3981.
kardeş payı büyük hilmi'nin guzel bir repligi geldi aklima.
"+ sözünü tutmayanlarin yaptigi en buyuk hata nedir?
- nedir?
+ söz vermek ulan söz vermek!"
bir soz veriyorsaniz onu tutun aga. söz onemlidir. soz vermek göt vermeye benzemez.
öyle aklima geldi söylemek istedim.
"+ sözünü tutmayanlarin yaptigi en buyuk hata nedir?
- nedir?
+ söz vermek ulan söz vermek!"
bir soz veriyorsaniz onu tutun aga. söz onemlidir. soz vermek göt vermeye benzemez.
öyle aklima geldi söylemek istedim.
devamını gör...
3982.
yanlış yaptım kimseye değil kendime. düzeltirim bir kaç güne. derin bir off..
devamını gör...
3983.
bire birde aslında insanları pek sevmem. güvenmediğim ya da sohbeti sarmayan insanlarla sırf sosyalleşmek için veyahut başka bir şey için vakit paylaşmayı sevmiyorum. yorucu ve lüzumsuz geliyor. hatta bazen yakın arkadaşlarımla bile konuşmam, buluşmak istemem. asosyal değilim fakat ne bileyim her ne kadar pozitif de olsa insanlar pilimi erken tüketmeme sebep oluyor sanki.
ve tüm bunlarla birlikte tüm vatanseverliğimin ve milliyetçiliğimin altında diğer insanların refahını, güvenliğini ve mutluluğunu kendimden üstün tutmak geliyor. tamamen vicdanla alakalı.
bilemiyorum yani bir miktar parayla istediğim şeyi almaktansa peçete satan bir çocuğun tüm pecetelerini alıp evine erken gitmesini sağlamak beni duygusal açıdan daha çok tatmin ediyor.
insan olgusunu sevmemekle beraber birine yardım etmenin verdiği haz aynı zamanda insana yaşama amaci da veriyor.
varlığım varlığınıza feda olsun fakat bana ilismeyin.
ve tüm bunlarla birlikte tüm vatanseverliğimin ve milliyetçiliğimin altında diğer insanların refahını, güvenliğini ve mutluluğunu kendimden üstün tutmak geliyor. tamamen vicdanla alakalı.
bilemiyorum yani bir miktar parayla istediğim şeyi almaktansa peçete satan bir çocuğun tüm pecetelerini alıp evine erken gitmesini sağlamak beni duygusal açıdan daha çok tatmin ediyor.
insan olgusunu sevmemekle beraber birine yardım etmenin verdiği haz aynı zamanda insana yaşama amaci da veriyor.
varlığım varlığınıza feda olsun fakat bana ilismeyin.
devamını gör...
3984.
hepinizden tiksiniyorum ama sizsiz de olmuyor.
devamını gör...
3985.
hafiften kayis sildim.
devamını gör...
3986.
reddit pismanliktir. evet.
devamını gör...
3987.
kobra dansı böyle yapılır.
www.youtube.com/shorts/W25v...
www.youtube.com/shorts/W25v...
devamını gör...
3988.
sana değil kendime kızıyorum cümlesinin altında kocaman bir yalan var. buz gibi sana kızıyor. sadece kırmadan kendisiyle birlikte seninde üzülmeni istiyor.
devamını gör...
3989.
bu gece fazlasıyla tokum.
derin bir nefes çekebilirsiniz.
*
derin bir nefes çekebilirsiniz.
*
devamını gör...
3990.
bu gece dinlediklerin son gecenin "sıradan geldi"leriydi. tesadüf olmalı bu kadarı, hatırlıyor olamazsın...
devamını gör...
3991.
yazmışım zamanında kendime de yüksek sesle söylemişim de duymamışım görmemişim. zaten duysam da görsem de bence yapabileceğim bir şey yoktu o zaman içerisindeyken. kendimi nasıl bir yerden almışım, nasıl yollar yürümüşüm belki yürüyememişim beklemişim de geçmiş zaman, bu zaman oluvermiş. ah tanrım… teşekkürler. teşekkürler. teşekkürler. o kadar çok şaşkınım ki hala ne zaman geçer, geçmeli mi emin değilim ama şaşkınım yani. kocaman dolu dolu bir vaay bee.
devamını gör...
3992.
