yazarların itiraf köşesi
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
başlık "mırmır" tarafından 14.11.2020 21:09 tarihinde açılmıştır.
3301.
çok hoşlanıyorum be sözlük.
devamını gör...
3302.
başlayan her şey bitiyor. kimse vazgeçilmez değil.
devamını gör...
3303.
ölüyor güzel olan her şey. bitiyor. her bitiş, her ölüm yalnızlığı ve hiçliği daha da arttırıyor.
ilk başta kaldıramadım senin ölüm haberini. o ölüm duygusunu. en son altı sene önce karşılaşmıştım. ama o eski günlerde yoktu yanımızda. sen ise vardın. hep güzel hatırlıyordum seni. tebessümle ve geride kalan, gerçekleşme ihtimali olan, ancak gerçekleşmeyen, bir hayatın figürü olarak.
minibüste gelirken, kendimi açık olan kapıdan atmayı düşündüm. sonra balkondan aşağı atlamayı düşündüm. ama bunun kaçışı olmazdı ki. neye yarardı kendimi ortadan kaldırmam?
eski bir umuttun sen. hayatın güzel bir yanıydın. yaşanmamış, huzurlu bir hayata ait bir mutluluk sembolüydün belki de.
sonradan tam tersine dönen bu kabus, iğrenç ve karabasan hayatın içinde yaşama tutunmak için bir sebeptin. hem onun, hem benim için. sokağından geçerken evine bakardım hep, geldiler mi acaba diye.
asla gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğim halde bakardım balkonuna. eskiye ait, artık gerçekleşmeyecek bir ihtimaldi bu. bunu bilsem de, yeniden bir şeylerin düzelmesi, kötülüklere ara verme isteğindendi bu. şu andaki içinde bulunduğumuz rezillikten bir soyutlanma.
seninle birlikte çocukluğumun en önemli figürlerinden biri de ölmüş oldu. yavaş yavaş unutulan, giderek daha az kişinin hatırladığı o güzel günler sönüyor adım, adım. yaşam amacını ve anlamını giderek yitiriyor. sessizce, acımasızca ve kararlı bir şekilde.
eski günlerde ve anılarda hep yaşayacaksın ve hiç unutmayacağım seni.
ilk başta kaldıramadım senin ölüm haberini. o ölüm duygusunu. en son altı sene önce karşılaşmıştım. ama o eski günlerde yoktu yanımızda. sen ise vardın. hep güzel hatırlıyordum seni. tebessümle ve geride kalan, gerçekleşme ihtimali olan, ancak gerçekleşmeyen, bir hayatın figürü olarak.
minibüste gelirken, kendimi açık olan kapıdan atmayı düşündüm. sonra balkondan aşağı atlamayı düşündüm. ama bunun kaçışı olmazdı ki. neye yarardı kendimi ortadan kaldırmam?
eski bir umuttun sen. hayatın güzel bir yanıydın. yaşanmamış, huzurlu bir hayata ait bir mutluluk sembolüydün belki de.
sonradan tam tersine dönen bu kabus, iğrenç ve karabasan hayatın içinde yaşama tutunmak için bir sebeptin. hem onun, hem benim için. sokağından geçerken evine bakardım hep, geldiler mi acaba diye.
asla gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğim halde bakardım balkonuna. eskiye ait, artık gerçekleşmeyecek bir ihtimaldi bu. bunu bilsem de, yeniden bir şeylerin düzelmesi, kötülüklere ara verme isteğindendi bu. şu andaki içinde bulunduğumuz rezillikten bir soyutlanma.
seninle birlikte çocukluğumun en önemli figürlerinden biri de ölmüş oldu. yavaş yavaş unutulan, giderek daha az kişinin hatırladığı o güzel günler sönüyor adım, adım. yaşam amacını ve anlamını giderek yitiriyor. sessizce, acımasızca ve kararlı bir şekilde.
eski günlerde ve anılarda hep yaşayacaksın ve hiç unutmayacağım seni.
devamını gör...
3304.
pazartesi alacağım haberle, bütün hayatımı etkileyecek radikal değişim, ya hemen başlayacak ya da 8 ay ertelenecek.
devamını gör...
