geceye bir şiir bırak
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
başlık "delirmiş_psikolog" tarafından 07.11.2020 20:02 tarihinde açılmıştır.
3201.
karanlıkta bir altın üçgendir alnın ve bileklerin
yumulu göz kapaklarının içindesin sevdiceğim
yumulu göz kapaklarımın içinde şarkılar
şimdi orada her şey seninle başlıyor
şimdi orada hiçbir şey yok senden önceme ait
ve sana ait olmayan.
yumulu göz kapaklarının içindesin sevdiceğim
yumulu göz kapaklarımın içinde şarkılar
şimdi orada her şey seninle başlıyor
şimdi orada hiçbir şey yok senden önceme ait
ve sana ait olmayan.
devamını gör...
3202.
görüyorum sen yine o gölgede ben derin ormanda yürüyorum.
belki de o son hece düştüğünden beri arıyorum.
gel dokun yine ben geri gelmezsen gidiyorum.
gel otur yere toprağın olgusu bekliyordu.
belki de o son hece düştüğünden beri arıyorum.
gel dokun yine ben geri gelmezsen gidiyorum.
gel otur yere toprağın olgusu bekliyordu.
devamını gör...
3203.
ne zamandır beyaz çarşafların mürekkeple olan dansını izliyorum
kahve duvarlarında iskambil kağıtları
kadife saçlı bir yağmurun rahminden çıkardığım
gül artıklarını
ne kadar yıkasam da
-şiir bu değil-
diyor tanrı
içimden dışarıya açılan acı
zürafaların su aygırı
olma telaşına benziyor
kentte yaşayan çakalları
kimsesizliğe boyarken bal arıları
çatlayan ellerimle tezgahta ruj ve ispirto kırıkları ile oynadım
hayata yavaş tutunan kaplumbağayı
gömdüğüm
bir yerdi dünya
dar ve çok geçitli
zamansa suya karışan bir yara
atlasta yazanla, akvaryumda uçan
bir olmuyor ki, güvercinim
savaslar çok acımasız
ve insanların keskinliği dişlerinde
fakirlikse tezgahtarlar adına
müsait bir yer
ve bugün, uç kuruş için beş yaşında
olduğum bir
yarasayı kopardım
göbeğimden
kuşlar da uçmuyorsa
bu bir bozgundur
ve bu şiir değil
bir şairin kırılma anı..
kahve duvarlarında iskambil kağıtları
kadife saçlı bir yağmurun rahminden çıkardığım
gül artıklarını
ne kadar yıkasam da
-şiir bu değil-
diyor tanrı
içimden dışarıya açılan acı
zürafaların su aygırı
olma telaşına benziyor
kentte yaşayan çakalları
kimsesizliğe boyarken bal arıları
çatlayan ellerimle tezgahta ruj ve ispirto kırıkları ile oynadım
hayata yavaş tutunan kaplumbağayı
gömdüğüm
bir yerdi dünya
dar ve çok geçitli
zamansa suya karışan bir yara
atlasta yazanla, akvaryumda uçan
bir olmuyor ki, güvercinim
savaslar çok acımasız
ve insanların keskinliği dişlerinde
fakirlikse tezgahtarlar adına
müsait bir yer
ve bugün, uç kuruş için beş yaşında
olduğum bir
yarasayı kopardım
göbeğimden
kuşlar da uçmuyorsa
bu bir bozgundur
ve bu şiir değil
bir şairin kırılma anı..
devamını gör...
3204.
boynuna o yeşil fuları sarma çocuk
gece trenlerine binme
kaybolursun
sokaklarda mızıka çalma çocuk
vurulursun
gece trenlerine binme
kaybolursun
sokaklarda mızıka çalma çocuk
vurulursun
devamını gör...
