yazarların itiraf köşesi
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
başlık "mırmır" tarafından 14.11.2020 21:09 tarihinde açılmıştır.
201.
kırtasiye ve oyuncakçıda saatlerce gezebilirim
devamını gör...
202.
devamını gör...
203.
burada beni hiç kimsenin tanımamasıyla rahatça yazacağım.
2018 yılında mezun oldum. 2 ay sonra iş buldum. devam eden bir ilişkim vardı gayet güzel giden. hem iş, hem aşk, hem de sosyal hayatım güzeldi gayet.
2019'un haziran ayında bir çöküntüye girdim. o günden sonra gerçekten sevinememeye, mutlu hissedememeye başladım. zaten ilişki iyice kötüleşmişti derken ayrıldık. daha sonrası daha da kötü oldu. normalde sürekli neşe saçan, genelde mutlu, maddi ve manevi hiçbir problemi olmayan biriydim. ama 2019'un haziran ayında acayip bir çöküntü başladı.
2019 haziranda, ilk önce durgunluk geldi. mutsuz hissetmeye başladım. hiçbir şeye hevesim kalmadı. zaten kötü giden bir ilişkinin fişini çektim. daha sonra hayatıma başkası girdi. kendisi ilişkiden yeni çıktığımı bile bile başlamak istedi. onla da hiçbir zaman mutlu olduğumu hatırlamıyorum.
2020'nin ocak ayında iş değiştirdim. ortam aşırı kasıntı, hiçkimsenin hiçkimseye güveni yok. tamamen yalan ve çıkar üzerine kurulmuş muhabbetler vardı. ilk şirketimdeki insanlar tam tersi samimi insanlardı. neyse. ben bu üstümdeki çöküntünün sebebini işyerine bağladım. aslında haziran ayında başlayan sıkıntıları farketmemiştim. geriye dönüp baktığımda farkediyorum o zaman başladığını.
işyerinde nerdeyse hep tek takıldım. yemeklere, partilere çağırdılar 1 2 kez gittim. hiç sarmadı. bütün yemeklere tek başıma çıkmaya başladım. ilk zamanlar tek başıma kalmak çok koysa da zamanla alıştım.
derken pandemi süreci başladı. evden çalışmaya geçtik. mart ayından bu yana evden çalışıyorum. benim için mükemmel fırsattı. hem 1.5 saat yol gitmeyeceğim hem de evdeyim. ama hayatımdaki olumlu her şeyi anında sönümleyip moralsizliğe devam ettim. içinden çıkmaya çalıştıkça daha da battım. şu an aralık ayındayız. iyiye giden hiçbir şey yok psikolojimde. neden bu haldeyim sorusunu çok sordum kendime. yanıtını bulamadım. araba aldım bu süreçte. hayalimdi. daha 2 sene olmadı işe gireli. büyük başarı kendi çapımda. ama ona bile adam akıllı sevinemedim. çok daha sosyal bir insanken yalnızlaşmaya başladım pandeminin de etkisiyle. telefonuma hiç bakma gereksinimi bile duymuyorum çoğu zaman.
bütün hevesimi, mutluluğumu kaybettim. sürekli geçecek geçecek dedikçe daha da arttı. mutlu olmaya çalışmamak doğru olan belki de. ama şu genç yaşlarımı böyle bok etmek de çok koyuyor. bu kadar uzun bir entry elbette okunmayacaktır. ama 1 kez durup nefes almak istedim.
2018 yılında mezun oldum. 2 ay sonra iş buldum. devam eden bir ilişkim vardı gayet güzel giden. hem iş, hem aşk, hem de sosyal hayatım güzeldi gayet.
2019'un haziran ayında bir çöküntüye girdim. o günden sonra gerçekten sevinememeye, mutlu hissedememeye başladım. zaten ilişki iyice kötüleşmişti derken ayrıldık. daha sonrası daha da kötü oldu. normalde sürekli neşe saçan, genelde mutlu, maddi ve manevi hiçbir problemi olmayan biriydim. ama 2019'un haziran ayında acayip bir çöküntü başladı.
2019 haziranda, ilk önce durgunluk geldi. mutsuz hissetmeye başladım. hiçbir şeye hevesim kalmadı. zaten kötü giden bir ilişkinin fişini çektim. daha sonra hayatıma başkası girdi. kendisi ilişkiden yeni çıktığımı bile bile başlamak istedi. onla da hiçbir zaman mutlu olduğumu hatırlamıyorum.