3305.
aşık olmaktan korkuyorum...
devamını gör...
3306.
bugün kızın biri sevgilim var dedi. kıza içten içe çok öfke duydum. neden benim sevgilim olmadın lan.
devamını gör...
3307.
ciddi bı ilişki yaşamaktan korkuyorum sanırım işler ciddilesince hemen kaçıyorum.
devamını gör...
3308.
hiçbir şeyi başaramamaktan çok korkuyorum.
devamını gör...
3309.
küçükken herkes bakkaldan çikolata çalarken ben sigara çalıp mahallenin abilerine satıyordum.o parayla da çikolata alıyordum.
ne aptalmışım ucuz ucuz satmışım sigaraları.
ne aptalmışım ucuz ucuz satmışım sigaraları.
devamını gör...
3310.
(bkz: normal sözlük itiraf)
devamını gör...
3311.
bugün yok sözlük. ıtiraflar için bile sıkıcı bir hayatım var. üzgünüm.
devamını gör...
3312.
o kadar çok şartlamışım ki kendimi güçlü olmaya, yıkıldığımı kabul edemiyorum.
devamını gör...
3313.
yaşam serüvenimdeki bir yılı daha tamamlamama az bir süre kala yazıyorum.
kararlarla geçen bir yıl oldu ama diğer yıllardan bir farkı vardı; ilk defa karşıma çıkan yol ayrımlarında bilmediğim yolları seçtim. neler yaşayacağımı bilmeden, kendimi garantiye almadan yürümeye çalıştım. tedirginlikle yürürken sürekli geriye bakmayı ihmal etmedim, bir gün girdiğim yollardan geriye dönmek zorunda kalırsam geldiğim yolu unutmayayım diye.
gittiğim her yerde kendimden bir parça aradım, çünkü insan kendinden bir parça bulamadığı yerde huzuru da bulamazdı. yanlışlarımı da doğrularım kadar sevdim, çünkü ikisi de bana aitti. insan, özünde her şeyiyle bir bütün olabilmeli. yanlışlarımızı reddettiğimizde kendimizden bir şeyler eksilirmiş, bunu öğrendim. çünkü insanı doğruları kadar yanlışları da tanımlar.
her şeyi bilmenin ağırlığıyla, her şeyi bilme isteği sürekli zihnimde çelişti. öğrendiğim şeyler kimi zaman çok işime yararken kimi zaman ise ayağıma dolandı, ilerlememi engelledi. anladım ki, çelişen şeyleri uyumlu hale getirip yaşarsak işte o zaman bildiklerimiz sırtımızda bir yük değil hayatın bize kattığı tecrübe ve birikimler olurmuş.
sonuçlardan çok süreçlere odaklandığım bir yıl oldu. bitiş çizgisine baktığım sürece başka bir şey göremeyeceğimi, sürece odaklanırsam her şeyden keyif alabileceğimi ve hayatın daha yaşanılabilir olabileceğini biliyorum. tıpkı ölümü yani sonu düşünerek her anımızı korkuyla yaşarsak yaşamdan keyif alamayacağımız gibi.
korkularımla yüzleşmeyi, doğrularımı sınamayı, kendimi keşfetmeyi, sorgulamayı, aynaya baktığımda gördüğüm kişiyle barışmaya çalışmayı hiç bırakmadım.
sonunun ne zaman geleceğini bilmediğim bu yaşam serüveni ansızın bittiğinde hedeflediğim şeylerin çoğuna ulaşmış olmayı umut ediyorum.
kararlarla geçen bir yıl oldu ama diğer yıllardan bir farkı vardı; ilk defa karşıma çıkan yol ayrımlarında bilmediğim yolları seçtim. neler yaşayacağımı bilmeden, kendimi garantiye almadan yürümeye çalıştım. tedirginlikle yürürken sürekli geriye bakmayı ihmal etmedim, bir gün girdiğim yollardan geriye dönmek zorunda kalırsam geldiğim yolu unutmayayım diye.