ıssız bir köşeye serdim postumu
yağmurla rüzgarla örttüm üstümü
unuttum düşmanı hem de dostumu
alıp vereceğim kimse kalmadı
dostum diyeceğim kimsem kalmadı...
yağmurla rüzgarla örttüm üstümü
unuttum düşmanı hem de dostumu
alıp vereceğim kimse kalmadı
dostum diyeceğim kimsem kalmadı...
devamını gör...
3993.
berbat psikolojimin ve hayatın yükünün altında nefes alamazken kendi kendime kursa falan gitmeden a2 seviyesinde almanca öğrendim.
tekniğim çok basit. duolingo, youtube'dan almanca kolay, themen aktüell 1-2 (tabii ki korsan) ve en önemlisi takiyye öhömmm... afedersiniz tekrar, tekrar etmek olacaktı.
geçen sene anneme beyin anevrizması teşhisi konuldu. bu da onun hepimiz üstündeki hakimiyetini en üst noktaya taşıdı. hastane odasına düştük o gün başladı "namaz kıl da namaz kıl!" apateistim ne namazı, lakin gel de anlat.
annemi üzersem bir şey olacak korkusundan eğil kalk günde beş vakit robotik hareketler yaptım. mescide gideyim, desem de nafile... malını iyi bildiğinden "kılmazsın orada" diyerek, zorla yere elbiselerinden birini serdirip odada gözünün önünde kıldırıyordu.
ilk zamanlar taciz ötesi gibi bir histi. sinirden ağlıyordum. (hâlâ ağladığım olmuyor değil) sanki kirletilmiş hissediyordum ama elden ne gelir.
neyse anjiyo yapıldı, ardından da 9 saatlik bir beyin ameliyatı oldu. her şey tam oldu.
annem artık hepimizi incecik bir pamuk iplikle yönetecek kadar gücü eline geçirdi. aman tansiyonu çıkmasın, vay üzülmesin, derken; kardeşlerim de namaza başladı. ben zaten hastanede eğil kalk yapıyordum, üstüne bir de kuran oku ısrarları başladı. 7 yıllık dinsizim ama nice müslümandan daha çok kuran okur namaz kılar olmuştum. üstelik inançsız olduğunu da bal gibi biliyor ama şekil tamam olunca öz de değişir sanıyor. (bu süreçte sekiz ay sonra ikinci ameliyat, ardından da kontrol anjiyosu derken bizimkinin olmayan karakteri hepten sarpa sardı.)
bir ara almanca kolay kanalı çıktı karşıma, aklıma almanca öğreneyim bari kafam onunla meşgul olur ben de dertlerimi o kadar düşünmem diye bir fikir geldi.
bununla birlikte namaz kılarken mırıldandıgım şeyh galip, akif şiirleri veya ömer hayyam rubaileri yerine şahıs zamirlerinin ve artikellerin nominativ akkusativ dativ hallerini falan çalışmaya başladım.
rukuya eğilip sessizce,
"ıch, du, er, sie, es," (doğrulurken de dışarıdan) "semiallahulimen hamideh rabbena lekel hamd, allahu ekber" deyip secdeye orada da " wir, ihr, sie, sie" diyerek başladım.
sayılar saatler falan hepsini namaz kılar gibi yaparken tekrar ede ede oturttum.
zamanla fiil çekimleri, basit cümleler derken kendi kendime konuşmaya da başladım.
"die gedanken sind frei. bin ich frei? natürlich nicht. warum ist das so? weil diese menschen schlecht sind." allahu ekber! derken laf lafı açtı kendimin de sohbetini sevdim. benimle aynı seviyede almancasi var.
böylece kötü komşu mal sahibi yapar misali kötü anne dil sahibi yaptı.şimdi tek sorun kuran okumak, ah onu sessiz okutsa onu da okur gibi yaparken kim bilir ne kitaplar okurum ama şartlar bu kadarına izin veriyor.
tesettür bende, namaz bende,(sanki ben namazda almanca çalışıyorum da diger müslümanların hepsi huşu içinde mi kılıyor? hiç yani.) kuran zaten bende, takiyyenin alası bende, müslüman olmak için bir tek şahadet kaldı. nein! das ist niemals möglich! alles in butter. sakin olmalıyım. sakiiinn.
akıl hastanesine yattığımda bundan daha normaldim. bu aile beni gittikçe delirtiyor.