2020'nin ocak ayında iş değiştirdim. ortam aşırı kasıntı, hiçkimsenin hiçkimseye güveni yok. tamamen yalan ve çıkar üzerine kurulmuş muhabbetler vardı. ilk şirketimdeki insanlar tam tersi samimi insanlardı. neyse. ben bu üstümdeki çöküntünün sebebini işyerine bağladım. aslında haziran ayında başlayan sıkıntıları farketmemiştim. geriye dönüp baktığımda farkediyorum o zaman başladığını.
işyerinde nerdeyse hep tek takıldım. yemeklere, partilere çağırdılar 1 2 kez gittim. hiç sarmadı. bütün yemeklere tek başıma çıkmaya başladım. ilk zamanlar tek başıma kalmak çok koysa da zamanla alıştım.
derken pandemi süreci başladı. evden çalışmaya geçtik. mart ayından bu yana evden çalışıyorum. benim için mükemmel fırsattı. hem 1.5 saat yol gitmeyeceğim hem de evdeyim. ama hayatımdaki olumlu her şeyi anında sönümleyip moralsizliğe devam ettim. içinden çıkmaya çalıştıkça daha da battım. şu an aralık ayındayız. iyiye giden hiçbir şey yok psikolojimde. neden bu haldeyim sorusunu çok sordum kendime. yanıtını bulamadım. araba aldım bu süreçte. hayalimdi. daha 2 sene olmadı işe gireli. büyük başarı kendi çapımda. ama ona bile adam akıllı sevinemedim. çok daha sosyal bir insanken yalnızlaşmaya başladım pandeminin de etkisiyle. telefonuma hiç bakma gereksinimi bile duymuyorum çoğu zaman.
bütün hevesimi, mutluluğumu kaybettim. sürekli geçecek geçecek dedikçe daha da arttı. mutlu olmaya çalışmamak doğru olan belki de. ama şu genç yaşlarımı böyle bok etmek de çok koyuyor. bu kadar uzun bir entry elbette okunmayacaktır. ama 1 kez durup nefes almak istedim.
devamını gör...
204.
her şeyi kendi başıma çözmeye çalışıyorum. ama bu imkansız. yardım almamak için de elimden geleni yapıyorum. bu da büyük aptallık.
devamını gör...
205.
hiç ilginç, komik, eğlenceli bir insan olmadığımı düşünsem de insanlar tam tersini düşünüyor. garip gerçekten de. normal insandan farkım yok ama atıyorum bir şeyi yapmayınca ya da bir şeyden nefret edince şaşıran insan çok. bana gerçekten garip geliyor bu durum. tamam topluma aykırı biriyim de şaşıracak bir şey yok bence bunda.
en basit örnek nafaka hakkındaki görüşlerim ve futbol oynamayı biliyor olmamdır.
en basit örnek nafaka hakkındaki görüşlerim ve futbol oynamayı biliyor olmamdır.
devamını gör...
206.
benim hakkımı siz yiyin.
devamını gör...
207.
dün kırmızı ışıkta mendil satan adam "alır mısın?" tarzı bir başını sallama hareketiyle bana doğru yürüdü. ben de "yok istemiyorum" işareti yaptım başımla. koltuk değneği vardı. bir ayağıyla sekiyordu. o ışıklarda yeşil biraz geç yandığı için adam diğer araçlara doğru gitti ama yine geldi benim aracın yanında durdu. tekrar camı açıp almak istemedim nedense. sonra yeşil yandı devam ettim. off neden böyle şeyleri takıyorum içimde. adamı sahtekar gibi düşündüm o an sonra da hemen pişman oldum. yarın yine o güzergahtan geçeceğim. umarım oradasındır. bu sefer alacağım mendilden. yalansa da sana yalan. vicdanım çok rahatsız oldu.
devamını gör...
208.
pazartesilerden nefret etmek istiyorum.
devamını gör...
209.
fakirim.
1 yıl sonra gelen edit: artık değilim.
1 yıl sonra gelen edit: artık değilim.
devamını gör...
210.
yaşıyoruz ölmemek için.
devamını gör...
