1901.
kendimi genellikle öfkeli, çabuk yükselen biri olarak tanıtıyorum tuhaf bir alışkanlık ya da bir şeyleri kanıtlama çabasıyla.
geçen gün iş ortamında dört kişi kendi aramızda konuşuyorken aramızdan biri farklı bir olaya fazlasıyla sinirlendi, bize kendini anlatamadığını düşündü, düşündükçe daha da yükselmeye başladı. bense tüm bunlar olurken sakinleşmesini isteyerek sürekli kısa cümlelerle bahsettiği şeyleri teyitleyerek rahatlatmaya ve çözüm önerisi sunmaya çalıştım.
birkaç gün sonra yanıma gelip o yükselişine karşın sakin kaldığım için ansızın teşekkür etti kendisi.
ya sorunları öfkeyle çözmeye başladığıma olan inancım kocaman bir balondan ibaret,
ya artık hiçbir tartışma ortamını kaldıramıyorum,
ya da gerçekten olgunlaştım, bir büyüdüm sanki.
gitti prenseslik, peh.
geçen gün iş ortamında dört kişi kendi aramızda konuşuyorken aramızdan biri farklı bir olaya fazlasıyla sinirlendi, bize kendini anlatamadığını düşündü, düşündükçe daha da yükselmeye başladı. bense tüm bunlar olurken sakinleşmesini isteyerek sürekli kısa cümlelerle bahsettiği şeyleri teyitleyerek rahatlatmaya ve çözüm önerisi sunmaya çalıştım.
birkaç gün sonra yanıma gelip o yükselişine karşın sakin kaldığım için ansızın teşekkür etti kendisi.
ya sorunları öfkeyle çözmeye başladığıma olan inancım kocaman bir balondan ibaret,
ya artık hiçbir tartışma ortamını kaldıramıyorum,
ya da gerçekten olgunlaştım, bir büyüdüm sanki.
gitti prenseslik, peh.
devamını gör...
1902.
kaç haftadır yoktum. biraz gelişme görüyorum. en azından başlıklar biraz seviyeleşmiş.
devamını gör...
1903.
ben böyle hayatın izzet-i ikramını s...m.
devamını gör...
1904.
akşam 4 sularında aniden nezle oldum. aniden işte lan. bir saat sonrasında hapşırken burnumdan sümükler falan firlamaya basladi. şu anda boğazım yirtiliyor gibi.
noluyor lan bana ? can mı veriyorum yoksa ?
adaçayı, ıhlamur, sarımsak, a ferin, coldaway... saatlerdir bilumum her şeyi tükettim bir b**a da yaramadı.
noluyor lan bana ? can mı veriyorum yoksa ?
adaçayı, ıhlamur, sarımsak, a ferin, coldaway... saatlerdir bilumum her şeyi tükettim bir b**a da yaramadı.
devamını gör...
1905.
bol sürprizli bir doğumgünü geçirdim, öyle hissediyor ve umuyorum ki bundan sonra hayat her ne kadar 30ların sonuna yaklaşsam da daha renkli olacak. *
devamını gör...
1906.
iş hayatından ve getirdiği stresten delirmek üzereyim.
devamını gör...
1907.
kendime gelemiyorum ve eski hallermi özlüyorum
devamını gör...
1908.
"bir şey yap, güzel olsun. çok mu zor? o vakit güzel bir şey söyle. dilin mi dönmüyor? güzel bir şey gör veya güzel bir şey yaz. beceremez misin? öyleyse güzel bir şeye başla. ama hep güzel şeyler olsun. çünkü her insan ölecek yaşta."
- şems-i tebrizi
- şems-i tebrizi
devamını gör...
1909.
ya iki gırgır yapayım diyorum hemen limon sıkıyorsunuz. yapmayın la.
devamını gör...
1910.
birbirine ait iki kalp elbet kavuşur
devamını gör...
1911.
benden daha dayanıklıymış, gerçekçiymiş.
hep güçlü gözüken, hep bir çıkış yolu bulan ben , bulduğun yola s..ım diyenin kızgınlığının ve ömür boyu sürecek nefretinin hedefi oldum.
hedefine koşsun diye yolundan çekildiğim o yolda başkasını bulacak bir gün ve ilk yapacağı da beni unutmak olacak.
sağlam ve karakterli birisi. öyle kolay değil ona dokunmak ama bir gün dokunacak birisi ona , umarım hissetmem, asla hissedip de ürpermek istemiyorum.
hep güçlü gözüken, hep bir çıkış yolu bulan ben , bulduğun yola s..ım diyenin kızgınlığının ve ömür boyu sürecek nefretinin hedefi oldum.
hedefine koşsun diye yolundan çekildiğim o yolda başkasını bulacak bir gün ve ilk yapacağı da beni unutmak olacak.
sağlam ve karakterli birisi. öyle kolay değil ona dokunmak ama bir gün dokunacak birisi ona , umarım hissetmem, asla hissedip de ürpermek istemiyorum.
devamını gör...
