1201.
bana bu dünyada cennetin de yaşanabileceğini gösterdin. çok güzel zamanlarımız geçti seninle. sana yaptığım onca hataya karşın bir gün olsun ağzını açıp kötü tek bir söz bile söylemedin. nahifliğin en öldürücü silahındı. sensiz nasıl yaşanır, bilmiyorum. seni unutamadığımı her halimden anlıyorsundur eminim. dünyanın bütün zenginliklerini o küçücük yüreğinde sundun bana, şimdi iflas bayrağını çekmiş haldeyim. seni o kadar özlüyorum ki. seni özlemek bile az kalır tüm bu özlemlerin yanında. hayatta güzelliklerin de olabileceğini gözlerinde gördüm. en güzel duyguları sana harcadım, eser miktarındakini de kalbime ayırdım ki seni unutmamak için. söyledim sana, bir gün gelirsen seni bekliyor olacağım diye. seni hala bekliyorum.
son olarak da hayatındaki o kadınla mutlusundur umarım. seni üzdüğüm her an için kendimi lanetliyorum. iyi ki vardın.
son olarak da hayatındaki o kadınla mutlusundur umarım. seni üzdüğüm her an için kendimi lanetliyorum. iyi ki vardın.
devamını gör...
1202.
özel bir itirafim var. bu dur itirafim. ama burdan yazamam.
devamını gör...
1203.
masnlar apartımanı saçmalamaya başladı. akmıyo .
devamını gör...
1204.
çok sıkıldım dostlar, sevdiğim ve değer verdiğim insanlardan aynı değeri görememekten sıkıldım. hayır tamam sevdiğim herkes beni sevmek zorunda değil ama seviyor-muş gibi yapmasalar keşke. uzun zamanlardır ağlamayan ve aglamaktan nefret eden ben bu konuda sürekli ağlar oldum. bilmiyorum belki de ben gereğinden fazla değer veriyor ve seviyorumdur, belki de tüm hata bendedir- ki olabilir lakin bu durum beni oldukça fazla üzüyor. ben herkese kolay kolay deger veremezken ve içimi dökemezken, sevdiğim, değer verdiğim ve içimi açtığım insanların bu şekilde davranmaları kalbimi acıtiyor. yoruldum, gerçekten çok yoruldum.
devamını gör...
1205.
içimde dalgalanan kendimi denize atma isteği hiç tükenmiyor. bir gece ansızın beni çekiyor iştihamlı karanlık sular. çekiyor ruhumu gecenin içinden yokluk beldesine.
devamını gör...
1206.
kimseye sevgi anlamında güvenemiyorum. kime “ah tamam bu kesin” dediysem tam tersi çıktı,kime de “bundan olmaz” dediysem zaten olmazdır. sonuc olarak hiçbir türlü olmuyor. karsıma rüyamda bile göremeyecegim kadar huyu suyu güzel insanlar çıktı yalan yok,ama artık sevgi denilen o duygunun gerçeklikten sıyrıldığına körü körüne inanmış durumdayım.
devamını gör...
1207.
annenin babanın ikizler burcu olması ve senin onlara ikizler burcu biri olarak katlanman çok zor sözlük. ikisinin de değişen ruh hallerine adapte mi olayım kendimi gün içinde buna uzuldukten saatler sonra garip hareketlerle oynarken mi bulayım bilmiyorum çok karışık.
o kadar karışık ki, birbirlerine kızıp da ortalık yavaş yavaş kizisiyorken ve ben karşı koltukta yine mi tartisacaklar diye endişeli gözlerle onlara bakarken onların bir anda birbirlerine çak işareti yaptığını ardından da gulduklerini görünce odayı terk ettim dayanamayıp. bu kadarı pes.
o kadar karışık ki, birbirlerine kızıp da ortalık yavaş yavaş kizisiyorken ve ben karşı koltukta yine mi tartisacaklar diye endişeli gözlerle onlara bakarken onların bir anda birbirlerine çak işareti yaptığını ardından da gulduklerini görünce odayı terk ettim dayanamayıp. bu kadarı pes.
devamını gör...