tekniğim çok basit. duolingo, youtube'dan almanca kolay, themen aktüell 1-2 (tabii ki korsan) ve en önemlisi takiyye öhömmm... afedersiniz tekrar, tekrar etmek olacaktı.
geçen sene anneme beyin anevrizması teşhisi konuldu. bu da onun hepimiz üstündeki hakimiyetini en üst noktaya taşıdı. hastane odasına düştük o gün başladı "namaz kıl da namaz kıl!" apateistim ne namazı, lakin gel de anlat.
annemi üzersem bir şey olacak korkusundan eğil kalk günde beş vakit robotik hareketler yaptım. mescide gideyim, desem de nafile... malını iyi bildiğinden "kılmazsın orada" diyerek, zorla yere elbiselerinden birini serdirip odada gözünün önünde kıldırıyordu.
ilk zamanlar taciz ötesi gibi bir histi. sinirden ağlıyordum. (hâlâ ağladığım olmuyor değil) sanki kirletilmiş hissediyordum ama elden ne gelir.
neyse anjiyo yapıldı, ardından da 9 saatlik bir beyin ameliyatı oldu. her şey tam oldu.
annem artık hepimizi incecik bir pamuk iplikle yönetecek kadar gücü eline geçirdi. aman tansiyonu çıkmasın, vay üzülmesin, derken; kardeşlerim de namaza başladı. ben zaten hastanede eğil kalk yapıyordum, üstüne bir de kuran oku ısrarları başladı. 7 yıllık dinsizim ama nice müslümandan daha çok kuran okur namaz kılar olmuştum. üstelik inançsız olduğunu da bal gibi biliyor ama şekil tamam olunca öz de değişir sanıyor. (bu süreçte sekiz ay sonra ikinci ameliyat, ardından da kontrol anjiyosu derken bizimkinin olmayan karakteri hepten sarpa sardı.)
bir ara almanca kolay kanalı çıktı karşıma, aklıma almanca öğreneyim bari kafam onunla meşgul olur ben de dertlerimi o kadar düşünmem diye bir fikir geldi.
bununla birlikte namaz kılarken mırıldandıgım şeyh galip, akif şiirleri veya ömer hayyam rubaileri yerine şahıs zamirlerinin ve artikellerin nominativ akkusativ dativ hallerini falan çalışmaya başladım.
rukuya eğilip sessizce,
"ıch, du, er, sie, es," (doğrulurken de dışarıdan) "semiallahulimen hamideh rabbena lekel hamd, allahu ekber" deyip secdeye orada da " wir, ihr, sie, sie" diyerek başladım.
sayılar saatler falan hepsini namaz kılar gibi yaparken tekrar ede ede oturttum.
zamanla fiil çekimleri, basit cümleler derken kendi kendime konuşmaya da başladım.
"die gedanken sind frei. bin ich frei? natürlich nicht. warum ist das so? weil diese menschen schlecht sind." allahu ekber! derken laf lafı açtı kendimin de sohbetini sevdim. benimle aynı seviyede almancasi var.
böylece kötü komşu mal sahibi yapar misali kötü anne dil sahibi yaptı.şimdi tek sorun kuran okumak, ah onu sessiz okutsa onu da okur gibi yaparken kim bilir ne kitaplar okurum ama şartlar bu kadarına izin veriyor.
tesettür bende, namaz bende,(sanki ben namazda almanca çalışıyorum da diger müslümanların hepsi huşu içinde mi kılıyor? hiç yani.) kuran zaten bende, takiyyenin alası bende, müslüman olmak için bir tek şahadet kaldı. nein! das ist niemals möglich! alles in butter. sakin olmalıyım. sakiiinn.
akıl hastanesine yattığımda bundan daha normaldim. bu aile beni gittikçe delirtiyor.
devamını gör...
3994.
bir şeyler fazlasıyla eksik
devamını gör...
3995.
ya bas bas bağıracağım eski günlerden hiç ders almamış gibi ya da tamamen susacağım olmaktan hep korktuğum gibi.
bağırmak daha yakın bir kapı ancak susmanın kapısı şu an o kadar yakın ve öyle güzel görünüyor ki, aklım karışıyor.
yine de "bağır çağır durmadan, o sessizlik küfürdür"!
bağırmak daha yakın bir kapı ancak susmanın kapısı şu an o kadar yakın ve öyle güzel görünüyor ki, aklım karışıyor.
yine de "bağır çağır durmadan, o sessizlik küfürdür"!
devamını gör...
