim..”
vardı bir zamanlar,
zaman vardı,
biliyorum vardı
kalbim..
bir zamanlar ben de insandım,
zaman beni yenerdi,
ama yangınlarım..
gözyaşlarım..
vardı..
susuyorum şimdi,
çünkü göremiyorum..
köşeyi dönerken,
hatırlıyorum gibi,
kaybettiğimi..
bendeki seni...
[double infinity... pretty long time.]
düştü bir gün zaman
yanından geçerken siz
biz ona aldırmadan
uzandım yatağınıza, cam kırıklarından..
şimdi dönüp bakınca,
göremiyorum ki;
zamanın kırılmışlığından
kalbimin içine düştüğü o cam kırıklarından;
ve kırılmışlıklarımızda
bir kaybolmuşluk bulduğumuzdan,
ve bir buluşu kaybettiğimizden,
ve bulamayacağımızdan bir daha..
susuyoruz...
susuyoruz ona..
dönüp dolanıp bir iple boynumuzda,
sallanıyoruz saatin sarkacı gibi,
zamanın zamanı geçmiş,
bizse her köşe başında,
kendimizi asıyoruz..
gözleri kör, karnı aç, yaralı...
kendi duvarlarımız bize çarpıyor,
biz onlara,
izimizi bırakıyoruz üzerinde..
ne yazık, izlerimizi korkular yemiş,
geriye dönemiyoruz..
bulamıyoruz hiç..
kaybettiğimizi,
kendimizi,
sevgimizi..
dilsiz duygularımızı takıp bileklerimize,
yürüyemez hale gelene kadar,
taşıyoruz ellerimizle yıktığımız,
enkazlarını,
aşkımızı,
yangınlarımızı..
susuyorum,
susarken tek başına..
fark ediyorum,
taştan gözlerimi,
göz bebeksiz,
boş..
bakmıyorum, göremiyor çünkü..
gözlerin işi görmek değil henüz,
akıyor hafifletmek için ağırlığını,
görebilmek için,
çaresizce, yanında getirdiği yangınlarını,
söndürmeye çalışıyor henüz,
yaşları, yangınlarını yenene kadar..
susuyoruz, dilsiz ağzımız..
“kırılmıştı kalbim,
kırıkların arasında kaybettim..”
vardı bir zamanlar,
zaman vardı,
biliyorum vardı
kalbim..
bir zamanlar ben de insandım,
zaman beni yenerdi,
ama yangınlarım..
gözyaşlarım..
vardı..
susuyorum şimdi,
çünkü göremiyorum..
köşeyi dönerken,
hatırlıyorum gibi,
kaybettiğimi..
bendeki seni...
[double infinity... pretty long time.]
devamını gör...
789.
şiirsel dürtülerim oluyor arasıra
mısra mısra yazmak isterim
hiç bir kurala takılmadan
hiçbir imlada boğulmadan
kalemimin ucundan damlayan kelimeleri altına koyduğum beyaz kağıtlar toplamakta.
duygular birbiri ardına akarken
bariz olan bir tanesi gelir oturur şuracığa.
zamam durur
kalem yazmaz olur artık.
kağıt tüm beyazlığı ile çarpar yüzüme tenini.
neden bu kadar zor seni düşünmenin acısı?
nasıl tüm benliğimi ele geçirmeyi başarıyorsun hala?
durdu yine kalp atışlarım
iki nefes almalıyım.
mısra mısra yazmak isterim
hiç bir kurala takılmadan
hiçbir imlada boğulmadan
kalemimin ucundan damlayan kelimeleri altına koyduğum beyaz kağıtlar toplamakta.
duygular birbiri ardına akarken
bariz olan bir tanesi gelir oturur şuracığa.
zamam durur
kalem yazmaz olur artık.
kağıt tüm beyazlığı ile çarpar yüzüme tenini.
neden bu kadar zor seni düşünmenin acısı?
nasıl tüm benliğimi ele geçirmeyi başarıyorsun hala?
durdu yine kalp atışlarım
iki nefes almalıyım.
devamını gör...
790.