1912.
herkes esnaf gibi sürekli kendi ürününü pazarlama peşinde. şu şöyle oldu diyorsun, benim daha çok oldu diyor. şuna canım sıkıldı diyorsun ben ölüyorum diyor. şunu çok sevdim diyorsun aaaa şu daha iyidir diyor. ne cefamı ne de sefamı sunup da bir kişiyi memnun edemedim.
yahu tamam sana da sıra gelecek. sen acılar içerisinde kıvranıyor olabilirsin. ben yok mu sayıyorum ki seni?
soruyorsun ve cevaplıyorum. önce bunu konuşmak daha mantıklı değil midir? sonra da senin durumuna geçilir, böyle böyle konuşulur.
merak etmiyorsan niçin soruyorsun? merak ediyorsan cevabımı niçin baz gibi kullanıp üzerine kendi kuleni inşa ediyorsun?
o kadar çok insanda gördüm ki bunu, bu bencilliğin farklı bir boyutu artık.
ben bir şey yarıştırmıyorum yemin ederim ki. gerçekten umrumda değil kimin bilmem neyinin daha çok olduğu. hayatın çilesini de ben çekmiyorum. herkesin derdi kendisine çok gelir, bir sen varsın çünkü kendi acının karşısında.
lakin yok efendim yok.
tamam kabul. ön kabul. sensin, sennnsin.
küçük çocuklar gibi her şey devam ediyor.
yahu tamam sana da sıra gelecek. sen acılar içerisinde kıvranıyor olabilirsin. ben yok mu sayıyorum ki seni?
soruyorsun ve cevaplıyorum. önce bunu konuşmak daha mantıklı değil midir? sonra da senin durumuna geçilir, böyle böyle konuşulur.
merak etmiyorsan niçin soruyorsun? merak ediyorsan cevabımı niçin baz gibi kullanıp üzerine kendi kuleni inşa ediyorsun?
o kadar çok insanda gördüm ki bunu, bu bencilliğin farklı bir boyutu artık.
ben bir şey yarıştırmıyorum yemin ederim ki. gerçekten umrumda değil kimin bilmem neyinin daha çok olduğu. hayatın çilesini de ben çekmiyorum. herkesin derdi kendisine çok gelir, bir sen varsın çünkü kendi acının karşısında.
lakin yok efendim yok.
tamam kabul. ön kabul. sensin, sennnsin.
küçük çocuklar gibi her şey devam ediyor.
devamını gör...
1913.
devamını gör...
1914.
burayı dramalarına dahil olacak kadar ciddiye almıyorum, teşekkürler.*
devamını gör...
1915.
yakın zamanda yeğenlerimin annesi tarafından kandırılarak her iki yeğenime de karambole gelip doğum günü hediyesi alıverdim.
çocuğuna bu hediyeyi ona kimin aldığını güzelce anlat, o da bunu baba tarafına anlatsın diyorum. arada evde durum güncellemesi yapın. duyanlar duymayanlara anlatsın.
hayır yani ne teyzeler var be, bizim yoktu böyle. *
çocuğuna bu hediyeyi ona kimin aldığını güzelce anlat, o da bunu baba tarafına anlatsın diyorum. arada evde durum güncellemesi yapın. duyanlar duymayanlara anlatsın.
hayır yani ne teyzeler var be, bizim yoktu böyle. *
devamını gör...
