321.
soyunsanıza.
devamını gör...
322.
bir arkadaşımın en yakın arkadaşı bugün öğlen saatlerinde öldü. kendisiyle vakti zamanında bir kaç kelime konuşmuşluğumuz var. hatta instagramdan ekleyecektim bunu. ''amann boş koy zaten samimi değilim'' dedim istek yollamadım. yarın sabah cenaze namazı var.
devamını gör...
323.
bencil insanlar için hayatınızı berbat etmeyin.
devamını gör...
324.
kardan adam olur bu liberallerden adam olmaz.
devamını gör...
325.
soyunsanıza
devamını gör...
326.
devamını gör...
327.
iyilikte bulunmak için illaki maddi zenginlik gerekmiyor. her insanın kendi haline göre yapabileceği iyilikler vardır. bir güler yüz göstermekten çocukları sevindirmeye, engellilere, hastalara, yaşlılara yardımdan insanlarla iyi geçinmeye kadar iyiliğin sayısız çeşitleri vardır.
devamını gör...
328.
herkes çocuk sahibi olamasın, çocuk yapmanın ehliyeti olsun.
devamını gör...
329.
akacak olan kan ilelebet damarda durmaz
sapına kadar erkek de olsan kadına el kalkmaz
devamını gör...
330.
devamını gör...
331.
küfür edebilsek neler yazarım şuraya var ya. öyle küfürler ederim ki not alırsınız. yine edeyim çünkü içimden geliyor. ya ben senin gibi rahatsızlığın damına konayım. ananın hanında şarap içeyim emi. senin ben geçmişini araştırıp geleceğine yön vereyim damına konduğumun rahatsızlığı. senin o havalı isminin ırzına geçeyim emi.
devamını gör...
332.
ben gidiyom ya bir iki gün yorgan altında takılacağım. tanım giremeyecek kadar mutsuzum.
tanım girecek kadar mutsuz olunca gelcem.
tanım girecek kadar mutsuz olunca gelcem.
devamını gör...
333.
mide problemimin sebebini buldum.*
devamını gör...
334.
söylemek istediğim o kadar çok şey var ki, susmadan anlatamam hiçbirini.
devamını gör...
335.
geçmişi anıyorum sürekli gözümün önünde hep aynı sahneler canlanıyor şimdi de gerçekleşse keşke
devamını gör...
336.
hayat üzülmek için kısa, sevişmek için oldukça uzundur. sevişiniz.
devamını gör...
337.
devamını gör...
338.
gelir geçer ne sevdalar
değişir her şey, değişir insan
seneler sonra utanır herkes
bu boş, anlamsız küçük oyunlardan.
değişir her şey, değişir insan
seneler sonra utanır herkes
bu boş, anlamsız küçük oyunlardan.
devamını gör...
339.
aklımda kan gövdeyi götürüyor.
devamını gör...
340.
not: eski, teslim edilmemiş bir mektup.
hiçbir zaman mutlu olmak istemedin.buna dair bir çaban da olmadı. her zaman olmadığın biri gibi davranmaya devam ettin. bir gün sana açık açık "mutlu edemeyeceksen meşgul de etmeyeceksin" dediğimde, çıkıp gidecek kadar cesaretin hiçbir zaman olmadı.
ama o an çıkıp gitmek yerine, yavas yavas beni zehirleyerek, gitmeye hazır hissettiğinde beni yaralayarak gitmeme sebep olmaya çalıştın. ( maksadın dönersen eğer bir açık kapı bırakmaktı.) bense son noktaya kadar dayandım ki, bir daha ardıma bakmak, keşke demek ya da pişman olmak için bir sebebim olmasın.
