sözlük yazarlarının söylemek istedikleri
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
başlık "peripetya" tarafından 03.01.2021 03:48 tarihinde açılmıştır.
2081.
üstad benim yerime söylemiş "ben bu dünyanın devr-i davranını, izet-i nefsini..."
bugün solumdan kalktığım doğrudur. günaydın sözlük
bugün solumdan kalktığım doğrudur. günaydın sözlük
devamını gör...
2082.
ara ara manyak tarafım devreye girer* :)) boş bırakırım kendimi, öyle zihnime çok müdahale etmem, her şeyi olacağına bırakırım* falan filan.* :))) işte oradayım şimdi.
devamını gör...
2083.
kırk yıllık hatırı olan bir kuru kahve tanesini alıp denize fırlattım bu sabah. ihtiyacım olmadığından ya da sitem duyduğumdan değil, sadece bir dur demek için. tanenin eşini sakladım kabanımın cebinde. sular içinde kalmış kordon'un kilit taşlarında hayatın anlamını bulacak anahtarı aramadım ama yürüdüm dümdüz. rüzgar sağdan soldan saçlarımı karıştırırken zihnim açıldı da açıldı.
otoparkın oraya geldim ve inik lastiğime şöyle bir tekme attım. toz içindeki direksiyonumu çevirirken ağzımdaki sigaranın külü düşmemek için direniyordu duygularım gibi. hayır, bu sefer ağlamayacaktım. ne de olsa kahve tanesini atmıştım. durdu mu? ne durması gerekiyordu ki diye soruyorsunuz değil mi?
hani eşini bulduğunu sanırsın, sanmakla kalmaz inanırsın, inanmak yetmez ve kanıt ararsın, aradıkça da sırf aradığın için bulursun. aramadıklarını, suratına çarpan tüm olumsuzlukları süpürürsün ve sonra o buketten inancınla ve sahte toplamalarla kendi cenazeni hazırlarsın ya, işte buna dur dedim ve durdu.
bu kadar kolay olmasını beklemiyordum. yani daha doğrusu, ne hissedeceğimi bilmiyordum durunca ama bir şey olmadığını da görünce iyi bari dedim. dünyam yıkılmadı, şehir parlamadı, düşen yapraklar bir şey fısıldamadı. yolda giderken kediler kendilerini arabanın önüne atar mı diye bekledim, umursamadılar... algıladıklarımın merkezine oturttuğum düzenim de yıkılmadı. sanki olması gerektiği gibi ama dışımda gelişiyormuş gibi...
kabanım üzerimde iş hanına geldim. çirkin mermerlerin döşendiği koridorda tek ayağımın üzerinde asansörü bekledim ve binince de kapısını kapatmak için aceleyle o birbirine bakan iki oklu düğmeye bastım. oysa kapının açık kalması gerektiğini gösteren ve o anki duruma daha uygun olan birbirinden ayrılan oklu düğmeye basmam gerekirdi. kahve tanesinin teki gitmişti ne de olsa. diğeri bende ve artık bütünüyle başka yöne gidecekti. yine de o kapı kapanmalıydı aceleyle. hareketin doğasıydı.
dördüncü katta asansör açıldı. kafasının derisine iğneler batırıldığında anlam bulacağını sanan bir adam ateş bakışıyla karşıladı beni. korktuğumu belli ettim ve bu sefer adam kaçtı.
biri korkunca diğeri kaçar. korkan yerinde durur hep.
sanırım hayatın kurallarından biri bu dedim ve kabanımın cebinine elimi attım anahtarımı çıkarmak için, elime kahve tanem geldi. kendime olan hatırımın borcum musun sen dedim kahve tanesine.
kuru ağzıyla güldü bana.
siktir oradan lan dedim. benim kendime borcum yok.
tıkıştırdım anahtar deliğine lanet taneyi ve soktum anahtarı arkasından.
otoparkın oraya geldim ve inik lastiğime şöyle bir tekme attım. toz içindeki direksiyonumu çevirirken ağzımdaki sigaranın külü düşmemek için direniyordu duygularım gibi. hayır, bu sefer ağlamayacaktım. ne de olsa kahve tanesini atmıştım. durdu mu? ne durması gerekiyordu ki diye soruyorsunuz değil mi?