1208.
bu dünyaya seni görmeye gelmişim gibi hissediyorum.
seni sevmeyi artık sevmiyorum.
hala açtığım her telefondan senin sesin gelsin, yürüdüğüm yollarda yanımda sen ol, döndüğüm köşebaşında sen çık karşıma, girdiğim çıkmazlarda beni aydınlat, duyduğum ilginç haberleri sana anlatayım, komik olan şeylere benimle gül, benimle üzül istiyorum.
hep seni istiyorum. çok ağladım az önce bilmedin, bil istedim. düşlerin, gülüşlerin, kederlerin armağan bana.
yolum, yoldaşım sensin.
seni sevmeyi artık sevmiyorum.
hala açtığım her telefondan senin sesin gelsin, yürüdüğüm yollarda yanımda sen ol, döndüğüm köşebaşında sen çık karşıma, girdiğim çıkmazlarda beni aydınlat, duyduğum ilginç haberleri sana anlatayım, komik olan şeylere benimle gül, benimle üzül istiyorum.
hep seni istiyorum. çok ağladım az önce bilmedin, bil istedim. düşlerin, gülüşlerin, kederlerin armağan bana.
yolum, yoldaşım sensin.
devamını gör...
1209.
kırılmadım dediğim her şeye aslında kırılıyorum
devamını gör...
1210.
bir gün derse geç kaldım. amfiye girdim hızlı hızlı merdivenleri çıkıyorum. sandalyeyi açmamışım oturmaya çalışıyorum. bir de eğiliyorum eğiliyorum bir türlü sandalye yok. ya insanın aklına hiç gelmez mi kapalı olduğu? sonra kendimi bıraktım ve yere yapıştım. birsürü insanın içinde. bu da böyle bir rezil anımdır.
devamını gör...
1211.
sanırım şu hayatta tek bir yakın arkadaşım kalmıştı, o da artık yakınım değil, kendisinin bundan haberi bile yok.
devamını gör...
1212.
televizyon ünitesinin camının görüntüsünü ben yamulttum. hem de elektrikli sobayla. çocukken çok üşüdüm diye açmıştım sonra kapatamadım. ters çevirince de camı eritmişti.
devamını gör...
1213.
şanslı bir kadınla eminemin süperman şarkısı eşliğinde sevişmek istiyorum. benle sevişen şanslıdan başka bir şey olamaz çünkü.
devamını gör...
1214.
yalnızlık bazen çok koyuyor. oturup adam akıllı konuşabileceği, hayatını paylaşabileceği birine ihtiyaç duyuyor. hani yalnızlıktan şikayetçi değilim de ne bileyim işte canım sıkılıyor işte bu duruma.
devamını gör...
1215.
adını her duyduğumda, duymamış,hiç umrumda değilmiş gibi yapıyorum ama bir gün olmayacak bir yerde,olmayacak bir zamanda gök gürlercesine, bir sağanak patlarcasına çözüleceğimi sanıyorum.
devamını gör...
1216.
cümlelerim hep devriktir benim. nedendir, niçindir bilmem. şunu bilirim ben; kurduğum devrik cümleler üstüme devriliyor altında kalıyorum.
devamını gör...
1217.
başaramadık abi.
devamını gör...
1218.
cuma akşamı 00:30 da yayındayim unutmayın dostlar. gomercan a dinleyici sayısını soruyorum gelin beni rezil etmeyin. *
evet kaygı düzeyi yüksek bir insanım.
evet kaygı düzeyi yüksek bir insanım.
devamını gör...