3205.
ruhumuzdaki sarhoş atların dizinlerini asla kaybetmedik...
mahmuzladık her zaman ruhumuzu kaybolacağımızı hesap etmeden ummanı sevda-i vefaya...
hep en önce koştu kalbimiz ; yar ve yarene...
yar ve yarenki ; her dem,
hem yaradır hem şifadır ömrümüze ; ölümüne...
bak bu parmaklar sahipsiz; tut...
bak bu bakışların cesareti kaybolmuş; yerden kaldır...
bu kollar ve omuzlar üşüyor sevgisizlikten; sarıl...
en son öyle bir duvara çarpıp o kadar şaşırmıştı ki bu kalp ;
pamuklara sarıp sarmalasan bile , kanamaktan korkar...
konar göçer bir kabiledenim ben,
kaybolduğu yollarda veyahut bilmediği coğrafyalarda iz sürmeyi bilen...
yoldayım,
kim bilir; belki de aradığım sensin...
yürüyorum,
yolculukların sonunda; senin de,
varmak istediğin son durak heidi gülüşlü fakat kekeme sevinçli,
sevgisinde bonkör ama insanların kötülüğünden korkmuş,
varlığını bilince;
içinde güneşler açan bir yeni dönem dervişi ise
bu kötüğü ve çirkinliği ile bize saldıran dünya içinde,
kalbinden iz sür; gel bana...
mahmuzladık her zaman ruhumuzu kaybolacağımızı hesap etmeden ummanı sevda-i vefaya...
hep en önce koştu kalbimiz ; yar ve yarene...
yar ve yarenki ; her dem,
hem yaradır hem şifadır ömrümüze ; ölümüne...
bak bu parmaklar sahipsiz; tut...
bak bu bakışların cesareti kaybolmuş; yerden kaldır...
bu kollar ve omuzlar üşüyor sevgisizlikten; sarıl...
en son öyle bir duvara çarpıp o kadar şaşırmıştı ki bu kalp ;
pamuklara sarıp sarmalasan bile , kanamaktan korkar...
konar göçer bir kabiledenim ben,
kaybolduğu yollarda veyahut bilmediği coğrafyalarda iz sürmeyi bilen...
yoldayım,
kim bilir; belki de aradığım sensin...
yürüyorum,
yolculukların sonunda; senin de,
varmak istediğin son durak heidi gülüşlü fakat kekeme sevinçli,
sevgisinde bonkör ama insanların kötülüğünden korkmuş,
varlığını bilince;
içinde güneşler açan bir yeni dönem dervişi ise
bu kötüğü ve çirkinliği ile bize saldıran dünya içinde,
kalbinden iz sür; gel bana...
devamını gör...
3206.
kırka yakın
ayakı vardır
kırkayakın
ayakı vardır
kırkayakın
devamını gör...
3207.
"1.
bir kente, bir insana nasıl başlanır,
takvimlerden düşmekte olan soluk bir pazartesiye,
taraçalarda -gaz tenekelerine yerleştirilmiş-
mor karanfillere, taş basamaklara...
yeşil bir su akıyor gecenin içinden.
asitlenmiş kuleleri ve yorgun parkları kentin
yaralı. saat kaç olursa olsun.
umutsuz bir ilişki değildir gökyüzü.
bir güvercin kadar hafif kelimelerle konuşalım isterseniz,
kıyasıya mutluluklar dileyelim birbirimize.
ama sonra herkes, döksün kimliklerini ve sıfatlarını ortaya.
çünkü hayatı temizleyeceğiz.
anlatacaklarım hepinizi ilgilendiriyor;
hiçbiriniz kaçamazsınız söyleyeceklerimden,
ben yanan bir bulut parçası olayım, siz de yıldızlar,
ışıldatın yeryüzünü. rüzgârları yıkayalım.
hızla akıyor yaşamım güneşe doğru.
avrupa’nın en ünlü katedrallerinin önünden geçiyorum.
duvar yazıları, duvar resimleri, hayatın en çıplak şiiri.
çırılçıplak bir kentin içinde çırılçıplak yüzler.
bir bakışta tanırsınız onları;
toprağından sökülüp atılmış ağaçlar gibi,
cıgaradan düşen bir kül gibidir onlar;
ama bir bıçak kadar keskindir gözleri.
bir davulun derisi kadar gergin yaşamımız. ve
karlar altında kalan bir mücevher kadar soğuk belki kalbin.
rüzgârlara ve acıya hükümlüsün.
ama biliyorsun. acısız ve sevdasız gidilecek bir yol yok.
saat kaç olursa olsun. umut vardır.
dikkat! hazin bir aşkın başlangıcıdır belki de bugün.
hazin de olsa bu aşk, karanlıkta da olsa umut, inan bana,
kesindir! hayatı yıkayacağız.
