141.
seni böyle evire çevire öpesim var.
eşek sudan gelinceye kadar sevesim var.
eşek sudan bir ömür gelmesin.
yüreğindeki solgun çiçekleri atıp yenisini ekeceğiz, sulayacağız,rengarenk çiçek bahçesi yapacağız.
eşek sudan gelinceye kadar sevesim var.
eşek sudan bir ömür gelmesin.
yüreğindeki solgun çiçekleri atıp yenisini ekeceğiz, sulayacağız,rengarenk çiçek bahçesi yapacağız.
devamını gör...
142.
burdan, benim buralara gelmemde emeği geçen, beni bir embriyoyken doğma sureti ile beni bu hale getiren anneme ayrıca bu hususta kendisine her daim yardımcı olmuş sonra başka kadınlara da yardımcı olabilmek için kaçmış olan hayırsever iş adamı babama, ayrıca arkamdan konuşup yüzüme gülen tüm can dostlarıma çok çok teşekkür ediyorum, hepsine selam ediyorum.
devamını gör...
143.
sana gülmek çok yakışıyor.
evet gülmeye aşığım!
evet gülmeye aşığım!
devamını gör...
144.
aşk meşk boş iş artık bunlar tek gerçek seks
devamını gör...
146.
devamını gör...
147.
etrafımda bazı acı şeylere şahit oluyorum. az önce penceremden bazı ağlama sesleri duydum. ufak bir çocuk/bebek ağlaması sesiydi bu. biraz dinlemek üzere pencere kenarına oturup gelen sesleri takip ettim.
ağlama seslerinin akabinde bu ağlayan kişiye bağıran birinin de sesini, bu bağıran kişiye de kızan bir kadının sesini duyuyordum. anladım ki ağlayan kişi 19 yaşındaki tanıdığım yan komşumun iki çocuğundan biriydi. bağıran ise 19 yaşındaki annesiydi. annesinin yaşının benim için hiç bir önemi yok, benim o pencere önünde kanımı donduran çocuğa sarf edilen kelimeler.. kızan kişi ise 19 yaşındaki anneye bağıran büyük anne. onun bağırması tamamen haklıyken o küçük annenin çocuğuna bağırması için hiç bir haklı sebebi olamaz diye düşündüm. cinnet geçirircesine susması için bağırıp küfürler yağdırması, cocuğun daha da şiddetli ağlaması pencere önünde dakikalarca öylece bıraktı beni. o kadar üzüldüm ki bu ağlayan çocuk için.
insanların 18 yaşında kucağına bir çocuk alması değil garip olan, sadece üstlenemeyeceği sorumluluğu almak istemesi, buna cesaret etmesi beni çileden çıkarıyor. dünyaya yeni bir insan gelmesi, yeni bir dünya yaratmak kadar önemli bir iş olsa gerek. bu çocuğun anne ve babasını seçme hakkı yokken seçim yapmadan geldiği bu dünyada kendisine böyle davranılmasını asla hak etmiyor. asla kimseyi kınamıyorum. ama bu insanlar adına çok üzülüyorum. psikolojik sorunlar olabilir, ama bunun bedelini çocuk ödememeli. bu çocuk büyüdüğünde belki tam bu geceyi hatırlamayacak. ama bu gibi tüm anların bıraktığı izle hayatına devam edecek. ve bu izler, o çocuğun ve daha bir çok insanın hayatında nelere mal olacak?. düşündükçe içinden çıkamıyorum. ve bir insanla hayatını birleştirmenin ve dünyaya yeni insan davet etmenin ne kadar zahmetli, ne kadar sorumluluk isteyen ve önem taşıyan bir iş olduğunu görüyorum.
korkuyorum, gereği gibi bir anne olamamaktan. bu yükün altına hakkıyla girememekten. ve üzülüyorum, ruhuna sürekli darbe alan çocuklar için. ve verdiği darbelerin farkında olmayan tüm herkes için. tüm bunları düşünürken kendime de üzülmeyi ihmal etmiyorum. içim doldu, bunu bir yere boşaltmak zorundaydım sözlük.. belki ilerde tekrar döner okur, bir şeyleri değiştirip değiştiremediğimi görebilirim..