1219.
merhaba sözlük. günlüğüme girişimi böyle yaparım hep"merhaba kendim" diye. bugün elim yine günlüğüme gitti. canım bir şeyler karalamak, içimi boşaltmak istiyor. böyle hissettiğimde bu isteğimi günlüğümle gideririm. ama bugün içimi bu çok sevdiğim yerde boşalmak istiyorum. neden diye soracak olursanız hissettiklerim birileri tarafından okunsun istiyorum. beni dinleyen, anlamaya çalışan birilerinin var olduğunu bilmek beni nasıl mutlu ediyor bilemezseniz. belki hepimizin ortak sorunudur bu; gerçek hayatta kimse bizi bizim istediğimiz gibi dinlemiyor, anlamıyor. o yüzden iyiki varsınız diyorum.
bugün benim için çok kötü bir gündü sözlük. aşırı depresif, karamsar hissediyorum. sürekli evin içindeyim ve bu sanıldığından çok daha zor*. kiminize göre bu normal bir ruh hali gibi gelebilir ama benim için anormal bir durum. her zaman böyle iğrenç hissetmiyorum çünkü. genelde bardağın dolu tarafını görmeye çalışırım, mutlu olmak için hep bir sebep ararım. bugün de bardağın bomboş olduğu ve mutlu olmak için hiçbir sebep bulamadığım bir gündü işte.
aşırı karamsar halimle içinizi karartmak istemem efenim. hatta eğer böyle hissedecekseniz tanımımı okumayın lütfen, kimse benim yüzümden olumsuz hissetsin istemem. buraya hep kendimi yansıttım, ruh halim nasılsa öyle tanımlar girdim. olmadığım biri gibi görünmek en büyük korkularımdandır. bu entryi de bunun için yazıyorum. neyse konuyu dağıttım yine. ne diyordum..ha bugünü anlatıyordum, devam edeyim izninizle.
bugün aslında görmezden geldiğim her şeyin yüzüme bir tokat gibi çarptığı bir gündü. ben görmezden geldikçe, hep öteye ittikçe meğer ne çok şey birikmiş. bugün halının altına sakladığım tüm tozlarla yüz yüze geldim. ama nasıl sinirliyim anlatamam. hayır neye sinirli olduğumu bilsem bari. kendime mi sinirliyim sorunları biriktirdiğim için? ya da tüm bu sorunları ortaya çıkaran etkenlere mi? tüm gün elinde bıçakla dolaşan civciv gibiydim. aynen şu şekil;
sıfır şaka. neyseki kimseyi kırmadan dökmeden* günü bitirdim. en son muzlu pudingimi açarken* elimi kestim. acısını hissetmedim bile*. sonra hemen uyudum zaten, daha büyük kazalara kurban gitmek istemediğimden. neyseki uyandıktan sonra daha sakinim.
peki ne seni bu kadar sinirlendiren, karamsarlaştıran derseniz çok şey var derim. hayat bu elbette her gün mutlu hissetmeyeceğim. ama bu yaşta yaşadıklarım da ağır gelmeye başladı. bir şekilde diyorum, bir şekilde halledebilirim her şeyi. buna gerçekten inanmak istiyorum.*
neyse efenim çok uzattım. son olarak şunu belirtmek isterim; bu entry dikkat çekmek veya ilgi toplamak için girilmiyor. aksine dikkatlarin üzerimde olması beni çok rahatsız eder. size belki saçma bir girdi gibi gelebilir, hatta ne anlattı bu şimdi bile diyebilirsiniz. hiç kızmam, çünkü ben bile bazen kendime soruyorum bu soruyu*. dediğim gibi günlüğüme yazmak yerine buraya yazdım, boşalttım içimi. ve biliyor musunuz? ne kadar rahatladığımı anlatamam. meğer hislerimizi kelimelere dökmek ne kadar iyi hissettiriyormuş insana.
çok teşekkür ederim kafa sözlük ve taa buraya kadar okuyan çok değerli yazar. musmutlu, bol yıldızlı geceler diliyorum sana. hep mutlu ol, çiçekler gibi.*
saygılarımla..
edit: yazım hatası.
bugün benim için çok kötü bir gündü sözlük. aşırı depresif, karamsar hissediyorum. sürekli evin içindeyim ve bu sanıldığından çok daha zor*. kiminize göre bu normal bir ruh hali gibi gelebilir ama benim için anormal bir durum. her zaman böyle iğrenç hissetmiyorum çünkü. genelde bardağın dolu tarafını görmeye çalışırım, mutlu olmak için hep bir sebep ararım. bugün de bardağın bomboş olduğu ve mutlu olmak için hiçbir sebep bulamadığım bir gündü işte.