2.
kanal boyunca yürüyorum amsterdam’da.
dudaklarımda lâcivert bir tango.
akşam mı oluyor? ben mi yüzüyorum hüzünler
denizinde?
gece ılık. ve kalbim kanıyor galiba.
küçük bir çocuğun oyuncak torbasına doldurulmuş evler.
kocaman camlı pencereleri merakla bakıyorlar bana.
bulutları kesen bir terziyim ben.
– peki ama, yıldızların nerede amsterdam?
bir ton yıldızla geleceğim sana gene,
takacağım yıldızları bir bir saçlarına.
unutma! sarı tramvayların, lalelerin kenti amsterdam,
– sevgilim oldun!
tanıdık bir yüz elimi sıkıyor;
kırmızı sakallı, kulağı kesik dostum van gogh.
günaydın! tablolarını rüzgâr ve ateşle boyayan adam,
tanrının ikiz kardeşi, renklerin şeytanı.
ah! lâcivert bir yağmur yağıyor paris’e.
ve lâcivert bir tango dudaklarımda.
sein nehri, hüzünlü kızım benim.
tül bir perde sermişler toprağa. paris olmuş.
mavi bir mektup yazmak istiyorum memleketime.
mavi bir şiir... tarçın koksun her kelimesi.
imbat rüzgârları uçursun a’ları; a’sız bir şiir olsun.
ama tuzlu serseriliğim benim, eksik olmasın"
– bir kadeh de rakım.
amsterdam/1985
bir kente, bir insana nasıl başlanır,
takvimlerden düşmekte olan soluk bir pazartesiye,
taraçalarda -gaz tenekelerine yerleştirilmiş-
mor karanfillere, taş basamaklara...
yeşil bir su akıyor gecenin içinden.
asitlenmiş kuleleri ve yorgun parkları kentin
yaralı. saat kaç olursa olsun.
umutsuz bir ilişki değildir gökyüzü.
bir güvercin kadar hafif kelimelerle konuşalım isterseniz,
kıyasıya mutluluklar dileyelim birbirimize.
ama sonra herkes, döksün kimliklerini ve sıfatlarını ortaya.
çünkü hayatı temizleyeceğiz.
anlatacaklarım hepinizi ilgilendiriyor;
hiçbiriniz kaçamazsınız söyleyeceklerimden,
ben yanan bir bulut parçası olayım, siz de yıldızlar,
ışıldatın yeryüzünü. rüzgârları yıkayalım.
hızla akıyor yaşamım güneşe doğru.
avrupa’nın en ünlü katedrallerinin önünden geçiyorum.
duvar yazıları, duvar resimleri, hayatın en çıplak şiiri.
çırılçıplak bir kentin içinde çırılçıplak yüzler.
bir bakışta tanırsınız onları;
toprağından sökülüp atılmış ağaçlar gibi,
cıgaradan düşen bir kül gibidir onlar;
ama bir bıçak kadar keskindir gözleri.
bir davulun derisi kadar gergin yaşamımız. ve
karlar altında kalan bir mücevher kadar soğuk belki kalbin.
rüzgârlara ve acıya hükümlüsün.
ama biliyorsun. acısız ve sevdasız gidilecek bir yol yok.
saat kaç olursa olsun. umut vardır.
dikkat! hazin bir aşkın başlangıcıdır belki de bugün.
hazin de olsa bu aşk, karanlıkta da olsa umut, inan bana,
kesindir! hayatı yıkayacağız.
2.
kanal boyunca yürüyorum amsterdam’da.
dudaklarımda lâcivert bir tango.
akşam mı oluyor? ben mi yüzüyorum hüzünler
denizinde?
gece ılık. ve kalbim kanıyor galiba.
küçük bir çocuğun oyuncak torbasına doldurulmuş evler.
kocaman camlı pencereleri merakla bakıyorlar bana.
bulutları kesen bir terziyim ben.
– peki ama, yıldızların nerede amsterdam?
bir ton yıldızla geleceğim sana gene,
takacağım yıldızları bir bir saçlarına.
unutma! sarı tramvayların, lalelerin kenti amsterdam,
– sevgilim oldun!
tanıdık bir yüz elimi sıkıyor;
kırmızı sakallı, kulağı kesik dostum van gogh.
günaydın! tablolarını rüzgâr ve ateşle boyayan adam,
tanrının ikiz kardeşi, renklerin şeytanı.
ah! lâcivert bir yağmur yağıyor paris’e.
ve lâcivert bir tango dudaklarımda.
sein nehri, hüzünlü kızım benim.
tül bir perde sermişler toprağa. paris olmuş.
mavi bir mektup yazmak istiyorum memleketime.
mavi bir şiir... tarçın koksun her kelimesi.
imbat rüzgârları uçursun a’ları; a’sız bir şiir olsun.
ama tuzlu serseriliğim benim, eksik olmasın"
– bir kadeh de rakım.
amsterdam/1985
devamını gör...
