6161.
uzun yıllar boyunca kendimi aslında güzel bir kültüre sahibiz, dünyadaki en özgün mizah bizde, yemeğimiz bambaşkadır, insanımız aslında şöyledir böyledir diye kafamı doldurmuşum. aslında bizler, yaşamanın ne olduğunu unutan ve sadece hayatta kalabilen bu ülkenin artık en boklaştığı zamanlarda yaşamını sürdüren en dibe doğru sürüklenen ama ona rağmen her şeye ama her şeye gerçek tepkiyi gösterme cesaretini gösteremeyen ama götümüze don alamazken ırk, siyaset, futbol, cinsiyet vs.*konuşan böcek topluluğuyuz gibi hissediyorum.
dopdolu yetiştirilen tertemiz bir delikanlı canice öldürülüyor, kız kardeşini savunan delikanlıyı topluca bıçaklıyorlar, kadın cinayetleri rutinimiz oldu. yani süslü cümleler kurmaya gerek yok, günümüzün dünyasında medeni bir memlekette bir sene boyunca konuşulacak olayları biz her gün yaşıyoruz ve artık bunlar bizim gündelik yaşamımızın bir sohbet ögesi sadece.
kendimi bu cenahtan ayırmıyorum, o edebiyatı yapanların da sadece yazarken konuşurken ben şöyleyim böyleyim deyip, aynılarını yaşamlarında sürdürmeleri çok komik geliyor. yaşlısıyla, genciyle, çocuğuyla hepimiz bu boktan düzene öyle bir alıştık, öyle bir parçasıyız ki.
hayatta herkes kendinin iyi merkezindedir ve o çembere iyi gördüklerini alıp kötü dediklerini çember dışına iter. ben artık bu çemberlerden, yalancı iyi olmalardan; o kötü, bu iyi diye parmak göstermelerden aşırı sıkıldım. kendi vatandaşım beni kendi vatandaşlığımdan o kadar soğuttu ki eskiden ülkemi ve kendimi hatırlatıyor diye değer verdiğim her şey tam tersine dönerek hepsine nefret hatta tiksinme duygusuyla beni yakalıyor.
hiçbiriniz, hiçbir tanıdığım, sözlük ahalisi, arkadaşlarım, kendim; hiçbiriniz zerre samimi değilsiniz. aynen böyle boktan olan her şeyi konuşup iki dakika sonra fotoğraf atmaya yer ararız, böyle ülke mi olur böyle yaşam mı olur dedikten sonra eleştirdiğimiz insanlara dönüşürüz. en büyük ve en sevdiğimiz savunma da : ne var canım, bir şeyler oluyor diye yaşamayalım mı olur, sanki hayatının geri kalan zamanında yaşıyormuşçasına. bir bok yaşadığımız yok, hepimiz hayatta kalmayı yaşamak zannediyoruz. kimimiz ofisteki ortamdan, kimimiz okuldan, kimimiz evden, kimimiz yalnızlıktan nefret ediyoruz. kimimiz ise sadece aptal.
bu grupların hepsine ben de dahilim. çünkü ben de sadece hayatta kalabilirken yaşadığını zanneden bir böcek topluluğun başka üyesiyim.
dopdolu yetiştirilen tertemiz bir delikanlı canice öldürülüyor, kız kardeşini savunan delikanlıyı topluca bıçaklıyorlar, kadın cinayetleri rutinimiz oldu. yani süslü cümleler kurmaya gerek yok, günümüzün dünyasında medeni bir memlekette bir sene boyunca konuşulacak olayları biz her gün yaşıyoruz ve artık bunlar bizim gündelik yaşamımızın bir sohbet ögesi sadece.
kendimi bu cenahtan ayırmıyorum, o edebiyatı yapanların da sadece yazarken konuşurken ben şöyleyim böyleyim deyip, aynılarını yaşamlarında sürdürmeleri çok komik geliyor. yaşlısıyla, genciyle, çocuğuyla hepimiz bu boktan düzene öyle bir alıştık, öyle bir parçasıyız ki.
hayatta herkes kendinin iyi merkezindedir ve o çembere iyi gördüklerini alıp kötü dediklerini çember dışına iter. ben artık bu çemberlerden, yalancı iyi olmalardan; o kötü, bu iyi diye parmak göstermelerden aşırı sıkıldım. kendi vatandaşım beni kendi vatandaşlığımdan o kadar soğuttu ki eskiden ülkemi ve kendimi hatırlatıyor diye değer verdiğim her şey tam tersine dönerek hepsine nefret hatta tiksinme duygusuyla beni yakalıyor.