hani eşini bulduğunu sanırsın, sanmakla kalmaz inanırsın, inanmak yetmez ve kanıt ararsın, aradıkça da sırf aradığın için bulursun. aramadıklarını, suratına çarpan tüm olumsuzlukları süpürürsün ve sonra o buketten inancınla ve sahte toplamalarla kendi cenazeni hazırlarsın ya, işte buna dur dedim ve durdu.
bu kadar kolay olmasını beklemiyordum. yani daha doğrusu, ne hissedeceğimi bilmiyordum durunca ama bir şey olmadığını da görünce iyi bari dedim. dünyam yıkılmadı, şehir parlamadı, düşen yapraklar bir şey fısıldamadı. yolda giderken kediler kendilerini arabanın önüne atar mı diye bekledim, umursamadılar... algıladıklarımın merkezine oturttuğum düzenim de yıkılmadı. sanki olması gerektiği gibi ama dışımda gelişiyormuş gibi...
kabanım üzerimde iş hanına geldim. çirkin mermerlerin döşendiği koridorda tek ayağımın üzerinde asansörü bekledim ve binince de kapısını kapatmak için aceleyle o birbirine bakan iki oklu düğmeye bastım. oysa kapının açık kalması gerektiğini gösteren ve o anki duruma daha uygun olan birbirinden ayrılan oklu düğmeye basmam gerekirdi. kahve tanesinin teki gitmişti ne de olsa. diğeri bende ve artık bütünüyle başka yöne gidecekti. yine de o kapı kapanmalıydı aceleyle. hareketin doğasıydı.
dördüncü katta asansör açıldı. kafasının derisine iğneler batırıldığında anlam bulacağını sanan bir adam ateş bakışıyla karşıladı beni. korktuğumu belli ettim ve bu sefer adam kaçtı.
biri korkunca diğeri kaçar. korkan yerinde durur hep.
sanırım hayatın kurallarından biri bu dedim ve kabanımın cebinine elimi attım anahtarımı çıkarmak için, elime kahve tanem geldi. kendime olan hatırımın borcum musun sen dedim kahve tanesine.
kuru ağzıyla güldü bana.
siktir oradan lan dedim. benim kendime borcum yok.
tıkıştırdım anahtar deliğine lanet taneyi ve soktum anahtarı arkasından.
devamını gör...
2084.
akışta dershane başlığını görünce aklıma gelen bir şey. yazmak istedim.
ilkokul 5. sınıfa gidiyorum o zamanlar. okul müdür yardımcısı bir dersaneye anlaşmış, komisyon karşılığı öğrenci yolluyor. neredeyse tüm okul, onun anlaştığı dershaneye gidiyor. gitmeyen bir avuç kişi var, birisi benim. o zaman da abim lise sonda üniversite sınavına hazırlanıyor, bir dershaneye gidiyor. ablam aynı okulda, lise sınavına hazırlanıyor. o öğretmen demeye dilim varmayan kişiliksizin anlaştığı dershaneden eğitimi daha iyi olan, ücreti daha pahalı olan ama araya da tanıdık soktuğumuz, güzel bir indirimle çok daha uygun fiyata bir başka dershaneye gitti. benim önümde bir sınav yoktu, daha 5. sınıftayım. zaten abim ve ablam gidiyor, onların ücreti var, ilçedeyiz dershaneler merkezde. her gün otobüs parası da var. gitmeme gerek yoktu, zaten babam bunların masrafını zor karşılıyor. bir gün son ders bitmek üzere, dediler dershaneye gitmeyenler çıkışta müdür yardımcısının odasına gidecek. sınıftan 4 kişi, birisi benim. hepimizi odasına aldı. ailelerini arayıp ikna etmeye çalışıyor, yapıyor da. bu şekilde 2 kişiyi daha ikna etti odada iki kişi kaldık. diğer arkadaşımın durumu yok, babası işsiz. babam işsiz, gidemem dediğini net hatırlıyorum. sonra bunu tekme tokat dövdü, yolladı. tek kaldım. benim de ailemi aradı, telefona çıkan yok. bağırdı çağırdı, o dershaneye gideceksin dedi. gidemem, babamın durumu yok beni de yollamaya dedim. masadaki bir şeyi duvara fırlatıp senin kafanı kırarım, ablan pahalı dershanelere gidiyor nasıl durumun yok, sen neden gitmiyorsun dedi, bağırdı. ablamın da oraya gitmesinin tek sebebi daha uygun fiyatlı olmasıydı. rahmetli dedemin yeğeni okul müdürü olduğu için beni dövemedi. sadece bağırıp çağırdı. ben bu olaydan sonra okuldan soğudum, sonraki okul hayatım genellikle başarısız geçti. bu adam yüzünden kaç kişi liseye dahi devam etmedi, kaç kişinin geleceğini yaktı, şu an net hatırladığım 6 kişi var.