üzüldüğüm doğrudur. çünkü arkamda çok büyük bir emeği bırakmıştım ve haksızlığa uğramış bir şekilde gitmeye mecbur bırakılmıştım. şimdiyse iyileşiyorum. iyileşme sürecim boyunca seni hatırladığım zamanlar ve üzgünlüğümle beraber senin özleminin beni ele geçirdiği zamanlar oldu.
ama gittiğim için bir kere bile pişman olmadım. bitmemesi için elimden gelen tüm çabayı gösterdiğimden bir kere bile keşke demedim. bittiktikten sonra köpek gibi pişman olmak yerine, devam ediyorken bitmemesi için sana rağmen seninle savaştığımdan, bir daha asla dönüp ardıma bakmadım.
bütün bunları yapmamın sebebi seni gururuma feda ediyor olmamdan değildi. sadece sana karşı özverimin tamamını tüketmiş olmandan, hem de bunu bile bile, bile isteye yapmış olmandandı. beni egona kurban vermiş olmandan, sevgimi alıp yerden yere vurmandan, kaybetmekten bir an olsun korkmamandandı.
şimdi seni unutuyorum. üstelik sadece unutmakla kalmıyor, aynı zamanda iyileşiyorum da.iyilesiyor olduğuma eminim. çünkü seni unutmak için kimseyi yara bandı olarak kullanmadım. o yaranın üstünü kapatsın, hafifletsin ya da anlık da olsa acımı alsın diye kimseyi yara bandı olarak kullanmadım. oturdum o acıyı yaşadım.
eskiden seni çok sık rüyamda görürdüm. o zamanlar uykumdan uyanıp içim sökülene kadar ağlar sonra ağlamaktan yorulup uyuya kalırdım. sabah uyandığımda ne zaman sızdığımı bile hatırlamazdım. bu rüyalar önce git gide sıklaştı. bütün ağlama krizlerine, delirecek gibi olmalarıma rağmen bununla savaştım.
kendime hep aynı şeyi söyledim " geçecek, geçecek" geçecek, biraz daha dayan, geçecek" geçti de. sonraları git gide bu rüyaların şiddeti azaldı. sana olan özlemimin dayanılmaz bı hale geldiği bir zaman dilimi vardı. o ara ne oldu da delirmedim bilmiyorum. sürekli seninle rüyalarımda konuşmaya başladım.
sonra dua ettim. çok dua ettim. allah'tan başka yardım isteyeceği kimsesi olmayan bir çocuk çaresizliğinde dua ettim. aklımdan çık, kalbimden silin diye. anladım ki bunu yapmaya muktedir değilim... özleminle baş edemediğim zamanlarda allah'a yalvardım. " onu aklımdan, kalbimden ve ruhumdan sil" diye. her duanın ardından uyandığım gün daha ferah bir gönülle uyandım.
sonra bir müddet, aklımdan tamamen silindin. nasıl olduysa aklıma daha az gelmeye, gelsen bile acıtmamaya başladın. unutmaya kararlıydım. bu yüzden seni unutmaya başlamama, sana karşı hissizleşmeme kayıtsız kaldım. seni hatırlatacak, bana kötü gelecek hiçbir şeyi de yapmamaya çalıştım. iyileşmeme izin vermeye çalıştım. başarılı da oldum, artık rüyalarımda yoktun.
sonra bir gün, ansızın tekrar rüyama girdin. sesini iyice unutmaya başlamıştım. görüntün de yavaş yavaş yok olmaya baslayacakti, bundan emindim. ancak tekrar rüyamda olman, tekrar ruhumda olman, rüyamda bile olsa seni tekrar kanlı canlı görmek beni yeniden tedirgin hissettirdi. sana dair güzel olan anılar yeniden zihnimden geçti. bana karşı işlediğin tüm günahları, suçları, yaptığın haksızlıkları unutarak.
ağlamamak için direttim. sonra dedim ki: "hep böyle olmaz mı zaten? tüm çirkinliklerine rağmen giden bir insanın ardından güzelliklerini anımsamaz miyiz?" biliyordum, bu beynimin bana son oyunuydu. seni unutmadan önce son kez anımsıyordum. ( ki, istemli ya da istemsiz bana kendini anımsatan da sendin.)
sensizliğin bana kötü geldiğini söyleyemem. aksine zehrinden kurtuldugum için mutluyum. bundan sonra ömrümün geri kalanında ne seninle ne de sana benzer bir insanla bir daha hiçbir yerde karsilasmamayı ümit ederim. çünkü bana aşıladigin kötümserliği hala damarlarımdan tamamen atabilmis değilim.