ağlama seslerinin akabinde bu ağlayan kişiye bağıran birinin de sesini, bu bağıran kişiye de kızan bir kadının sesini duyuyordum. anladım ki ağlayan kişi 19 yaşındaki tanıdığım yan komşumun iki çocuğundan biriydi. bağıran ise 19 yaşındaki annesiydi. annesinin yaşının benim için hiç bir önemi yok, benim o pencere önünde kanımı donduran çocuğa sarf edilen kelimeler.. kızan kişi ise 19 yaşındaki anneye bağıran büyük anne. onun bağırması tamamen haklıyken o küçük annenin çocuğuna bağırması için hiç bir haklı sebebi olamaz diye düşündüm. cinnet geçirircesine susması için bağırıp küfürler yağdırması, cocuğun daha da şiddetli ağlaması pencere önünde dakikalarca öylece bıraktı beni. o kadar üzüldüm ki bu ağlayan çocuk için.
insanların 18 yaşında kucağına bir çocuk alması değil garip olan, sadece üstlenemeyeceği sorumluluğu almak istemesi, buna cesaret etmesi beni çileden çıkarıyor. dünyaya yeni bir insan gelmesi, yeni bir dünya yaratmak kadar önemli bir iş olsa gerek. bu çocuğun anne ve babasını seçme hakkı yokken seçim yapmadan geldiği bu dünyada kendisine böyle davranılmasını asla hak etmiyor. asla kimseyi kınamıyorum. ama bu insanlar adına çok üzülüyorum. psikolojik sorunlar olabilir, ama bunun bedelini çocuk ödememeli. bu çocuk büyüdüğünde belki tam bu geceyi hatırlamayacak. ama bu gibi tüm anların bıraktığı izle hayatına devam edecek. ve bu izler, o çocuğun ve daha bir çok insanın hayatında nelere mal olacak?. düşündükçe içinden çıkamıyorum. ve bir insanla hayatını birleştirmenin ve dünyaya yeni insan davet etmenin ne kadar zahmetli, ne kadar sorumluluk isteyen ve önem taşıyan bir iş olduğunu görüyorum.
korkuyorum, gereği gibi bir anne olamamaktan. bu yükün altına hakkıyla girememekten. ve üzülüyorum, ruhuna sürekli darbe alan çocuklar için. ve verdiği darbelerin farkında olmayan tüm herkes için. tüm bunları düşünürken kendime de üzülmeyi ihmal etmiyorum. içim doldu, bunu bir yere boşaltmak zorundaydım sözlük.. belki ilerde tekrar döner okur, bir şeyleri değiştirip değiştiremediğimi görebilirim..
devamını gör...
148.
hiçbir şeyin ve de duygunun dilencisi olmayın. kendi değerinizi bilin. kim sizi nereye koyuyorsa siz de onu oraya koyun. ne eksik be fazla, kararında ve dengede olun. çok sevmek yüzsüzlük, az sevmek ilgisizliktir. sizinle iletişimi kesmeye niyetli olanlara tam da istediğini verin. çünkü size yaklaşmak isteyen yaklaşır, görmek isteyen gelip görür. sesinizi duymak isteyen sizinle iletişim kurar. bütün bunların önünde insanın içinde bulunduğu şartlar engel olamaz, engel varsa o engel insanın içindedir.
devamını gör...
149.
ağladıktan sonra kalktım aynada baktım kendime, kendimi güzel buldum. gözlerim kırmızı yeşil karışık olmuştu, saçlarım turuncu - kızıl karışık. kendimi güçsüzlüğümle sevdim. ağlama nedenimse bambaşka. ama artık biliyorum asla hayal kurmaktan öteye gidemeyeceğim.
devamını gör...
150.
söylemek istediğim çok şey var ama ya yanlış anlaşılacağım ya hiç anlaşılmayacağım, diye bir ön yargım olduğu için susuyorum.
devamını gör...