3208.
yarın çiftçi çocuklar bu hilkat garibesini bulduklarında, bedenini gazeteyle saracak ve onu müzeye taşıyacaklar.
fakat bu akşam, yaşıyor ve kuzey otlağında annesiyle birlikte. kusursuz bir yaz akşamı bu: meyve bahçesinin üzerinde yükselen ay, çayırlarda rüzgar. ve o gökyüzüne baktığında, her zamankinin iki katı kadar yıldız var.
fakat bu akşam, yaşıyor ve kuzey otlağında annesiyle birlikte. kusursuz bir yaz akşamı bu: meyve bahçesinin üzerinde yükselen ay, çayırlarda rüzgar. ve o gökyüzüne baktığında, her zamankinin iki katı kadar yıldız var.
devamını gör...
3209.
denize yakın mağaralarda
bir susuzluk duyarsın, bir aşk,
bir coşku
deniz kabukları gibi sert
alır avucuna tutabilirsin.
denize yakın mağaralarda
günlerce gözlerinin içine baktım,
ne ben seni tanıdım, ne de sen beni.
yorgo seferis
yürrrüüü be urlalı!
bir susuzluk duyarsın, bir aşk,
bir coşku
deniz kabukları gibi sert
alır avucuna tutabilirsin.
denize yakın mağaralarda
günlerce gözlerinin içine baktım,
ne ben seni tanıdım, ne de sen beni.
yorgo seferis
yürrrüüü be urlalı!
devamını gör...
3210.
gelmeye fırsatın yok biliyorum.
peki ya ben
ben var mıyım?
ya da hakkımda bildiklerini sırala
gelmiyor mu hiç bir şey aklına?
anladım.
konuşan gözler meselesi,
belkide konuşuyordur gözlerin ama ben gözce bilmiyorum ki;
sessizce biliyorum
usulca biliyorum
masumca biliyorum
yapabildiğini bildiğin tek bir şey var ama nolur bu sefer ağlatma yüklemi.
peki ya sen
sen var mıydın?
hakkımda bilmediklerine ağlarken.
yoktun
gözlerinin konuştuklarını neden anlamıyorum merak ediyor musun?
çünkü;
onlar da yoklar.
cemal süreya
peki ya ben
ben var mıyım?
ya da hakkımda bildiklerini sırala
gelmiyor mu hiç bir şey aklına?
anladım.
konuşan gözler meselesi,
belkide konuşuyordur gözlerin ama ben gözce bilmiyorum ki;
sessizce biliyorum
usulca biliyorum
masumca biliyorum
yapabildiğini bildiğin tek bir şey var ama nolur bu sefer ağlatma yüklemi.
peki ya sen
sen var mıydın?
hakkımda bilmediklerine ağlarken.
yoktun
gözlerinin konuştuklarını neden anlamıyorum merak ediyor musun?
çünkü;
onlar da yoklar.
cemal süreya
devamını gör...
3211.
sen çok daha parlaksın çünkü
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi
*
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi
*
devamını gör...
3212.
sen öyle kaş
sen öyle göz
sen teninde cennet kayganlığı iken
sana şiir yazmak ahmaklıktır.
sen öyle göz
sen teninde cennet kayganlığı iken
sana şiir yazmak ahmaklıktır.
devamını gör...
3213.
bilmezler yalnız yaşamayanlar,
nasıl korku verir sessizlik insana;
insan nasıl konuşur kendisiyle;
nasıl koşar aynalara,
bir cana hasret,
bilmezler.
orhan veli
nasıl korku verir sessizlik insana;
insan nasıl konuşur kendisiyle;
nasıl koşar aynalara,
bir cana hasret,
bilmezler.
orhan veli
devamını gör...