şiirimin adı, hayır lahmacun sen öğretmen olmadın, her şey bir illüzyondan ibaret..
hayır lahmacun, sen
sen öğretmen olmadın her şey
her şey bir illüzyondan ibaret.
hayır lahmacun, sen
sen bugün yoklama almayı unutmadın
çocuklara ders boş deyip
charlienin çikolata fabrikasını izletmedin
müdür yardımcısına "lan" demedin
ne kadar akıllıymış bu çocuk ya dediğin çocuğun
ertesi ders sınıfa girerken sıranın üstüne çıkıp
pencereden aşağı sarktığını görmedin
bugün sana rockçı mısın hocam
diye soran branşdaşına
çağ dışı müzik dinlemiyorum diye
cevap vermedin, cevap vermedin
bugün yok lahmacun,
bugün diye bir gün yaşamadın.
her şey bir illüzyondan ibaret..
hayır lahmacun, sen
sen öğretmen olmadın her şey
her şey bir illüzyondan ibaret.
hayır lahmacun, sen
sen bugün yoklama almayı unutmadın
çocuklara ders boş deyip
charlienin çikolata fabrikasını izletmedin
müdür yardımcısına "lan" demedin
ne kadar akıllıymış bu çocuk ya dediğin çocuğun
ertesi ders sınıfa girerken sıranın üstüne çıkıp
pencereden aşağı sarktığını görmedin
bugün sana rockçı mısın hocam
diye soran branşdaşına
çağ dışı müzik dinlemiyorum diye
cevap vermedin, cevap vermedin
bugün yok lahmacun,
bugün diye bir gün yaşamadın.
her şey bir illüzyondan ibaret..
devamını gör...
791.
özgür bir mahkumsun
yaşarken ölen
sevgi dolu bir mahluksun
aynı zamanda nefret edebilen
yıllar boyu var olursun
aynı anda yok ederken
ve tutunursun
gitmek isterken
ve anlam bulursun
anlamsızlıklar içinde çığlık atarken
sen olursun
şen olursun
yaşamaktan zevk alırsın
acı çekerken
bir gün onu bulursun
o olursun severken
mutlak bir yol bulursun
muğlak bir yolda ilerlerken
umudun yeşerir
kara bulutlar yok olur
ve gökkuşağı çıkar
yağmur yağarken.
yaşarken ölen
sevgi dolu bir mahluksun
aynı zamanda nefret edebilen
yıllar boyu var olursun
aynı anda yok ederken
ve tutunursun
gitmek isterken
ve anlam bulursun
anlamsızlıklar içinde çığlık atarken
sen olursun
şen olursun
yaşamaktan zevk alırsın
acı çekerken
bir gün onu bulursun
o olursun severken
mutlak bir yol bulursun
muğlak bir yolda ilerlerken
umudun yeşerir
kara bulutlar yok olur
ve gökkuşağı çıkar
yağmur yağarken.
devamını gör...
792.
koşup duruyoruz hırslarımızın peşinde,
üzülüp seviniyoruz hep bir şeyler için.
oysa ki hiçbiri kalmıyor geride,
vardığımız yer hep aynı sonunda;
bir avuç toprak
bir damla su
bir nefes hava..
peki, ne için tüm bu döktüğümüz çaba?
üzülüp seviniyoruz hep bir şeyler için.
oysa ki hiçbiri kalmıyor geride,
vardığımız yer hep aynı sonunda;
bir avuç toprak
bir damla su
bir nefes hava..
peki, ne için tüm bu döktüğümüz çaba?
devamını gör...
793.
ilmek ilmek ördüğüm mısralar
birer birer sökülmekte şimdi.
verdiğim savaşların anlamsızlıklarında boğulmaktayım.
içim, kayıp şehirler ülkesi...
bucak bucak gezdiğim diyarlar,
toz duman içinde şimdi.
ıssız yolların şafağında
yok olmaktayım.
ömrüm, kayıplar müzesi...
birer birer sökülmekte şimdi.
verdiğim savaşların anlamsızlıklarında boğulmaktayım.
içim, kayıp şehirler ülkesi...
bucak bucak gezdiğim diyarlar,
toz duman içinde şimdi.
ıssız yolların şafağında
yok olmaktayım.
ömrüm, kayıplar müzesi...
devamını gör...
794.
dünün yakasını bırak artık
bunun bugünü var, yarını var
lazım olan biraz his biras mantık
yıkılır yıkılmaz denilen her duvar.
yum gözünü dinle şu sesi
belirdi sende bir bebek gülümsemesi
taraf ettiler beni haklıdan yana
haritada yer beğendim sana.
bunun bugünü var, yarını var
lazım olan biraz his biras mantık
yıkılır yıkılmaz denilen her duvar.
yum gözünü dinle şu sesi
belirdi sende bir bebek gülümsemesi
taraf ettiler beni haklıdan yana
haritada yer beğendim sana.
devamını gör...
