6701.
devamını gör...
6702.
başlıklara yazıp geçiyorum, benden sonra yazılanlara bakmıyorum
devamını gör...
6703.
hep doğru olanı yapmaya çalışıp nasıl hep hatalı çıkılabilinir? anlamıyorum…
hayat keşke mekanik kadar basit, elektrik kadar net olsa.
inanın çok daha kolay olurdu…
hayat keşke mekanik kadar basit, elektrik kadar net olsa.
inanın çok daha kolay olurdu…
devamını gör...
6704.
bazen evet.
devamını gör...
6705.
1.60 boyunuzla bana asılmazsanız sevinirim.
devamını gör...
6706.
akşamları içimi korku ve hüzün kaplıyor. sanırım babam bana dargın vefat etti. son zamanlarda aramamıştım onu. kendimce gerekçelerim vardı ama mazerete gerek yok aslında. hasta bir insanın ilgi bekleyeceğini biliyordum, hayat meşgalesine dalmıştım ve her aradığımda ağladığını görmek üzüyordu beni. ama onunla bağımız hiçbir zaman yakın veya güçlü olmamıştı ve bu güçsüz, kopuk bağı kendisi inşa etmişti, son yıl buzları eritsek de. yanlış yaptım biliyorum. yaz boyu ilgilensem de son zamanlarda (ki son zamanı olduğunu bilmiyordum) ilgilenemedim. son olduğunu bilseydim böyle olmazdı. hala yakıştıramıyorum ve bazen gerçek değilmiş gibi geliyor. hala bir yerlerde yaşıyor gibi sanki. toprağın altına yakışmıyor ki. özür dilerim. sana çok yazık oldu baba. bunu bilmek daha da üzüyor. bu sefer de sen beni affet. her zaman bir sızı olarak kalacak bu gerçek.
devamını gör...
6707.
numara 2-3 veya 3-4
bilmiyorum karmaşık biraz
veridis quo belki ama the game of love kesin ve başka şarkıları da olmalıdır
bilmiyorum karmaşık biraz
veridis quo belki ama the game of love kesin ve başka şarkıları da olmalıdır
devamını gör...
6708.
ya naçizane ben şunu söylemek istiyorum. daha taze başıma geldi de o yüzden. mesela birine bi şey soruyosun cevap veriyo, teşekkür ediyosun cevap yok. ulan sokuk, insan olup rica ederim demek bu kadar mı zor? öküz oğlu. diyesi geliyo insanın ama demiyorum. :)
devamını gör...
6709.
“the grass was greener
the light was brighter
the taste was sweeter
the nights of wonder
with friends surrounded
the dawn mist glowing
the water flowing
the endless river
for ever and ever”
the light was brighter
the taste was sweeter
the nights of wonder
with friends surrounded
the dawn mist glowing
the water flowing
the endless river
for ever and ever”
devamını gör...
6710.
sabah erzurum'a gidiyorum. iş güç meseleleri yine. nedense saçma bi durgunluk var bünyede ama bakalım
devamını gör...
6711.
kimse bilmez, benim asıl kavgam babamla.
birbirlerine aşkla bakan, birbirlerini öpen koklayan hatta ağızlarından sevgi sözlükleri saçılan ebeveynlerle büyümedim. annemin hırpalandığını gördüm hep.
çekirdek bir aile de olamadık hiç. babamın maddi gücünün yetersizliğinden iç güveysi gelmiş annem. yani çocukluğum babaanne ve halayla ailenin tam olarak ne olduğunu bilmeden geçip gitti.
ailesi ve aslolan ailesi (annem ve ben) arasında sıkışıp kalan bir babanın çaresizliğini anlayabildim zaman zaman. hatta bunu hiçbir zorunluluğu olmadan küçük yaşta yaptım, anladım herkesi. fakat aynaya geçip kendime baktığımda dolan gözlerimi anlayamadım. babam tarafından hissettirilmemeye çalışılan yoksulluk muydu bu, annemin içini bana döküşleri mi, yoksa altında yaşadığım çatının bana ait olmayışını ve oraya evim diyemeyişimin gözyaşı mıydı bilmedim.
fakat şöyle dönüp baktığımda ardıma bugün neden böylesine sert ve öfke dolu bir kadın olduğumu daha iyi anlıyorum. hep bir sızı vardı içimde bilmediğim. lakin, sevgilimle rakının dibini gördüğüm gün hıçkırarak ağlarken anne diyişim tokat gibi çarptı yüzüme. ben bunca sene annemin yaşayamadıklarını taşımışım göğsümde. sevildiğimde utanmışım, şımartılmanın tadını çıkartamamışım. mutluluğumu bile annemle paylaşırken eksiltili anlatmışım, olur ya gönlü kırılır belki diye. eşi tarafından yaşatılmayan her duygunun mahcubiyetini ben yaşamışım.