daha da üzücü olan, bu adam daha geçen yıl yaşadığım ilde yılın en iyi okul müdürü seçildi. öğretmen sıfatını 1 dk bile taşımaması gerekirken gidip ödül verdiler. hayat hiç adil değil.
ilkokul 5. sınıfa gidiyorum o zamanlar. okul müdür yardımcısı bir dersaneye anlaşmış, komisyon karşılığı öğrenci yolluyor. neredeyse tüm okul, onun anlaştığı dershaneye gidiyor. gitmeyen bir avuç kişi var, birisi benim. o zaman da abim lise sonda üniversite sınavına hazırlanıyor, bir dershaneye gidiyor. ablam aynı okulda, lise sınavına hazırlanıyor. o öğretmen demeye dilim varmayan kişiliksizin anlaştığı dershaneden eğitimi daha iyi olan, ücreti daha pahalı olan ama araya da tanıdık soktuğumuz, güzel bir indirimle çok daha uygun fiyata bir başka dershaneye gitti. benim önümde bir sınav yoktu, daha 5. sınıftayım. zaten abim ve ablam gidiyor, onların ücreti var, ilçedeyiz dershaneler merkezde. her gün otobüs parası da var. gitmeme gerek yoktu, zaten babam bunların masrafını zor karşılıyor. bir gün son ders bitmek üzere, dediler dershaneye gitmeyenler çıkışta müdür yardımcısının odasına gidecek. sınıftan 4 kişi, birisi benim. hepimizi odasına aldı. ailelerini arayıp ikna etmeye çalışıyor, yapıyor da. bu şekilde 2 kişiyi daha ikna etti odada iki kişi kaldık. diğer arkadaşımın durumu yok, babası işsiz. babam işsiz, gidemem dediğini net hatırlıyorum. sonra bunu tekme tokat dövdü, yolladı. tek kaldım. benim de ailemi aradı, telefona çıkan yok. bağırdı çağırdı, o dershaneye gideceksin dedi. gidemem, babamın durumu yok beni de yollamaya dedim. masadaki bir şeyi duvara fırlatıp senin kafanı kırarım, ablan pahalı dershanelere gidiyor nasıl durumun yok, sen neden gitmiyorsun dedi, bağırdı. ablamın da oraya gitmesinin tek sebebi daha uygun fiyatlı olmasıydı. rahmetli dedemin yeğeni okul müdürü olduğu için beni dövemedi. sadece bağırıp çağırdı. ben bu olaydan sonra okuldan soğudum, sonraki okul hayatım genellikle başarısız geçti. bu adam yüzünden kaç kişi liseye dahi devam etmedi, kaç kişinin geleceğini yaktı, şu an net hatırladığım 6 kişi var.
daha da üzücü olan, bu adam daha geçen yıl yaşadığım ilde yılın en iyi okul müdürü seçildi. öğretmen sıfatını 1 dk bile taşımaması gerekirken gidip ödül verdiler. hayat hiç adil değil.
devamını gör...
2085.
gelecek kaygısı dedikleri şey gerçekten varmış ya
devamını gör...
2086.
senin kavgan kendinle...
devamını gör...
2087.
herkes haklı ama herkes haksız.
devamını gör...
2088.
şu an böyle ağız dolusu küfürler savurmak istiyorum sağa sola, bu bünyedeki stres, kaygı başka türlü geçmez hahshd
devamını gör...
2089.
seviliyor ya da sevilmiyor olduğumu anlayamadığım zaman sevilmiyor oluşum sarıyor her yanımı... bir yanım olabildiğince sevildiğimi düşünmeye çalışırken diğer yanım bir o kadar kaçıyor bu duygudan. umut etmek beni tüketebilir ama kötü sonucu kabullenmek beni önüme bakmaya zorlar. bu durum içinde olduğum anlarda herkesten ve her yerden kaçmak istiyorum.
devamını gör...