3214.
douve konuşuyor
1
ara sıra, derdin, tan sökerken
dolaşıp o kararmış yollarda,
taşın uyumuşluğunu paylaşırdım.
kördüm onun gibi tıpkı.
işte çıktı o yel, gülünç oyunlarımı
ölüm perdesinde belirten pırıl pırıl.
özlediğim yazdı,
gözyaşımı kurutacak kızgın bir yaz,
işte çıktı o soğuk, üyelerimde büyüyen,
ve ben uyandım ve acı çektim.
2
sen ey kaçınılmaz sürem,
ey toprak, o en çıplak, bıçak gibi!
özlediğim yazdı,
kıran kim şu kılıcı eski kandaki?
mutluydum gerçek,
ölesiye hem.
gözler yitmiş, ellerim açılmakta pisliğine
bir bengi yağmurun.
bağırırdım, karşı dururdum yele…
tiksinmek niye, ağlamak niye, sağdım,
engin yaz, güven verirdi bana gün.
3
sönüp bitsin söz
şu yüzünden varlığın, açık durduğumuz,
yalnız sonlu yelinin
geçtiği bu çorakta.
dinlesin o eskiden yanan
asma örneği,
yuvarlansın tepeden o şarkıcı, ta uçta
ışıtarak
dile sığmaz özdeği, uçsuz bucaksız.
sönüp gitsin söz
şu basık odada, senin bana erdiğin,
daralsın ocağı çığlığın, kapansın
korlaşan sözlerimiz üzere.
doğsun ölümümle soğuk, anlam kazansın.
sor ıssına gecenin nemenem gecedir bu,
sor: istediği ne, sen ey parçalanmış ıs?
gecende batmışım ben, gecende ararım seni,
yaşarım sorularınla, kanında konuşurum,
gecenin ıssıyım senin, beklerim sende gece gibi.
yves bonnefoy
1
ara sıra, derdin, tan sökerken
dolaşıp o kararmış yollarda,
taşın uyumuşluğunu paylaşırdım.
kördüm onun gibi tıpkı.
işte çıktı o yel, gülünç oyunlarımı
ölüm perdesinde belirten pırıl pırıl.
özlediğim yazdı,
gözyaşımı kurutacak kızgın bir yaz,
işte çıktı o soğuk, üyelerimde büyüyen,
ve ben uyandım ve acı çektim.
2
sen ey kaçınılmaz sürem,
ey toprak, o en çıplak, bıçak gibi!
özlediğim yazdı,
kıran kim şu kılıcı eski kandaki?
mutluydum gerçek,
ölesiye hem.
gözler yitmiş, ellerim açılmakta pisliğine
bir bengi yağmurun.
bağırırdım, karşı dururdum yele…
tiksinmek niye, ağlamak niye, sağdım,
engin yaz, güven verirdi bana gün.
3
sönüp bitsin söz
şu yüzünden varlığın, açık durduğumuz,
yalnız sonlu yelinin
geçtiği bu çorakta.
dinlesin o eskiden yanan
asma örneği,
yuvarlansın tepeden o şarkıcı, ta uçta
ışıtarak
dile sığmaz özdeği, uçsuz bucaksız.
sönüp gitsin söz
şu basık odada, senin bana erdiğin,
daralsın ocağı çığlığın, kapansın
korlaşan sözlerimiz üzere.
doğsun ölümümle soğuk, anlam kazansın.
sor ıssına gecenin nemenem gecedir bu,
sor: istediği ne, sen ey parçalanmış ıs?
gecende batmışım ben, gecende ararım seni,
yaşarım sorularınla, kanında konuşurum,
gecenin ıssıyım senin, beklerim sende gece gibi.
yves bonnefoy
devamını gör...
3215.
''büyük insanlık gemide güverte yolcusu
tirende üçüncü mevki
şosede yayan
büyük insanlık.
büyük insanlık sekizinde işe gider
yirmisinde evlenir
kırkında ölür
büyük insanlık.
ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
pirinç de öyle
şeker de öyle
kumaş da öyle
kitap da öyle
büyük insanlıktan başka herkese yeter.
büyük insanlığın toprağında gölge yok
sokağında fener
penceresinde cam
ama umudu var büyük insanlığın
umutsuz yaşanmıyor.''
nazım hikmet
tirende üçüncü mevki
şosede yayan
büyük insanlık.
büyük insanlık sekizinde işe gider
yirmisinde evlenir
kırkında ölür
büyük insanlık.
ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
pirinç de öyle
şeker de öyle
kumaş da öyle
kitap da öyle
büyük insanlıktan başka herkese yeter.
büyük insanlığın toprağında gölge yok
sokağında fener
penceresinde cam
ama umudu var büyük insanlığın
umutsuz yaşanmıyor.''
nazım hikmet
devamını gör...
3216.
iki dk önce yazdım ,
bir okuyun derim .
(sana çıkan yollar mayın ,
katır bulun, durmayın .
operasyon yemis , kelepçeli dayım.
siz kusura bakmayın .
yönetim işin içinde korkmayin .
bize bir şey olursa temiz atlet yollayın.
yeter bu kadar . dertlenip yakınma yin.
at gözlüklerini çıkarmayın .
dedim ya sana gelen yollar hep mayın .
katır siz olmussunuz, kimseye duyurmayın.
yaşlanıyoruz nefes aldıkça ,
karşı duruyoruz , elimizden geldikçe .
yeni ceza evleri yaptırdı, su şekil gerekçe .
herkesi alın dedi namerce
çoğalsın genel af isteyen ailece .
suçlu değil , alkışlanalım bitince .)
bir okuyun derim .
(sana çıkan yollar mayın ,
katır bulun, durmayın .
operasyon yemis , kelepçeli dayım.
siz kusura bakmayın .
yönetim işin içinde korkmayin .
bize bir şey olursa temiz atlet yollayın.
yeter bu kadar . dertlenip yakınma yin.
at gözlüklerini çıkarmayın .
dedim ya sana gelen yollar hep mayın .
katır siz olmussunuz, kimseye duyurmayın.
yaşlanıyoruz nefes aldıkça ,
karşı duruyoruz , elimizden geldikçe .
yeni ceza evleri yaptırdı, su şekil gerekçe .
herkesi alın dedi namerce
çoğalsın genel af isteyen ailece .
suçlu değil , alkışlanalım bitince .)
devamını gör...
3217.
alnının orta yerinde
bir azap dövmesi hayat
ve kader
acının
çilenin harmanıdır
yiğitlik zulmün sofrasında
dayanmak da
direnmek de
yarın bunları böyle yazacak
yarın bunları böyle yazacak
aklanacak direnme günleri
kavga aklanacak
aklanacak dost da
düşman da
gökyüzü kandan
irinden azade
gökte
suda
toprakta
ilk cemre ile
aklanacak dünya
zordur zorbalığı omuzlamak
yokluğu
acıyı omuzlamak
gönül vermek ateş kusan kavgaya
bir idam fermanı gibi belalı
uzak bir umut gibi yalnız.
ve mayın gibi döşenmek
hesabı kitabı görülmüş
zincirlenmiş dağlara
sonra dostun nice dost
düşmanın nice düşman olduğunu görmek
fırtınayı
tufanı göğüslemek
yenilmemek
yıkılmamak
zordur
açlığın gencecik gelinlere pusu
ve körpe canlara mezar olduğu
anasını sattığımın dünyasında
dayanmak
direnmek
ve bir bayrak gibi gerilmek
zulmün
zorbalığın
dönekliğin önüne
zor olan bir şey daha var elbet
alnının orta yerinde
hıyanetin mührü
ve göğsünün gürültüsünde
korku yatarken
aydınlık günleri düşlemek
sevgiyle
içtenlikle öpmek çocukları
ve dünyaya
gururla bakabilmek...
kimseyi suçlamayacaksın elbet
umut kör kuyulara tutsak
inanç zindana zincirlenmişse
kör bir bıçak gibi çaresiz
boş silahlar gibi yaslıysalar
yorgunsalar
bin yılların köleliğinden
şifresi çözülmeyen bir haber gibi
gözlerinin içinde duracaksın
orhan kotan
bir azap dövmesi hayat
ve kader
acının
çilenin harmanıdır
yiğitlik zulmün sofrasında
dayanmak da
direnmek de
yarın bunları böyle yazacak
yarın bunları böyle yazacak
aklanacak direnme günleri
kavga aklanacak
aklanacak dost da
düşman da
gökyüzü kandan
irinden azade
gökte
suda
toprakta
ilk cemre ile
aklanacak dünya
zordur zorbalığı omuzlamak
yokluğu
acıyı omuzlamak
gönül vermek ateş kusan kavgaya
bir idam fermanı gibi belalı
uzak bir umut gibi yalnız.