151.
bir boşluk var sanki içimde. doldurmam gereken bir boşluk ve ben vakit kaybediyormuşum gibi geliyor. çalışmak, hayat vb. üzerine bazen bir şeyler söylüyorum peki ben bunları ne kadar hayatıma yansıtabiliyorum ? sanki ne söylersem hepsi laf. hani nerede eylem memento ?
"kelimeler fikirdir gerçek değil. tek gerçek eylemdir." - marcus aurelius bu sözü hatırlatıyorum kendime. bazen sadece yapmak gerek onu anlıyorum hani şu bir markanın mottosu olan* just do it. belki de az laf çok iş lafı buradan geliyor.*
ve kendimi bu zamana kadar o kadar çok düşüncesel olarak kısıtladım ki artık bu olsun istemiyorum ama kırdım zincirleri*
artık her şeyi detayına kadar irdelemek de yok.
o düşünceler beni mahvetti sözlük. insan düşüne düşüne kendini harap eder mi ? edermiş sözlük.
geçenlerde kuzenim bunu atmıştı bana:
paris'te bulunan çok düşünmek insanı öldürür adlı bir heykelmiş. biliyor benim nasıl biri olduğumu yüzüme vuruyor teneke*
ki haklıda.
neyse sözlük artık çok düşünmek, kafa tabiri ile kafaya takmak yok.* ve az laf çok iş.
"kelimeler fikirdir gerçek değil. tek gerçek eylemdir." - marcus aurelius bu sözü hatırlatıyorum kendime. bazen sadece yapmak gerek onu anlıyorum hani şu bir markanın mottosu olan* just do it. belki de az laf çok iş lafı buradan geliyor.*
ve kendimi bu zamana kadar o kadar çok düşüncesel olarak kısıtladım ki artık bu olsun istemiyorum ama kırdım zincirleri*
artık her şeyi detayına kadar irdelemek de yok.
o düşünceler beni mahvetti sözlük. insan düşüne düşüne kendini harap eder mi ? edermiş sözlük.
geçenlerde kuzenim bunu atmıştı bana:
paris'te bulunan çok düşünmek insanı öldürür adlı bir heykelmiş. biliyor benim nasıl biri olduğumu yüzüme vuruyor teneke*
ki haklıda.
neyse sözlük artık çok düşünmek, kafa tabiri ile kafaya takmak yok.* ve az laf çok iş.
devamını gör...
152.
kaybolmuş gibiyim uzun zamandır. sanki rotası önceden çizilmiş bir yoldayım. umursamıyorum bile doğru mu bu yol değil mi diye. bu yeni rotayı kimin çizdiğini de bilmiyorum. yeni beni tanımıyorum. o kadar içindeki yaralara odaklanmış ki yoldaki tümsekleri, virajları belki de güzellikleri hiçbir şeyi görmüyor. bir hüzün var içimde sadece, tam olarak hissizim diyemiyorum. insan ne yaparsa kendine yapıyormuş. kendime nasıl kıydım? eski beni özlüyorum -daha az yaralı olan halim- ama belki de artik değişim zamanıydı. tekrardan tanışmalıyım kendimle. yeniden inşa etmeliyim evimi. yolun tadını çıkarmalıyım. artık zamanı geldi. çünkü uzun zamandır kaybolmuş gibiyim...
devamını gör...
153.
konular yetişmiyor
devamını gör...
154.
bu telaşım ne zaman bitecek?
devamını gör...
155.
evde çöp tutmamama, ıslaklık ya da dökülmüş yemek vs olmamasına rağmen sinek problemim var. bok sinekleri değil. sivrisinek, karasinek falan da değil.
minicik, meyve sineğinden bile küçük, ancak bir sürü.
ne yaparsam yapayım kurtulamıyorum ırzını zigtiklerimden. her şeyi denedim. nerden girdiklerini dahi bulamıyorum.
üzüyorlar beni. çözümlere açığım.
minicik, meyve sineğinden bile küçük, ancak bir sürü.
ne yaparsam yapayım kurtulamıyorum ırzını zigtiklerimden. her şeyi denedim. nerden girdiklerini dahi bulamıyorum.
üzüyorlar beni. çözümlere açığım.
devamını gör...
