ülkenin refah seviyesini artırmak için yapılacaklar

iktidar değişmeli, ne olursa olsun 20 yıl iktidarlık olmaz, zaten canımızdan ve akıl sağlığımıza olarak bunu gördük...

sil baştan başlamak gerek bazen şarkı sözünü akla getiren başlıktır

hep söylüyorum yine söyleyeceğim; psikolojik tedavi karantinası komple.

işi işi bilenlere bırakmak. kısacası liyakat

mamul üretimini arttırıp birey üretimini azaltmak.

yoksulluk bu ülkenin en temel problemidir.
ve bu bir kısır döngü yaratır. bu kısır döngünün adı da yoksulluk kısır döngüsüdür. ragnar nurkse yoksulluk kısır döngüsünü tanımlarken, temelde şu soruyla başlar.
- neden yoksuluz?
+ çünkü yoksul olduğumuz için yoksuluz.
fakir tasarruf edeceği kadar gelir elde edemez, tasarruf edemediği için yatırım yapamaz, yatırım yapamadığı için istihdam yaratamaz, istihdam yaratamadığı için gelir elde edemez.
bu kısır döngüyü kırmak için bir dış müdahale şarttır. bu dış müdahaleyi yapacak olan devlettir. oysa devlet bu tip ekonomiyi geliştirici bir müdahaleden kaçınıyor. zamanında oluşturulmuş bu tip kurumları da kambur olarka föemüş ve satmıştır.
örneklersek zamanında süt endüstrisi kurumları kurulmuş, iki baş ineği olan bu kurumlara süt satmış ve hane gelirine katkı sağlamıştır. 1992 yılında sek'lerin özelleştirilmesiyle beraber süt işleyen bu fabrikalar kapanmış, süt üreten aile işletmeleri sütlerini satacak işletme bulamadığı için hayvanlarını kesime yollamış ve hane gelirini kaybetmişlerdir.
sek'lerin kapatılması hayvancılığa darbe vurmuş, büyük kentlere göçü arttırmış hem de az da olsa gelir elde edenlerin gelir kaynakları ortadan kalkmıştır.

bugün volkswagen gelip fabrika kursa maksimum 2000 kişi çalıştırır, yan sanayisiyle beraber 10 bin kişilik istihdam sağlar ama lokalde küçük işletmeler hane halkı gelirini arttırır ve fakirleşmenin önünde bir barikat kurar.
bugğn sosyal yardımlarla geçinen, hiç gelir elde etmediği kabul eidlen 8 milyon insan var.
çalışan sayımız 26 milyon, nüfus 83 milyon.
büyük işletmelerle fakirlikle mücadele edilmez. lokal ekonomileri küçük işletmelerle güçlendirmek en sağlıklı yöntemdir.
elbette büyük işletmeler, fabrikalar olmalıdır ama onların istihdama katkısı sınırlıdır. yüksek teknolojili yatırımlar arttıkça da istihdam oranı düşecektir.
yoksulluğa engel olamazsanız cehaleti beslersiniz.
cehalet yoksulluğun memelerinden beslenir.

bu saatten sonra ülkenin refah seviyesinin artması 3 kuşak onun yerine kendi refah seviyenizi arttırıp yurtdışına gitmenin yoluna bakın.

adalet. adalet. adalet.

sanatla uğraşan bir nesil oluşturmak ve eğitimde köklü reform yapmak

nüfusun azaltılıp az nüfusun nitelikli hale getrilmesi olabilir. nufusu nasil azalticaz derseniz (bkz: covid-19)

çoğul olarak henüz bilemiyorum fakat ilk adım olarak bir seçim yapmak mantıklı gibi geliyor.

ülkenin refah seviyesini arttırmaya çalışmak.

kürt sorununu evrensel demokratik normlar içinde çözmek.

gelir adaleti sağlanması, üreticiyi destekleme, istihdam ve iş sahası tahsis etme, insani yaşam standardı olan maaş sağlama.