gittiğim her yerde kendimden bir parça aradım, çünkü insan kendinden bir parça bulamadığı yerde huzuru da bulamazdı. yanlışlarımı da doğrularım kadar sevdim, çünkü ikisi de bana aitti. insan, özünde her şeyiyle bir bütün olabilmeli. yanlışlarımızı reddettiğimizde kendimizden bir şeyler eksilirmiş, bunu öğrendim. çünkü insanı doğruları kadar yanlışları da tanımlar.
her şeyi bilmenin ağırlığıyla, her şeyi bilme isteği sürekli zihnimde çelişti. öğrendiğim şeyler kimi zaman çok işime yararken kimi zaman ise ayağıma dolandı, ilerlememi engelledi. anladım ki, çelişen şeyleri uyumlu hale getirip yaşarsak işte o zaman bildiklerimiz sırtımızda bir yük değil hayatın bize kattığı tecrübe ve birikimler olurmuş.
sonuçlardan çok süreçlere odaklandığım bir yıl oldu. bitiş çizgisine baktığım sürece başka bir şey göremeyeceğimi, sürece odaklanırsam her şeyden keyif alabileceğimi ve hayatın daha yaşanılabilir olabileceğini biliyorum. tıpkı ölümü yani sonu düşünerek her anımızı korkuyla yaşarsak yaşamdan keyif alamayacağımız gibi.
korkularımla yüzleşmeyi, doğrularımı sınamayı, kendimi keşfetmeyi, sorgulamayı, aynaya baktığımda gördüğüm kişiyle barışmaya çalışmayı hiç bırakmadım.
sonunun ne zaman geleceğini bilmediğim bu yaşam serüveni ansızın bittiğinde hedeflediğim şeylerin çoğuna ulaşmış olmayı umut ediyorum.
devamını gör...
3314.
son zamanlarda, yaşadığım onca şeyin ardından başıma gelen alelade olayların bile benim için adeta birer nimet kabilinden olması hasebiyle, bunları da yitirmenin endişesi ile artık inatlaşmayı bırakıp bir şükür nedeni olarak gördüğüm bu illüzyon yüzünden, evet, gün içinde dua ve yakarış rutinleri oluşturmuş, bir zavallı gibi, tamamen olmasa da çaylak bir dindarın yılmazlığı ile bugüne dek sövdüğüm tanrıya utanmazca inanıyorum. bu ne acınasılık böyle! tanrım açıkyürekliliğimi veya patavatsızlığımı bağışla, sen yalnızca atlatılması gereken günler için gerekli bir nesnesin.
devamını gör...
3315.
hayatım akıp gidiyor ama kontrolü bende değil ve nasıl kontrol edecem bilmiyorum
devamını gör...
3316.
bazen, hiç tanımadığım bir dize başımı yaslayıp 2 saat susarım geliyor.
devamını gör...
3317.
anonim ortamda resim paylaşmayı saçma buluyorum. bunun için siteler var instagram gibi. ama anonim ortamlara uygun değil sanki bu resim paylaşma olayı. her neyse.
devamını gör...
3318.
bugün bir arkadaşım komik bulduğu bir paylaşımı bana yolladı. bebekler ağlarken suratlarına peynir atıp, ağızlarına krem şanti sıkıyorlar; tam bir potansiyel travma. gülmek yerine, ileride yaşayabilecekleri duygusal sorunlardan bahsettim. aldığım cevap ise; gül geç işte naruwancığım, dediklerinde haklısın ama gibi bir şey oldu. neyine güleyim? eğlenmeyi ben de biliyorum ama mizahımız tutmuyor demek ki. her gün bir insandan soğur oldum artık.
devamını gör...
3319.
babamı dövmezsen adam değilim.
devamını gör...
3320.
sözlüğe sevgilimden ayrıldığım için yeniden yazmaya başladım. yine de bunun dışında hiçbir konuda somut adım atmıyorum, siz düşünün.
ekleme: burada kimseye öyle selamm naber diye yazmama sebebim de buydu, "cool" olmaktan değil..
ekleme: burada kimseye öyle selamm naber diye yazmama sebebim de buydu, "cool" olmaktan değil..
devamını gör...
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284