1916.
sartre bulantı’sında der ki; benim için hiçbir şeyin öneminin olmaması çok acayip, korkuyorum bundan..
bazen ne hissettiğimizi tamı tamına dile döken insanlarla karşılarız. yazdıklarıyla, çizdikleriyle ruhumuzu görüvermişler gibi. işte bu da tam öyle bi anımda çıktı karşıma. son zamanlarda içimi bu cümlenin kapladığını hissediyorum. her şey önemini yitirmiş, hiçbir şeyin değeri kalmamış gibi. alıp başımı gidedebilirim kalıp günlerce saçmalayadabilirim.. her türlü deliliğe atlayıverecek, karanlık aydınlık demeden her yola dalıverecek, başına buyruk, hoyratça, bi şeylere tutunma zahmetine girmeden, mücadele edecek gücü bulamayarak korkulana doğru yuvarlanıveriyormuşum gibi.
insanın söyleyecek sözü hiç bitmiyor ne garip. aynı şeyleri farklı anlarda hissetsek bile tarifi bambaşka çıkıveriyor karşımıza. hep aynı şeyler etrafında dönüp duruyorum, söz hep başkalaşıyor garip işte…
bazen ne hissettiğimizi tamı tamına dile döken insanlarla karşılarız. yazdıklarıyla, çizdikleriyle ruhumuzu görüvermişler gibi. işte bu da tam öyle bi anımda çıktı karşıma. son zamanlarda içimi bu cümlenin kapladığını hissediyorum. her şey önemini yitirmiş, hiçbir şeyin değeri kalmamış gibi. alıp başımı gidedebilirim kalıp günlerce saçmalayadabilirim.. her türlü deliliğe atlayıverecek, karanlık aydınlık demeden her yola dalıverecek, başına buyruk, hoyratça, bi şeylere tutunma zahmetine girmeden, mücadele edecek gücü bulamayarak korkulana doğru yuvarlanıveriyormuşum gibi.
insanın söyleyecek sözü hiç bitmiyor ne garip. aynı şeyleri farklı anlarda hissetsek bile tarifi bambaşka çıkıveriyor karşımıza. hep aynı şeyler etrafında dönüp duruyorum, söz hep başkalaşıyor garip işte…
devamını gör...
1917.
ne desem bilemiyorum cidden ya. dönüp dolaşıp kendimi çıkmaza sokuyorum.
devamını gör...
1918.
hayatım boyunca bana en ilginç gelen şey "savaş"tı.
askeri filmleri, dizileri gereksiz şövanizm olarak görüp neredeyse hiç izlememe rağmen çocukluktan beri bu konu hep ilgimi çekmiştir. nereden geldi yerleşti bu merak ediyorum.
ben çocukken fener alaylarına giderdik. yüzü kamuflajlı komandolara o yaşlardan beri hayrandım ama hep sorardım da neden ? neden ölümü bu kadar süslü göstermeye çalışırlar diye sorardım.
işte taa lise dönemlerinden beri liveleak, telegram gibi mecralardan çatışma alanlarından görüntüler izlerim. filmlerden çok daha ilgi çekici, izlerken bile adrenalini yükselten, hayatın gerçeklerini daha sert gösteren şeyler bunlar. her empati yapmayı denediğimde içimi bir ölüm soğukluğu kaplıyor.
en son yaşanan küresel çatışma bildiğiniz üzere ukrayna savaşı. putin'in fantezi dünyası yüzünden bir ülke ve yuzbinlerce insanın hayatı mahvoldu.
o videolara bir bakıyorsun kimi kafa kamerasıyla çekilmiş siper baskınları, kimi dji drone dan bırakılan şeker bombası* ya da el bombası ile öldürülen askerler.
görüntüler o kadar ilginç ki. hepsinin arka fonunda metal ya da rock müzik çalıyor, ölen her asker için ekranda tik veya emojiler beliriyor; kimi zırhlı araçtan çıkarken toprağa attığı ilk adımda mayına basıp bacağını kaybediyor kimi bir siperde teslim olacakken savaş hukukunu çiğneyen bir askerin teslim olacak olanı infaz etmesi, teslim alınıp bir depoya kapatılan esirlerin üzerine el bombası atıp kapının kapatılması... çok değişik şeyler var. empati diyorum ya düşünüyorum bunu yapan askerin bunu yapacak kıvama gelmesi için ne yaşadı ? çok sevdiği arkadaşlarını mı kaybetti mesela ?
ya da ölen her bir asker... videolarda bir başarı gibi cesetleri siralansa da her birinin bir hayatinin olduğu mutlu olduğu, üzüldüğü, sevdiği her hissinin birkaç saat öncesine kadar canlı kanlı var olup o muhtemel son geldiginde adeta bir balmumu heykeli gibi kamera lensine gözüken propaganda malzemesine donusmesini düşünmek çok ilginç. sanki hiç var olmamış hiç yaşamamış gibi. ve tüm bunların sovyetler fantezisi kuran bir ihtiyarın kararıyla yaşanması.