bir gün birini seveceğim. hem de öyle senin gibi yarım yamalak seven geleceğe karamsarlıkla bakan birini değil. yeni birini sevmek yeniden doğmaktır. ben, bir gün yeniden doğacağımı biliyorum. yeniden çok seveceğimi biliyorum...
bana karşı yaptığın hiçbir haksızlığı hak etmedim.
söylediğin hiçbir kırıcı sözü, hiçbir hoyrat davranışı hak etmedim.
bir daha olsa bir daha severdim, pişman değilim. ama sen böylesine masum ve yüce bir sevgiyi hak etmedin. ( zaten daha kendisi kendini sevmeyen bir insanın benim onu gerçekten sevdiğime inanmasını beklemedim.)
paraya tapan bir insansın. umarım hayat, sana parayla satın alamayacağı güzellikte bir şeyin eksikliğini yaşatsın. umarım bir gün, paranın bir ev satın alabileceğini ama bir yuva satın alamayacağını, tedavi satın alabileceğini ama sağlık satın alamayacagini anlarsın.
( fahişelerin bile parayla bedenini satın alırsın, ruhunu satın alamazsın. umarım hayat sana kaybettigin bir ruhun eksikliği deli gibi pişman olacak kadar yaşatsın. yanında sevdiğin olmadan paranın, malın, makamın hiçbir anlamı olmadığını anlatsın.)
hiçbir zaman mutlu olmak istemedin.buna dair bir çaban da olmadı. her zaman olmadığın biri gibi davranmaya devam ettin. bir gün sana açık açık "mutlu edemeyeceksen meşgul de etmeyeceksin" dediğimde, çıkıp gidecek kadar cesaretin hiçbir zaman olmadı.
ama o an çıkıp gitmek yerine, yavas yavas beni zehirleyerek, gitmeye hazır hissettiğinde beni yaralayarak gitmeme sebep olmaya çalıştın. ( maksadın dönersen eğer bir açık kapı bırakmaktı.) bense son noktaya kadar dayandım ki, bir daha ardıma bakmak, keşke demek ya da pişman olmak için bir sebebim olmasın.
üzüldüğüm doğrudur. çünkü arkamda çok büyük bir emeği bırakmıştım ve haksızlığa uğramış bir şekilde gitmeye mecbur bırakılmıştım. şimdiyse iyileşiyorum. iyileşme sürecim boyunca seni hatırladığım zamanlar ve üzgünlüğümle beraber senin özleminin beni ele geçirdiği zamanlar oldu.
ama gittiğim için bir kere bile pişman olmadım. bitmemesi için elimden gelen tüm çabayı gösterdiğimden bir kere bile keşke demedim. bittiktikten sonra köpek gibi pişman olmak yerine, devam ediyorken bitmemesi için sana rağmen seninle savaştığımdan, bir daha asla dönüp ardıma bakmadım.
bütün bunları yapmamın sebebi seni gururuma feda ediyor olmamdan değildi. sadece sana karşı özverimin tamamını tüketmiş olmandan, hem de bunu bile bile, bile isteye yapmış olmandandı. beni egona kurban vermiş olmandan, sevgimi alıp yerden yere vurmandan, kaybetmekten bir an olsun korkmamandandı.
şimdi seni unutuyorum. üstelik sadece unutmakla kalmıyor, aynı zamanda iyileşiyorum da.iyilesiyor olduğuma eminim. çünkü seni unutmak için kimseyi yara bandı olarak kullanmadım. o yaranın üstünü kapatsın, hafifletsin ya da anlık da olsa acımı alsın diye kimseyi yara bandı olarak kullanmadım. oturdum o acıyı yaşadım.
eskiden seni çok sık rüyamda görürdüm. o zamanlar uykumdan uyanıp içim sökülene kadar ağlar sonra ağlamaktan yorulup uyuya kalırdım. sabah uyandığımda ne zaman sızdığımı bile hatırlamazdım. bu rüyalar önce git gide sıklaştı. bütün ağlama krizlerine, delirecek gibi olmalarıma rağmen bununla savaştım.