ve mayın gibi döşenmek
hesabı kitabı görülmüş
zincirlenmiş dağlara
sonra dostun nice dost
düşmanın nice düşman olduğunu görmek
fırtınayı
tufanı göğüslemek
yenilmemek
yıkılmamak
zordur
açlığın gencecik gelinlere pusu
ve körpe canlara mezar olduğu
anasını sattığımın dünyasında
dayanmak
direnmek
ve bir bayrak gibi gerilmek
zulmün
zorbalığın
dönekliğin önüne
zor olan bir şey daha var elbet
alnının orta yerinde
hıyanetin mührü
ve göğsünün gürültüsünde
korku yatarken
aydınlık günleri düşlemek
sevgiyle
içtenlikle öpmek çocukları
ve dünyaya
gururla bakabilmek...
kimseyi suçlamayacaksın elbet
umut kör kuyulara tutsak
inanç zindana zincirlenmişse
kör bir bıçak gibi çaresiz
boş silahlar gibi yaslıysalar
yorgunsalar
bin yılların köleliğinden
şifresi çözülmeyen bir haber gibi
gözlerinin içinde duracaksın
orhan kotan
devamını gör...
3218.
"sana bir şiir kurmak yoktu aklımda bu akşamleyin
inan kelimeler kendilerini kusuyor
çiçeklerde içimin burukluğunun acınası hali
hayret! saçların toplu... amann! rüzgar arsız
ve içimde delice bir his; dudaklarına dokunmalı"
inan kelimeler kendilerini kusuyor
çiçeklerde içimin burukluğunun acınası hali
hayret! saçların toplu... amann! rüzgar arsız
ve içimde delice bir his; dudaklarına dokunmalı"
devamını gör...
3219.
''uyumayacaksın
memleketinin hali
seni seslerle uyandıracak
oturup yazacaksın
çünkü sen artık o sen değilsin
sen şimdi ıssız bir telgrafhane gibisin
durmadan sesler alacak
sesler vereceksin
uyuyamayacaksın
düzelmeden memleketin hali
düzelmeden dünyanın hali
gözüne uyku giremez ki...
uyumayacaksın
bir sis çanı gibi gecenin içinde
ta gün ışıyıncaya kadar
vakur metin sade
çalacaksın.''
1952
melih cevdet anday
memleketinin hali
seni seslerle uyandıracak
oturup yazacaksın
çünkü sen artık o sen değilsin
sen şimdi ıssız bir telgrafhane gibisin
durmadan sesler alacak
sesler vereceksin
uyuyamayacaksın
düzelmeden memleketin hali
düzelmeden dünyanın hali
gözüne uyku giremez ki...
uyumayacaksın
bir sis çanı gibi gecenin içinde
ta gün ışıyıncaya kadar
vakur metin sade
çalacaksın.''
1952
melih cevdet anday
devamını gör...
3220.
"
...
aman, mutsuz bir yer olmasın!iki sigaram kaldı bu gece için
yüzyıl yetecek çocukluğum,
iki muhabbet kuşum,
biraz da ateşim var.
dua ediyorum ateşe
vazgeçsin diye beni yakmaktan bu gece
dünyanın bütün sabahları için iki bilet al maviş anne
aman umutsuz bir yer olmasın!iki kendim varmış maviş anne
biri benmişim biri mutsuz
ben ölürsem maviş anne, mutsuz için
dünyanın bütün sabahlarına bir bilet al.
ben ölürsem mutsuza iyi bak!"
mutsuza kim bakacak / didem madak
...
aman, mutsuz bir yer olmasın!iki sigaram kaldı bu gece için
yüzyıl yetecek çocukluğum,
iki muhabbet kuşum,
biraz da ateşim var.
dua ediyorum ateşe
vazgeçsin diye beni yakmaktan bu gece
dünyanın bütün sabahları için iki bilet al maviş anne
aman umutsuz bir yer olmasın!iki kendim varmış maviş anne
biri benmişim biri mutsuz
ben ölürsem maviş anne, mutsuz için
dünyanın bütün sabahlarına bir bilet al.
ben ölürsem mutsuza iyi bak!"
mutsuza kim bakacak / didem madak
devamını gör...
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165