2090.
arabanın marş dinamosunu yedim. sonra marşa basıp kontağı çevirip çalıştırmaya uğraşırken kontağı da kilitledim. akabinde arabandan siyah duman çıkıp iyice ödüm g...me kaçtı.
bir aydır yatıyor evin önünde renoşum. birkaç aya askere gideceğim diye borçları kapatmaya odaklandığım için sanayiye de veremiyorum.
sevişmem gereken konular var oysaki. araba olmadığı için git gide yalnizlasiyorum. hatunlarla toplu taşıma vasıtasıyla buluşmaya utanıyorum.
gencim lan ben. şerefsiz hayat.
bir aydır yatıyor evin önünde renoşum. birkaç aya askere gideceğim diye borçları kapatmaya odaklandığım için sanayiye de veremiyorum.
sevişmem gereken konular var oysaki. araba olmadığı için git gide yalnizlasiyorum. hatunlarla toplu taşıma vasıtasıyla buluşmaya utanıyorum.
gencim lan ben. şerefsiz hayat.
devamını gör...
2091.
2024 mart ayı itibariyle benim hikâyem başlayacak. şimdiden sabırsızlanıyorum.
devamını gör...
2092.
ismail kartal'ı kovun!
devamını gör...
2093.
#2795256 kalem ne alaka? kalemi bi sal be karşim.*
devamını gör...
2094.
yine fazlaca değer verdiğim birinden verdiğim değeri göremedim. böyle böyle bırakacağım sanırım bu durumu. kimseyi sevmeyen, takmayan bi adam olup çıkacağım yakında. el birliğiyle dönüştüreceksiniz beni, az daha gayret.
devamını gör...
2095.
yine bir sebepsiz uyanış, sözlüğe gireyim dedim. az önce peynir, domates, yeşil biber ve ekmek yedim. hadi dedim bu karışımın başlığını açayım. bir de bakayım ne? zaten üç tane başlık açmışım böyle. yok hepsi bir arada, yok sadece ikisi... hayatın acı gerçeği yüzüme vurdu. çok sıkıcıyım lan.
insan son iki senede oturup peynir ekmek başlığı açar mı mütemadiyen. olsun. durmadım, durduramazlar ve hemen bir de peynir başlığına yazdım. kahvemi yudumlarken böyle deneyimler paha biçilmez. kendimi kutluyor, olumluyor ve zittir olup gidiyorum. saygılar.
insan son iki senede oturup peynir ekmek başlığı açar mı mütemadiyen. olsun. durmadım, durduramazlar ve hemen bir de peynir başlığına yazdım. kahvemi yudumlarken böyle deneyimler paha biçilmez. kendimi kutluyor, olumluyor ve zittir olup gidiyorum. saygılar.
devamını gör...
2096.
insanları sevmediğim ve nefret ettiğim kadar ihtiyacı olanı duymamla birlikte yardım etmeden duramayan bu uğurda çokça kazıklanmama ve maddi kayba ugramama rağmen vazgeçmeyen paradoksal bı kişiliğim var.
düşmanım olsa bile önemli değil. çokça da kendime hay ben senin vicdanını s... demişligim de çoktur.
ve az önce bunu düşünüp sweet bonanza oynadım. şekerler bu sefer patlamadı. keybettim.
düşmanım olsa bile önemli değil. çokça da kendime hay ben senin vicdanını s... demişligim de çoktur.
ve az önce bunu düşünüp sweet bonanza oynadım. şekerler bu sefer patlamadı. keybettim.
devamını gör...
2097.
ağlamak istiyorum, kendimi parçalaya parçalaya ağlamak istiyorum ama şu an gülmek rol yapmak hayatın akışında kendimi kaybetmekten başka çarem yok.
devamını gör...
2098.
işe gelip gitmek kolay da yatakta ruhumu bıraktım.
devamını gör...
2099.
sakın gelme, hazır değilim! aman şarkıları boşver, duvarlara çakıl. çıkma dışarı, trafiğe takıl. duşta sular kesilsin, köpüklerinle oyna. geleceğe adım atma. geleceksen yüzümü dökme. sürekli yüzünü gülmeyecek haldeyse başkasının zamanını çal. adamı günaha sokma. dengesizin önde gideniysen hiç yol alma, hep orada kal. zindan olmasın hayat. etme bize yazık, insafa gel. girmesin bir yerlerimize kazık…
devamını gör...
2100.
şu an emeklilik verseler maas da baglasalar harika olurdu :/
devamını gör...
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272