kendime hep aynı şeyi söyledim " geçecek, geçecek" geçecek, biraz daha dayan, geçecek" geçti de. sonraları git gide bu rüyaların şiddeti azaldı. sana olan özlemimin dayanılmaz bı hale geldiği bir zaman dilimi vardı. o ara ne oldu da delirmedim bilmiyorum. sürekli seninle rüyalarımda konuşmaya başladım.
sonra dua ettim. çok dua ettim. allah'tan başka yardım isteyeceği kimsesi olmayan bir çocuk çaresizliğinde dua ettim. aklımdan çık, kalbimden silin diye. anladım ki bunu yapmaya muktedir değilim... özleminle baş edemediğim zamanlarda allah'a yalvardım. " onu aklımdan, kalbimden ve ruhumdan sil" diye. her duanın ardından uyandığım gün daha ferah bir gönülle uyandım.
sonra bir müddet, aklımdan tamamen silindin. nasıl olduysa aklıma daha az gelmeye, gelsen bile acıtmamaya başladın. unutmaya kararlıydım. bu yüzden seni unutmaya başlamama, sana karşı hissizleşmeme kayıtsız kaldım. seni hatırlatacak, bana kötü gelecek hiçbir şeyi de yapmamaya çalıştım. iyileşmeme izin vermeye çalıştım. başarılı da oldum, artık rüyalarımda yoktun.
sonra bir gün, ansızın tekrar rüyama girdin. sesini iyice unutmaya başlamıştım. görüntün de yavaş yavaş yok olmaya baslayacakti, bundan emindim. ancak tekrar rüyamda olman, tekrar ruhumda olman, rüyamda bile olsa seni tekrar kanlı canlı görmek beni yeniden tedirgin hissettirdi. sana dair güzel olan anılar yeniden zihnimden geçti. bana karşı işlediğin tüm günahları, suçları, yaptığın haksızlıkları unutarak.
ağlamamak için direttim. sonra dedim ki: "hep böyle olmaz mı zaten? tüm çirkinliklerine rağmen giden bir insanın ardından güzelliklerini anımsamaz miyiz?" biliyordum, bu beynimin bana son oyunuydu. seni unutmadan önce son kez anımsıyordum. ( ki, istemli ya da istemsiz bana kendini anımsatan da sendin.)
sensizliğin bana kötü geldiğini söyleyemem. aksine zehrinden kurtuldugum için mutluyum. bundan sonra ömrümün geri kalanında ne seninle ne de sana benzer bir insanla bir daha hiçbir yerde karsilasmamayı ümit ederim. çünkü bana aşıladigin kötümserliği hala damarlarımdan tamamen atabilmis değilim.
bir gün birini seveceğim. hem de öyle senin gibi yarım yamalak seven geleceğe karamsarlıkla bakan birini değil. yeni birini sevmek yeniden doğmaktır. ben, bir gün yeniden doğacağımı biliyorum. yeniden çok seveceğimi biliyorum...
bana karşı yaptığın hiçbir haksızlığı hak etmedim.
söylediğin hiçbir kırıcı sözü, hiçbir hoyrat davranışı hak etmedim.
bir daha olsa bir daha severdim, pişman değilim. ama sen böylesine masum ve yüce bir sevgiyi hak etmedin. ( zaten daha kendisi kendini sevmeyen bir insanın benim onu gerçekten sevdiğime inanmasını beklemedim.)
paraya tapan bir insansın. umarım hayat, sana parayla satın alamayacağı güzellikte bir şeyin eksikliğini yaşatsın. umarım bir gün, paranın bir ev satın alabileceğini ama bir yuva satın alamayacağını, tedavi satın alabileceğini ama sağlık satın alamayacagini anlarsın.
( fahişelerin bile parayla bedenini satın alırsın, ruhunu satın alamazsın. umarım hayat sana kaybettigin bir ruhun eksikliği deli gibi pişman olacak kadar yaşatsın. yanında sevdiğin olmadan paranın, malın, makamın hiçbir anlamı olmadığını anlatsın.)
devamını gör...