üstün dökmen covid üzerinden yanıtını şahane bir şekilde vermiştir.

üç yaşındaki bebeden 70 yaşındaki dedeye herkesi eğitmek.

ilk yapılması gereken birlik ve beraberliği sağlamak. ötekileştirilenler, topluma aidiyet hissetmeyenler tekrar kazanılmalı.
her sektörde günü kurtaran değil risk analizleri ile uzun dönemli planlamalar yapılmalı.
ilkokulda öncelikle etik değerler verilmeli.
bizim refah ve mutluluğumuzun toplumun diğer bireylerinin mutluluğuyla paralel olduğu aktarılmalı.
adalet ve adalete olan inanç tesis esilmeli.
en kısa vadede ülkeye en çok para çekebileceğimiz sektör turizm. kaliteli, temiz ve dürüst hizmet verilmesi sağlanmalı. turistlerin en çok para harcadığı istanbul’a özel projeler yapılmalı. nüfusun azaltılması, doğal güzelliklerin korunması, kültür varlıklarının tarihi dokuyla birlikte korunması vb
çiftçiler desteklenmeli, kooperatifler kurulmalı, yerli tohum üretimi, dağıtımı sağlanmalı, dışa bağımlılık bitirilmeli. tarım planlı ve teknolojik yapılmalı. yeraltı su kaynaklarımız korunmalı.
doğal çevre, kültürel değerler korunmalı.
az yatırım maliyetiyle ihracatta çok kazanabileceğimiz yazılım, bilişim vb sektörlere ağırlık verilebilir.

siyasal islamdan ve şürekasından kurtularak ile başlanabilir.

format atmak.

adalet sisteminin ve yargı organlarının bağımsız hale getirilmesi ile başlanması gerekir. adaletin ve yargının düzgün işlemediği bir ülkenin ne kendi vatandaşı o ülkede barınmak ister, ne de yabancı yatırımcı o ülkede yatırım yapmak ister. suç işleyenin, her kim olursa olsun çatır çatır tarafsız bir şekilde yargılanacağı bir ortamda ancak refahın "r" sinden bahsetmeye başlayabiliriz.

ikincisi kesinlikle ülkenin eğitim konusunda uzman, donanımlı bireylerinin (siyasi düşünceleri gözetilmeksizin) bir araya gelerek doğru ve etkili bir eğitim sistemi oluşturmaları gerekir. öyle bir sistem yaratmalılar ki, cahilliğin ve gericiliğin yeşerebileceği hiçbir karanlık nokta kalmasın. öyle bir eğitim ki yalnızca bilim öğrenmeyi değil, erdemli olmayı da öğretsin. mesela gelecek nesiller, ellerinde "ülke yönetmek" gibi bir güç olduğunda kendinden geçmesin. ülkenin bakanlıklarını yönetme görevini, o bakanlıkla ilgili hiçbir donanımı olmayan aile üyelerine teslim etmesin. aklı fikri arazi parsellemek, o parselleri imara açmak olmasın. değeri 1000 lira olan ülke malını 500 e satıp 300 ünü cebine indirmeyi düşünmesin. bunu, çok gelişmiş adalet sisteminden korktuğu için değil, erdemli ve etik bulmadığı için yapmasın.

ve üçüncüsü güçlü ekonomi sanırım. bu da ancak ekonomiden gerçekten iyi anlayan, donanımlı birileri ile mümkün olabilir ancak. şu anda ülke ekonomimiz o kadar zıçmış durumda ki "yerli üretim" fikrinden başka bir fikir gelmiyor benim ekonomi konusunda aşırı cahil aklıma. bu ekonomiyi de kalkındıracak adamın heykeli yapılır diye düşünüyorum şu saatten sonra * ekonomik refah seviyesi bir gün artar belki, ama biz bunu görebilecek kadar yaşar mıyız, bilmiyorum.

tüm bunların olabilmesi için çok büyük ve keskin bir hadise olmalı diye düşünüyorum. umarım o çok korktuğum hadise, bu ülkenin başına gelmez.