bu yüzden benim asıl kavgam babamla.
beni de bastıramasın, beni de sindiremesin diye daha gür çıktı sesim. hep bildiğimi okudum, hep isyankardım. hep korkulan oldum. oldum da, iki kişiyim ben tek bedende. mermerlerde dövülerek taşa dönen kalp hala küçük bir kız çocuğunun avuçlarında.
birbirlerine aşkla bakan, birbirlerini öpen koklayan hatta ağızlarından sevgi sözlükleri saçılan ebeveynlerle büyümedim. annemin hırpalandığını gördüm hep.
çekirdek bir aile de olamadık hiç. babamın maddi gücünün yetersizliğinden iç güveysi gelmiş annem. yani çocukluğum babaanne ve halayla ailenin tam olarak ne olduğunu bilmeden geçip gitti.
ailesi ve aslolan ailesi (annem ve ben) arasında sıkışıp kalan bir babanın çaresizliğini anlayabildim zaman zaman. hatta bunu hiçbir zorunluluğu olmadan küçük yaşta yaptım, anladım herkesi. fakat aynaya geçip kendime baktığımda dolan gözlerimi anlayamadım. babam tarafından hissettirilmemeye çalışılan yoksulluk muydu bu, annemin içini bana döküşleri mi, yoksa altında yaşadığım çatının bana ait olmayışını ve oraya evim diyemeyişimin gözyaşı mıydı bilmedim.
fakat şöyle dönüp baktığımda ardıma bugün neden böylesine sert ve öfke dolu bir kadın olduğumu daha iyi anlıyorum. hep bir sızı vardı içimde bilmediğim. lakin, sevgilimle rakının dibini gördüğüm gün hıçkırarak ağlarken anne diyişim tokat gibi çarptı yüzüme. ben bunca sene annemin yaşayamadıklarını taşımışım göğsümde. sevildiğimde utanmışım, şımartılmanın tadını çıkartamamışım. mutluluğumu bile annemle paylaşırken eksiltili anlatmışım, olur ya gönlü kırılır belki diye. eşi tarafından yaşatılmayan her duygunun mahcubiyetini ben yaşamışım.
bu yüzden benim asıl kavgam babamla.
beni de bastıramasın, beni de sindiremesin diye daha gür çıktı sesim. hep bildiğimi okudum, hep isyankardım. hep korkulan oldum. oldum da, iki kişiyim ben tek bedende. mermerlerde dövülerek taşa dönen kalp hala küçük bir kız çocuğunun avuçlarında.
devamını gör...
6712.
yoktur üstüme benim, güzeli çirkin yapmakta, suçuysa dünyaya atmakta.
devamını gör...
6713.
kalitesiz ve klişe tiplerin bu kelimelerle eleştiri yapmasına sinir oluyorum.
beni gömdüler şahit değilim sanırım..
beni gömdüler şahit değilim sanırım..
devamını gör...
6714.
keşke sadece söylemek yeterli olsaydı.
devamını gör...
6715.
nöbet çıkışı yorgunluğuyla otobüslerde uyuklayarak eve gelip tam kapıya yaklaşıp anahtarı uzatırken şiddetlenen tazyik-i mesane sorunsalıyla mücadele ediyorum ama o sırada yan komşum ayak sesimi duyar duymaz kapıyı açıp bi sorununu anlatma derdine düşüyo. bu ne ilk ne son. kadından gizli eve girip çıkabilme skorum o kadar düşük ki.. bu defa da torununu almış kucağına yine panik halde yüzünün sağ tarafının sol tarafına göre daha mı şiş olduğunu soruyo. evet desem panik atak krizi geçirecek gibi.. abla ben doktor muyum yaa ne bileyim diyorum ısrarla tutmuş çocuğu üstüme üstüme sallıyo. çocuğa soruyorum ağrın bi şeyin var mı diye yok valla diyo ama ananesi yüzünden korkarım ki o da hastalık hastası olacak bu gidişle. abla tuvalete gidicem, abla nöbetten geldim, abla allah aşkına bi sal.. yok şiş değil ama sen bi doktora görün bu böyle olmaz dedim gönderdim sonunda. allah komşunun da akıllısını versin..
devamını gör...