aşırı karamsar halimle içinizi karartmak istemem efenim. hatta eğer böyle hissedecekseniz tanımımı okumayın lütfen, kimse benim yüzümden olumsuz hissetsin istemem. buraya hep kendimi yansıttım, ruh halim nasılsa öyle tanımlar girdim. olmadığım biri gibi görünmek en büyük korkularımdandır. bu entryi de bunun için yazıyorum. neyse konuyu dağıttım yine. ne diyordum..ha bugünü anlatıyordum, devam edeyim izninizle.
bugün aslında görmezden geldiğim her şeyin yüzüme bir tokat gibi çarptığı bir gündü. ben görmezden geldikçe, hep öteye ittikçe meğer ne çok şey birikmiş. bugün halının altına sakladığım tüm tozlarla yüz yüze geldim. ama nasıl sinirliyim anlatamam. hayır neye sinirli olduğumu bilsem bari. kendime mi sinirliyim sorunları biriktirdiğim için? ya da tüm bu sorunları ortaya çıkaran etkenlere mi? tüm gün elinde bıçakla dolaşan civciv gibiydim. aynen şu şekil;
sıfır şaka. neyseki kimseyi kırmadan dökmeden* günü bitirdim. en son muzlu pudingimi açarken* elimi kestim. acısını hissetmedim bile*. sonra hemen uyudum zaten, daha büyük kazalara kurban gitmek istemediğimden. neyseki uyandıktan sonra daha sakinim.
peki ne seni bu kadar sinirlendiren, karamsarlaştıran derseniz çok şey var derim. hayat bu elbette her gün mutlu hissetmeyeceğim. ama bu yaşta yaşadıklarım da ağır gelmeye başladı. bir şekilde diyorum, bir şekilde halledebilirim her şeyi. buna gerçekten inanmak istiyorum.*
neyse efenim çok uzattım. son olarak şunu belirtmek isterim; bu entry dikkat çekmek veya ilgi toplamak için girilmiyor. aksine dikkatlarin üzerimde olması beni çok rahatsız eder. size belki saçma bir girdi gibi gelebilir, hatta ne anlattı bu şimdi bile diyebilirsiniz. hiç kızmam, çünkü ben bile bazen kendime soruyorum bu soruyu*. dediğim gibi günlüğüme yazmak yerine buraya yazdım, boşalttım içimi. ve biliyor musunuz? ne kadar rahatladığımı anlatamam. meğer hislerimizi kelimelere dökmek ne kadar iyi hissettiriyormuş insana.
çok teşekkür ederim kafa sözlük ve taa buraya kadar okuyan çok değerli yazar. musmutlu, bol yıldızlı geceler diliyorum sana. hep mutlu ol, çiçekler gibi.*
saygılarımla..
edit: yazım hatası.
devamını gör...
1220.
sürekli kendi kendime sohbet ediyorum. zaten cevabını bildiğim kendi yaşadığım olayı karşımda başka biri varmış gibi soruyorum sonra saatlerce kendime o olayı anlatıyorum en yakın arkadaşımla dedikodu yapıyor gibi hatta araya espiriler sıkıştırıp kendi kendime dakikalarca gülüyorum sohbetim çok uzun sürdüyse kendimden özür diliyorum sonra tekrar başlıyorum "ayyy geçen gün noldu biliyo musunn" diye herhangi bir olayı anlatıyorum yada "bak benim eski bi sevgilim vardı şöyle severdik birbirimizi" diye anıları yâd ediyorum. bazen o kadar inanıyorum ki biriyle sohbet ettiğimi soru sorup cevap bekliyorum sonra kendime bi tokat atıyorum kendime gelmek için. bunları yalnızkende değil yolda arkadaşlarımla yürürken, kafede biriyle otururken kendi kendime başlıyorum bazen sesimi ayarlamayı da unutup yakalanıyorum. bunları fark eden ailem ve arkadaşlarım delirdiğimi düşünüyor..
devamını gör...