211.
kötü insanlara çok daha kötü şeyler yapan biri iyi biri olabilir mi?
bence evet.
toplum zararlılarının bir bahçıvan edası ile dallarını kıran biri gizli toplum mühendisidir,yaşadığı yeri güzelleştirmek isteyen vatanseverdir.
bence böyle.
bence evet.
toplum zararlılarının bir bahçıvan edası ile dallarını kıran biri gizli toplum mühendisidir,yaşadığı yeri güzelleştirmek isteyen vatanseverdir.
bence böyle.
devamını gör...
212.
hayattan bi beklentim yokmuş gibi davranıp her şeye dertlenip her şeyi kafamda kuran biriyim. ama dışarıdan bak aşırı gamsız dururum. duvarı nem beni keder bitirdi.
devamını gör...
213.
gene karıştım ben ya... eyvahlar olsun
devamını gör...
214.
en alt komşunun balkonuna bizim alt komşumuz değil de ben sigara külü döküyorum ( bilerek değil )
devamını gör...
215.
noeli yalnız geçirecek olmam.....
devamını gör...
216.
yaşıtlarım evlendi ben daha ehliyet bile alamadım.
devamını gör...
217.
17 ekim 2018 çarşamba. ben bugün birini tanıdım, benimle samimi konuşan birini.. numarasını buldum bir şekilde, dersi bahane ederek mesaj yazdım ona. üçüncü mesajımda kaydetti numaramı. sonrasında muhabbetimiz samimileşti ve iltifatlarla daha da arttı bu durum. umutlandım işte ben de ve zamanla onu çok sevdim. ona o kadar bağlandım ki onun olmadığı pek bir hayal kuramaz oldum uzunca süre. onu ve ona olan hislerimi anlatmak için bir defter tutmaya başladım. şiirler ve yazılar yazarak hem içimi döküyor hem de kırgınlıklarımı, ona dair günlük gözlemlerimi dile getiriyordum. onu her gün görebilecek kadar yakınken sesini duyamayacak kadar da uzaktım ona. benim için o çoktu ama onun için ben yoktum bile. 4 ocak'ta finalim vardı ve o gece mesajlaşırken ne olduğunu hatırlamadığım bir konu açıldı. daha önce yazdığım defteri görüp çok merak ettiği için bir gün okursun demiştim ve konuyu kapatmak için deftere çektim. içinden bir şiir attım ona, sonrasındaysa bana soğuk davranmaya başladı. ben de onu sevdiğimi anladığını düşündüm. bir iki gün sonra sınavları için mesaj yazdım. bana ortak bir kız arkadaşımızla fotoğraf attı ve o günden sonra iki ay üç gün konuşmadı benimle. konuşmaya tekrar başlamasıysa bir gün durumuma yazarak beni trolleyip korkutmaya çalıştığı mesaj oldu. sonraki gün seni korkuttum diyerek arkadaş ortamında dalga geçti benimle. oysaki bilmiyordu ki hiç korkmamıştım ama kalbim çok kırılmıştı. oysa kırılan kalbimin sesine hep sağırdı.. bu şekilde başladık tekrar konuşmaya ve yine samimiydi. ta ki hayatına biri girene kadar. o zamanlar yüzüme bile bakmadı, onunla konuşmayı bırakınca yine gelip benimle sohbet etmeye başladı. yine samimi.. en sonunda mayıs ayında durumuma yazdığında sabredemeyip laf soktum ona ve söylediğim şeyin aslında gayet normal olmasına rağmen beni engelledi. okulda ben ona bakmazken yine bakışlarını üzerimde hissettim aynı ortamda bulunduğumuz sürece. ve ben o günler çok gözyaşı döktüm, çok kırıldım, vazgeçip unutma kararı aldım. çok zorlandım ama direndim. ağustos'un bir günü lütfen bana istek atsın diye dua ettim ve birkaç saat sonra istek geldi. benimle iletişim kurmaya çalıştı, benden özür diledi. beni o kadar yanlış tanımış ki.. ben de okul değiştirmesini fırsat bilerek itirafta bulundum ona ve defteri söyledim. bunun üzerine benimle o kadar samimi konuştu ki ben yine çok umutlandım. zamanla numaramı istedi, engellemeyeceğine dair söz verdi bana. defteri verdiğimde okuduğuna eminim ama birkaç ay sonra bana okumadığını söyleyerek başkasıyla yolladı. onun tarafından iki kez daha her yerden engelledim hiçbir şey yapmadığım hâlde. engelledikten sonra benimle konuşmaya geldi ve onu dinlemeden gönderdim. sonra engeli kaldırdı, yine istek gönderdi, gönderilerimi beğendi. bunlar bana yine umut oldu ama ona sonradan söylediğimde bana beni yanlışlıkla takip edip gönderileri de yine yanlışlıkla beğenmiş olabileceğini söyledi yalnızca. sonra yine biz konuşmazken arkadaşımı bekleyen beni görünce yanıma geldi ve konuşmamama rağmen yanımdan gitmedi, ısrar edip durdu yanına gideyim diye. evet, gerçekten çok dengesizdi ve ben her şeye rağmen onu çok sevdim. onu sevdiğimi bildiği hâlde hâlâ benimle samimi konuşuyor ve çıkarına uygun düşen neyse onu yapıyor. sevdiğim ilk insan da buna değmedi işte. yani itirafım o ki artık ondan vazgeçiyorum..