sadece bu da değil. orta doğu mesela. çalışacak bir işi olmayan bakacağı boğazları olup el mecbur haftada 300 dolar (o bölgeyi geçtim tr için bile muhteşem bir maaş) için savaşan militan/terörist bile isteye o yola girmekten başka çaresi olmayan insanların da bir hayatı var ya da vardı.
düşünmesi ilginç işte.
yazdıklarımdan hümanist, toz pembe biri olduğum cikarimini asla yapmayın. çünkü öyle biri değilim. tam tersi. sadece derinlemesine düşünmesi çok tuhaf.
askeri filmleri, dizileri gereksiz şövanizm olarak görüp neredeyse hiç izlememe rağmen çocukluktan beri bu konu hep ilgimi çekmiştir. nereden geldi yerleşti bu merak ediyorum.
ben çocukken fener alaylarına giderdik. yüzü kamuflajlı komandolara o yaşlardan beri hayrandım ama hep sorardım da neden ? neden ölümü bu kadar süslü göstermeye çalışırlar diye sorardım.
işte taa lise dönemlerinden beri liveleak, telegram gibi mecralardan çatışma alanlarından görüntüler izlerim. filmlerden çok daha ilgi çekici, izlerken bile adrenalini yükselten, hayatın gerçeklerini daha sert gösteren şeyler bunlar. her empati yapmayı denediğimde içimi bir ölüm soğukluğu kaplıyor.
en son yaşanan küresel çatışma bildiğiniz üzere ukrayna savaşı. putin'in fantezi dünyası yüzünden bir ülke ve yuzbinlerce insanın hayatı mahvoldu.
o videolara bir bakıyorsun kimi kafa kamerasıyla çekilmiş siper baskınları, kimi dji drone dan bırakılan şeker bombası* ya da el bombası ile öldürülen askerler.
görüntüler o kadar ilginç ki. hepsinin arka fonunda metal ya da rock müzik çalıyor, ölen her asker için ekranda tik veya emojiler beliriyor; kimi zırhlı araçtan çıkarken toprağa attığı ilk adımda mayına basıp bacağını kaybediyor kimi bir siperde teslim olacakken savaş hukukunu çiğneyen bir askerin teslim olacak olanı infaz etmesi, teslim alınıp bir depoya kapatılan esirlerin üzerine el bombası atıp kapının kapatılması... çok değişik şeyler var. empati diyorum ya düşünüyorum bunu yapan askerin bunu yapacak kıvama gelmesi için ne yaşadı ? çok sevdiği arkadaşlarını mı kaybetti mesela ?
ya da ölen her bir asker... videolarda bir başarı gibi cesetleri siralansa da her birinin bir hayatinin olduğu mutlu olduğu, üzüldüğü, sevdiği her hissinin birkaç saat öncesine kadar canlı kanlı var olup o muhtemel son geldiginde adeta bir balmumu heykeli gibi kamera lensine gözüken propaganda malzemesine donusmesini düşünmek çok ilginç. sanki hiç var olmamış hiç yaşamamış gibi. ve tüm bunların sovyetler fantezisi kuran bir ihtiyarın kararıyla yaşanması.
sadece bu da değil. orta doğu mesela. çalışacak bir işi olmayan bakacağı boğazları olup el mecbur haftada 300 dolar (o bölgeyi geçtim tr için bile muhteşem bir maaş) için savaşan militan/terörist bile isteye o yola girmekten başka çaresi olmayan insanların da bir hayatı var ya da vardı.
düşünmesi ilginç işte.
yazdıklarımdan hümanist, toz pembe biri olduğum cikarimini asla yapmayın. çünkü öyle biri değilim. tam tersi. sadece derinlemesine düşünmesi çok tuhaf.
devamını gör...
1919.
iş bulmam lazım benim ya böyle olmuyor.
devamını gör...
1920.
bir işten ancak bu kadar kısa zamanda vazgeçebilirdim. yok, her gün istekle gelmeye çalışıyorum ama her gün isteğim azalıyor. yaptığım iş zevk vermiyor, şirket anormalliklerin farkında olup kılını kıpırdatmıyor bile!
tek isteğim işle ilgili, bir an önce aklımdan geçen o şirkete geçmek!
lütfen tanrım!
tek isteğim işle ilgili, bir an önce aklımdan geçen o şirkete geçmek!
lütfen tanrım!
devamını gör...