795.
bağırıyorum avazım çıktığı kadar.
kimse duymuyor beni.
kurtulmak istiyorum bu hayattan.
sanki birisi ruhumu pırangalamış kaçacak yerim yok
kıpırdayamıyorum.
kurtulmak için çırpınıyorum her geçen gün.
ruhum pes ediyor artık.
kendisini o pırangalarla doğduğuna inandıruyor daha fazla savaşmamak için.
bende inandım mecburen.
bu hayatı zorla yaşıyorum yoksa meraklısı da değilim açıkçası.
kimse duymuyor beni.
kurtulmak istiyorum bu hayattan.
sanki birisi ruhumu pırangalamış kaçacak yerim yok
kıpırdayamıyorum.
kurtulmak için çırpınıyorum her geçen gün.
ruhum pes ediyor artık.
kendisini o pırangalarla doğduğuna inandıruyor daha fazla savaşmamak için.
bende inandım mecburen.
bu hayatı zorla yaşıyorum yoksa meraklısı da değilim açıkçası.
devamını gör...
796.
senin dediğin olsun o yoldan git
benim izim yok iznim var tarafımdan
ama bilseydim sulamazdım çiçekleri
çayın altını kapatıp saklanırdım
ışıkları açmazdım hiç geceleri
rüyalarında yatardım yıldızlarda
bahçe duvarımı iki kat yüksek
içimi iki kat daha katı örerdim
bilseydin beni inan ki iyi bilirdin
ben seni senden çok severdim
benim izim yok iznim var tarafımdan
ama bilseydim sulamazdım çiçekleri
çayın altını kapatıp saklanırdım
ışıkları açmazdım hiç geceleri
rüyalarında yatardım yıldızlarda
bahçe duvarımı iki kat yüksek
içimi iki kat daha katı örerdim
bilseydin beni inan ki iyi bilirdin
ben seni senden çok severdim
devamını gör...
797.
bana lazım bir ana
kurbanda kesilir dana
memleketim adana
ustalığım badana
kurbanda kesilir dana
memleketim adana
ustalığım badana
devamını gör...
798.
iki bin yıldır söğüt ağacıyım,
salkımlarımda taze gölgelikler
damarlarım toprağın derinliğinde
sevişir ruhum insanın mayasıyla
uzanır boyum bosum fezaya
öykünür ruhum göğü kucaklamaya
toprağı gök sultanla aldatırım.
yer ile gök arası yemyeşil bir tazeyim
toprak beni beller,
ben göğü ellerim;
ikisinin arasında hoşnutum.
salkımlarımda taze gölgelikler
damarlarım toprağın derinliğinde
sevişir ruhum insanın mayasıyla
uzanır boyum bosum fezaya
öykünür ruhum göğü kucaklamaya
toprağı gök sultanla aldatırım.
yer ile gök arası yemyeşil bir tazeyim
toprak beni beller,
ben göğü ellerim;
ikisinin arasında hoşnutum.
devamını gör...
799.
//iğde ağaçları..
onlar değilmiydi dalları dikenli olduğu için,
bahçenin sınır noktalarına dikilen.?
insanız..sık sık bir sınır buluruz bağışlanmalarımıza.
d.b
onlar değilmiydi dalları dikenli olduğu için,
bahçenin sınır noktalarına dikilen.?
insanız..sık sık bir sınır buluruz bağışlanmalarımıza.
d.b
devamını gör...
800.
kabardı toprak
uyandırma vaktidir bulutları
sev ve evcilleştir onu ey yağmur
durma öyle her an vazgeçebilir gibi
al ve yağmala kentlerin kirli geçmişini
nişangahın ben olayım ey yağmur
vurma geceye bu şiddetle
tedirgin ellerim
saçlarım tenha
karşılayamaz hiçbir vurgunu bu yüzden
münhal hem ağır bedenim
geçitler dar
geçitler şuursuz
örselenmiş kelimelerim
bu ağrılı zamanda ve bu yılgınlıkta
yırtın tutanaklarını ölümün
bir nöbet sonrasıdır
bir uyanıştır belki
kuşlar kanatlarını karanlığa sürmüştür
hiç dokunmadan da sevebilmek
değilse aşk; bildik yanılgı
suçlama kendini
yağmurdandır
uyandırma vaktidir bulutları
sev ve evcilleştir onu ey yağmur
durma öyle her an vazgeçebilir gibi
al ve yağmala kentlerin kirli geçmişini
nişangahın ben olayım ey yağmur
vurma geceye bu şiddetle
tedirgin ellerim
saçlarım tenha
karşılayamaz hiçbir vurgunu bu yüzden
münhal hem ağır bedenim
geçitler dar
geçitler şuursuz
örselenmiş kelimelerim
bu ağrılı zamanda ve bu yılgınlıkta
yırtın tutanaklarını ölümün
bir nöbet sonrasıdır
bir uyanıştır belki
kuşlar kanatlarını karanlığa sürmüştür
hiç dokunmadan da sevebilmek
değilse aşk; bildik yanılgı
suçlama kendini
yağmurdandır
devamını gör...