edit: böyle bir tanımım olduğunu bile unutmuşum. öyle güzel unutmuşum ki sanki hiç tanımamış gibi ve o kadar mutluyum ki anlatamam. şimdiyse gördükçe ne kadar saf olduğum ve kolay bağlandığımın farkına yeniden varabilmek için silmiyorum itirafımı.
edit: böyle bir tanımım olduğunu bile unutmuşum. öyle güzel unutmuşum ki sanki hiç tanımamış gibi ve o kadar mutluyum ki anlatamam. şimdiyse gördükçe ne kadar saf olduğum ve kolay bağlandığımın farkına yeniden varabilmek için silmiyorum itirafımı.
devamını gör...
218.
monolog.
birinci gün: neşeli bir ruh hali, hayat sürprizlerle dolu
ikinci gün: her şey iyiye gider, ben buna inanıyorum.
üçüncü gün: nasıl da üzgün biri. havalardan olmalı.
dördüncü gün: neşeli bir ruh hali, ahlaki kaideler düşük.
beşinci gün: terk etmek için para yok, güçlüyüm, endişeli değilim.
altıncı gün: sigarayı bırakmam gerekiyor.
yedinci gün: tatil istiyorum.
sekizinci gün: bir şekilde kötü, tersine evrimleşiyorumdur.
dokuzuncu gün: sabit.
onuncu gün: akşamdan kalma.
onbirinci gün: git her şeyi s. et.
birinci gün: neşeli bir ruh hali, hayat sürprizlerle dolu
ikinci gün: her şey iyiye gider, ben buna inanıyorum.
üçüncü gün: nasıl da üzgün biri. havalardan olmalı.
dördüncü gün: neşeli bir ruh hali, ahlaki kaideler düşük.
beşinci gün: terk etmek için para yok, güçlüyüm, endişeli değilim.
altıncı gün: sigarayı bırakmam gerekiyor.
yedinci gün: tatil istiyorum.
sekizinci gün: bir şekilde kötü, tersine evrimleşiyorumdur.
dokuzuncu gün: sabit.
onuncu gün: akşamdan kalma.
onbirinci gün: git her şeyi s. et.
devamını gör...
219.
ölü doğmuş olmam gerekirdi, tıpkı bir nietzsche şiiri gibi. beni kötü olmam için boyadılar ve şimdi neye dokunsam iz bırakıyorum.öyle yoruldum ki nefes dahi alsam bacaklarım titriyor. sanıyorum ki en çetrefilli savaş, insanın kendini öldürmeme savaşı.
devamını gör...
220.
düşünüyorum.. hiç düşünülmemesi gereken bir zamanda.her an her saniye..doğru değil biliyorum ama göğsümdeki o ağrı aynı şeyi söylemiyor.midem bulanıyor gerçekten böyle miymiş diye düşünüyorum.her saniyeyi her anı düşünüyorum.düşündükçe farklı yerlere gidiyorum.farklı zamanlarda beraber yaşıyorum.aklıma kazınmış her ayrıntıyı yeniden film ediyorum.üşüyorum ama bir yandan da yanıyorum.olanaksız bunu da biliyorum.biliyorum ama yaşayamıyorum bildiklerimi düşünemiyorum hissetiklerimi düşünüyorum.çok net gördüğüm halde görmemiş gibi yapıyorum çünkü korkuyorum.gülüyorum ama ağlıyorum.maskem dışında olan da görünüyor diye korkuyorum.sadece görüyor diye korkuyorum.düşündüğüm için korkuyorum ,korktuğum için düşünüyorum..
devamını gör...
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276