hiçbiriniz, hiçbir tanıdığım, sözlük ahalisi, arkadaşlarım, kendim; hiçbiriniz zerre samimi değilsiniz. aynen böyle boktan olan her şeyi konuşup iki dakika sonra fotoğraf atmaya yer ararız, böyle ülke mi olur böyle yaşam mı olur dedikten sonra eleştirdiğimiz insanlara dönüşürüz. en büyük ve en sevdiğimiz savunma da : ne var canım, bir şeyler oluyor diye yaşamayalım mı olur, sanki hayatının geri kalan zamanında yaşıyormuşçasına. bir bok yaşadığımız yok, hepimiz hayatta kalmayı yaşamak zannediyoruz. kimimiz ofisteki ortamdan, kimimiz okuldan, kimimiz evden, kimimiz yalnızlıktan nefret ediyoruz. kimimiz ise sadece aptal.
bu grupların hepsine ben de dahilim. çünkü ben de sadece hayatta kalabilirken yaşadığını zanneden bir böcek topluluğun başka üyesiyim.
devamını gör...
6162.
her silki biliyomuş gibi analiz kasmayın. bazılarının hayatı sizin alginizdan daha farkli sekilde çalışıyor olabilir. yildiz olayim derken bi galaksi üstünüzden geçer, kendinize gelemezsiniz. bi bok biliyomuş gibi davranmayın.
devamını gör...
6163.
atttiye gitmiştim geri geldim. çok huzurlu ve mutluyum gelin hepinize sarılayım bi.
devamını gör...
6164.
zeki insanı şıp diye tanıyor, onu daha çok seviyorum ya**
devamını gör...
6165.
bir ay aft, bir ay uçuk çıkmasından bıktım. kenacort ve asiviral ile ayrılmaz ikili olduk.
devamını gör...
6166.
her şeyin en iyisini ben bilirim, karşımdaki ne anlar, bu hayatı en iyi ben yaşarım havalarınızdan gına geldi. siz tam olarak kimsiniz ve kendinizi ne sanıyorsunuz? iğne ile dokunsam o şişik egolarınızı paramparça ederim de kalp kırmayı sevmiyorum yoksa iki cümleyle alırım aklınızı. her sakin kalanı aptal sanmayın, şunu da unutmayın bazen insanlar size sadece tahammül ediyordur. ama o tahammül de biter bir gün.
devamını gör...
6167.
devamını gör...
6168.
sürekli sanmaktan da, heveslenip de heveslerimin boşa çıkmasından da sıkıldım ve yoruldum.
devamını gör...
6169.
bir yer edinemedim koca iki senedir. öyle yoruldum ki bundan. depremde evimizin yıkılması ile başlayan bu süreç beni hayli yaşlandırdı. bazı günler hiç gücüm kalmamış gibi hissediyorum. birilerine nazlanmak, yükümün paylaşılmasını istiyorum. ama sonra bakıyorum ki mümkün değil bu isteğim yine kendim yükleniyorum mecburen. şükretmesini mi bilemedim acaba dedim bugün, felaket derecede yorulduktan sonra. şimdi ise eşyalı bir evde kiracıyım ama ev bana ben eve yabancıyım. evin dokusu kokusu milattan önceden kalma. çünkü ucuz. sabret diyorum kendime biraz daha sabret belki de bu şükür etmediğinden değil sabretmeyi öğrenmen içindir.
çok yorgunum sözlük çook. dokunsalar ağlarım.
çok yorgunum sözlük çook. dokunsalar ağlarım.
devamını gör...
6170.
3 günlük yazarlar abi dayı emmi çekeceği yerde üst perdeden kelime yapıyor. bende buna kuruluyorum.
devamını gör...
6171.
saatlerce okuyup yazasım var. uykum olmasının hiç önemi yok. yazarak boşalttığım zihnimi, okuyarak doldurmalıyım. belki böylece aklımda gün boyu dönüp duran hayaletlerden kurtulurum.
teselli istemiyorum. ya da gençlik yıllarımdaki gibi saatlerce yürümeyi kulağımdaki kulaklıkla. yaş otuz beşi de geçti. yarısı dedikleri belki de tamamına yetecek hayal kırıklıkları ile, acı tecrübeler ile, insanların çirkin yüzünü görmek ile geçti.
ben bundan sonraki yarı öncesi devre arası istiyorum. ya değilse benim devreler yanacak. şöyle birkaç ay soluklanayım, ikinci devreye dinlenmiş, dinginleşmiş, dinç çıkayım.
artık böylesi kırgınlıkları kaldıracak takatim kalmadı. hayal kurmayı yirmi üçünde bıraktım. yirmi ikisinde yattığım hastane yatağında üç ay boyunca sadece tek bir şeye tutundum. aileme. beni gömmediler ama ben hayallerimi gömdüm. yirmi üç sonrası da hayal kurmadım.