3996.
güne çok mutlu başlamıştım fakat daha demin çay içerken bir anda aklıma hatırlamamam gereken bir olay geldi bütün moralimi aldı götürdü teşekkürler hayat.
devamını gör...
3997.
disim agriyor.
devamını gör...
3998.
düştüğün anlarda her karanlık gecenin bir aydınlığı var, umudunu kaybetme cart curt motivasyonu bana hep daha da pesimist gelirdi, çünkü aydınlığa ulaşmam için ne kadar beklemem gerektiğini kestiremezdim. sonra şöyle bir çıkış yolu buldum. size de anlatıcam hep dert transferi olmaz.
insan beyni 24 saatlik zaman diliminde istesen de istemesen de sadece tek bir duyguda saplanıp kalamıyor, öyle bir dikkat süremiz yok. aynı duyguda kalsan bile onun şiddeti gün içinde dalgalanma gösteriyor, artıp azalıyor. bok gibi hissederek uyandım diyelim, “iki saat sonra daha az bok gibi hissedeceğimi biliyorum” diyorum kendi kendime. buna güvenip o hissin içimde dolanmasına müsaade ediyorum. bir yandan da beynimi buna regüle ettiğim için ister istemez gerçekten de böyle oluyor. duyguların geçici birer konuk olduğunu ve onu ne kadar misafir etmek istediğimizin de bize bağlı olduğunu bilmek rahatlatıcı.
e benimki hep aynı şiddette ve günlerce haftalarca kalıyor diyorsanız saplantı haline gelmiş olabilir, tırnaklarınızla tutunuyorsunuz farkında olmadan. neden buna ihtiyaç duyduğunuzu, o kötü duygunun (öfke, hayalkırıklığı, üzüntü) sizin hangi yanlış şekillenmiş şemanızdaki güvenli alanınıza hizmet ettiğini bulmanız gerekebilir. profesyonel destek alabilirsiniz, ya da içgörünüz yüksekse kendi kendinize bulup iyileştirebilirsiniz de bilmiyorum.
özetle patolojik bir durum olmadığı sürece ne hissederseniz hissedin daha o gün bitmeden bunun azalacağını kendinize hatırlatmanız çok kıymetli. he azaldığı gibi ilerleyen saatlerde yine artabilir. ama biliyorsunuz ki sonra tekrar azalacak. sürece güvenin bebikolarım çok da şeyapmayın.
insan beyni 24 saatlik zaman diliminde istesen de istemesen de sadece tek bir duyguda saplanıp kalamıyor, öyle bir dikkat süremiz yok. aynı duyguda kalsan bile onun şiddeti gün içinde dalgalanma gösteriyor, artıp azalıyor. bok gibi hissederek uyandım diyelim, “iki saat sonra daha az bok gibi hissedeceğimi biliyorum” diyorum kendi kendime. buna güvenip o hissin içimde dolanmasına müsaade ediyorum. bir yandan da beynimi buna regüle ettiğim için ister istemez gerçekten de böyle oluyor. duyguların geçici birer konuk olduğunu ve onu ne kadar misafir etmek istediğimizin de bize bağlı olduğunu bilmek rahatlatıcı.
e benimki hep aynı şiddette ve günlerce haftalarca kalıyor diyorsanız saplantı haline gelmiş olabilir, tırnaklarınızla tutunuyorsunuz farkında olmadan. neden buna ihtiyaç duyduğunuzu, o kötü duygunun (öfke, hayalkırıklığı, üzüntü) sizin hangi yanlış şekillenmiş şemanızdaki güvenli alanınıza hizmet ettiğini bulmanız gerekebilir. profesyonel destek alabilirsiniz, ya da içgörünüz yüksekse kendi kendinize bulup iyileştirebilirsiniz de bilmiyorum.
özetle patolojik bir durum olmadığı sürece ne hissederseniz hissedin daha o gün bitmeden bunun azalacağını kendinize hatırlatmanız çok kıymetli. he azaldığı gibi ilerleyen saatlerde yine artabilir. ama biliyorsunuz ki sonra tekrar azalacak. sürece güvenin bebikolarım çok da şeyapmayın.
devamını gör...
3999.
neden hep tam da vazgeçtiğimde gerçekleşiyor isteklerim.
devamını gör...
4000.
hatırlatma
devamını gör...