şimdi duruyorum. ama biliyorum ki hayat durmuyor ben durdum diye. anılara takılıp kalmayacağım. yola çıkmam yakındır. yolum açık olur umarım...
teselli istemiyorum. ya da gençlik yıllarımdaki gibi saatlerce yürümeyi kulağımdaki kulaklıkla. yaş otuz beşi de geçti. yarısı dedikleri belki de tamamına yetecek hayal kırıklıkları ile, acı tecrübeler ile, insanların çirkin yüzünü görmek ile geçti.
ben bundan sonraki yarı öncesi devre arası istiyorum. ya değilse benim devreler yanacak. şöyle birkaç ay soluklanayım, ikinci devreye dinlenmiş, dinginleşmiş, dinç çıkayım.
artık böylesi kırgınlıkları kaldıracak takatim kalmadı. hayal kurmayı yirmi üçünde bıraktım. yirmi ikisinde yattığım hastane yatağında üç ay boyunca sadece tek bir şeye tutundum. aileme. beni gömmediler ama ben hayallerimi gömdüm. yirmi üç sonrası da hayal kurmadım.
şimdi duruyorum. ama biliyorum ki hayat durmuyor ben durdum diye. anılara takılıp kalmayacağım. yola çıkmam yakındır. yolum açık olur umarım...
devamını gör...
6172.
sabaha kadar müzik ve bir nebze alkol eşliğinde , duvarlarla birlikte kafayı sıyırmaya yeminli gibiyim.
sabahında da en ufak bir şey hatırlamak istemiyorum bugüne dair.
hatırlarsam da hatırlamamazlıktan geleceğim.
aslında bir an dışında güzel sayılabilecek bir gün olsa da o an tüm güzelliklerin içine etmeyi başarmış durumda.
onun dışında uykum da yok zaten, uyumaktan daha da hoşlaşmıyorum artık.
birbirimizi sevmiyoruz, toksik bir ilişkimiz var uykuyla.
sabahında da en ufak bir şey hatırlamak istemiyorum bugüne dair.
hatırlarsam da hatırlamamazlıktan geleceğim.
aslında bir an dışında güzel sayılabilecek bir gün olsa da o an tüm güzelliklerin içine etmeyi başarmış durumda.
onun dışında uykum da yok zaten, uyumaktan daha da hoşlaşmıyorum artık.
birbirimizi sevmiyoruz, toksik bir ilişkimiz var uykuyla.
devamını gör...
6173.
büyüyünce her şey güzelleşir sandım, sanmanın yanmak olduğunu da büyüyünce anladım. her şey olacak sanmak her şey yoluna girecek sanmak... şimdi tekrar o yoldayım sanıyorum ki inanıp tekrar mutlu olacağımı lakin hep sanıyorum ve sadece sanıyorum. açılmış çiçekken soluyorum bitiyorum tükeniyorum.kuruyan yapraklarımı savursa rüzgar da tekrar yeşereceğime inansam.
sanmak umuttur. şüphedir. hatta bazen pişmanlıktır.
bazen özlemdir sanmak işte onu da sanıyorum ya
sanmak umuttur. şüphedir. hatta bazen pişmanlıktır.
bazen özlemdir sanmak işte onu da sanıyorum ya
devamını gör...
6174.
söylemek istediğim ve söyleyemediğim o kadar şey var ki önceden kafamı toplayıp akşam bu başlığa tanım gireceğim. şimdi ise başlık kaybolmasın diye tanım yazıyorum
devamını gör...
6175.
türkiye sınırları içerisinde, yaş ve cinsiyet faktörlerinden vareste olarak, olgun bir insanla sohbet edebilmeye yıllardır hasretim.
bitmişiz.
bitmişiz.
devamını gör...
6176.
malum bir hastalık yüzünden ne emekler çöpe gitmiş bakalım.
en önemlisi tam verimli olacağım zaman diliminde tam ekonomik olarak rahata ereceğimde ve tam da mevki olarak yükseleceğim pozisyon geldiğinde işimden oldum. bu durum maddi manevi bir çöküşü de beraberinde getirdi.
bundan sonraki en önemli kaybım, hayatım boyunca tanıdığım, kendime en uygun insan olarak gördüğüm, her halini beğendiğim ve sevdiğim kadını kaybettim. bu kısımda sadece hastalığı sorumlu tutmuyorum. asabiyetim mizacımdandı. çabuk sıkılmak ve sabırsız olmak mizacımdandı. ama asıl yıkıcı olan, güven kaybına neden olan ve kırgınlıkları oluşturan her zaman bu duygu durum bozukluğuydu.
bundan sonra sıra kendimde kaybettiklerime geldi. normalde tuttuğunu koparan, her zorluğa her yaşta göğüs germiş adamı özgüvensiz ve korkak yaptı bu hastalık. şu an bu durumu bir nebze toparlamış olsam da hala eskisi kadar kendime güvenemiyorum.
hayatın getirecekleri ile ilgili hiç ümit kalmadı içimde. eskiden iyi kötü güzel bir gelecek hayal ederdim. işimde başarılı olacağımı, güzel bir aile kuracağımı, dostlarımla güzel vakit geçireceğimi düşlerdim. bu hastalık içimdeki ışığı söndürdü. karanlıkta önümü göremiyorum.
ama benden aldıklarını, ne zaman olursa, ne pahasına olursa olsun, bir gün geri alacağım bipolar.
kapanışı bir şiirle yapalım;
babamın anlam veremediğim dengesiz davranışları
annemin bitmek tükenmeyen serzenişleri
duygu durumumun inişleri, çıkışları
anlamsız kılıyor yaşamak çabasını
bir yaşa kadar kaldırıyor zihnin bu yükü
daha kolay üstesinden gelebiliyor
daha çabuk yenileniyor hafıza
üzücü anılar akıl süzgecinde tortular bırakıyor
her tekrarda tortular birikip süzgeci tıkıyor
tekrarlayan kontrolsüz davranışlar
tekrarlayan ve çözüm olmayan serzenişler
süzgeci tamamen akışa kapatıyor
haydi, şimdi akıl verin
akışına bırak deyin
en önemlisi tam verimli olacağım zaman diliminde tam ekonomik olarak rahata ereceğimde ve tam da mevki olarak yükseleceğim pozisyon geldiğinde işimden oldum. bu durum maddi manevi bir çöküşü de beraberinde getirdi.
bundan sonraki en önemli kaybım, hayatım boyunca tanıdığım, kendime en uygun insan olarak gördüğüm, her halini beğendiğim ve sevdiğim kadını kaybettim. bu kısımda sadece hastalığı sorumlu tutmuyorum. asabiyetim mizacımdandı. çabuk sıkılmak ve sabırsız olmak mizacımdandı. ama asıl yıkıcı olan, güven kaybına neden olan ve kırgınlıkları oluşturan her zaman bu duygu durum bozukluğuydu.
bundan sonra sıra kendimde kaybettiklerime geldi. normalde tuttuğunu koparan, her zorluğa her yaşta göğüs germiş adamı özgüvensiz ve korkak yaptı bu hastalık. şu an bu durumu bir nebze toparlamış olsam da hala eskisi kadar kendime güvenemiyorum.
hayatın getirecekleri ile ilgili hiç ümit kalmadı içimde. eskiden iyi kötü güzel bir gelecek hayal ederdim. işimde başarılı olacağımı, güzel bir aile kuracağımı, dostlarımla güzel vakit geçireceğimi düşlerdim. bu hastalık içimdeki ışığı söndürdü. karanlıkta önümü göremiyorum.
ama benden aldıklarını, ne zaman olursa, ne pahasına olursa olsun, bir gün geri alacağım bipolar.
kapanışı bir şiirle yapalım;
babamın anlam veremediğim dengesiz davranışları
annemin bitmek tükenmeyen serzenişleri
duygu durumumun inişleri, çıkışları
anlamsız kılıyor yaşamak çabasını
bir yaşa kadar kaldırıyor zihnin bu yükü
daha kolay üstesinden gelebiliyor
daha çabuk yenileniyor hafıza
üzücü anılar akıl süzgecinde tortular bırakıyor
her tekrarda tortular birikip süzgeci tıkıyor
tekrarlayan kontrolsüz davranışlar
tekrarlayan ve çözüm olmayan serzenişler
süzgeci tamamen akışa kapatıyor
haydi, şimdi akıl verin
akışına bırak deyin
devamını gör...
6177.
çok bunaldım. canım ne istiyor onu da çözebilmiş değilim. yaşıyorum işte bi şekilde.
devamını gör...
6178.
ah be sözlük.
ah be.
ah be.
devamını gör...
6179.
insanların duygu ve tavırlarının değişme hızı insanı şok ediyor ya. hepiniz mi borderlinesınız be kardeşim.
devamını gör...
6180.
herkes bir şeylere kırılıyor, içleniyor. herkesin de kendince haklı sebepleri var.
bazen birine kötü olduğun için değil, sadece “nasılsın” demek için yazarsın. ihtiyaç duyduğundan değil yani, ihtiyacı vardır belki diye.
kırgın değilim kimseye, kızgın hiç değilim. senin için bir güce söylediğim şeyler hala aynı. mutlu ve huzurlu olmanı diliyorum, umarım olursun.
bazen birine kötü olduğun için değil, sadece “nasılsın” demek için yazarsın. ihtiyaç duyduğundan değil yani, ihtiyacı vardır belki diye.
kırgın değilim kimseye, kızgın hiç değilim. senin için bir güce söylediğim şeyler hala aynı. mutlu ve huzurlu olmanı diliyorum, umarım olursun.
devamını gör...