156.
sahte sevgilerden , yakın deyip alakası olmayan arkadaşlardan , akrabalardan , gelecek kaygısında ve bir de sevgilisizlikten bıktım , usandım , tiksindim.
devamını gör...
157.
esmiyor..
devamını gör...
158.
kolay kolay bu başlığa uğramayı tercih etmiyorum.
yazdıklarım iç açıcı olmuyor çünkü.
tam bir mutsuzluklar ülkesiyiz. bari adaletsizlikler ülkesi olmasaydık.. yüzsüzlükler ve kötülükler ne kadar hızlı yürüyorsa kanunlar da bir o kadar yavaş yürüyor. bekle, bekle, bekle. tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü bekle ama hiçbir şey çıkmasın.
insanların çoğu bencil, öfkeli, kavgacı, çıkarcı ve yalancı. doğrunun ve haklının yalnız kalmasından o kadar bıktım ki. çocukken çok tozpembe bakıyor ve kendime çok güveniyormuşum. kendime güvendiğimden dolayı kavgadan ve yalandan uzak durmak için elimden geleni yaptım hep. ama durumumu yaşar kemal şu sözleriyle öyle güzel özetliyor ki: ''kendine güvendiğin için yalancı değilsin. yalan dolan bilmediğin için yalan karşısında yenileceksin.''
küçükken kendime o kadar çok güveniyordum ki, dünyadaki adaletsizliği ve kötülüğü değiştirme hayalleri kuruyordum hatta, elbette bu yavaş yavaş olacaktı, yere çakılmam sert oldu o yüzden. her seferinde kalbim o kadar kırılıyor ki, yakında kırılacak bir şey kalmamasından korkuyorum.
insanların bu davranışlarına alışmak istemiyorum. eskiden ''bu neden böyle, böyle şeyleri ortadan kaldırmak için birlik olmalı, çabalamalı'' derdim, artık bunları bile sorgulamıyorum. insan diyorum işte, ülkemiz diyorum, olmayan adalet, düzen, insanlık diyorum... çoktan alıştım belki de, ama hala derinlerde bir yerde üzüntü duyup sinirleniyorum.
yeryüzünde olmayan iyilikleri beklemekten yoruldum.
yazdıklarım iç açıcı olmuyor çünkü.
tam bir mutsuzluklar ülkesiyiz. bari adaletsizlikler ülkesi olmasaydık.. yüzsüzlükler ve kötülükler ne kadar hızlı yürüyorsa kanunlar da bir o kadar yavaş yürüyor. bekle, bekle, bekle. tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü bekle ama hiçbir şey çıkmasın.
insanların çoğu bencil, öfkeli, kavgacı, çıkarcı ve yalancı. doğrunun ve haklının yalnız kalmasından o kadar bıktım ki. çocukken çok tozpembe bakıyor ve kendime çok güveniyormuşum. kendime güvendiğimden dolayı kavgadan ve yalandan uzak durmak için elimden geleni yaptım hep. ama durumumu yaşar kemal şu sözleriyle öyle güzel özetliyor ki: ''kendine güvendiğin için yalancı değilsin. yalan dolan bilmediğin için yalan karşısında yenileceksin.''
küçükken kendime o kadar çok güveniyordum ki, dünyadaki adaletsizliği ve kötülüğü değiştirme hayalleri kuruyordum hatta, elbette bu yavaş yavaş olacaktı, yere çakılmam sert oldu o yüzden. her seferinde kalbim o kadar kırılıyor ki, yakında kırılacak bir şey kalmamasından korkuyorum.
insanların bu davranışlarına alışmak istemiyorum. eskiden ''bu neden böyle, böyle şeyleri ortadan kaldırmak için birlik olmalı, çabalamalı'' derdim, artık bunları bile sorgulamıyorum. insan diyorum işte, ülkemiz diyorum, olmayan adalet, düzen, insanlık diyorum... çoktan alıştım belki de, ama hala derinlerde bir yerde üzüntü duyup sinirleniyorum.
yeryüzünde olmayan iyilikleri beklemekten yoruldum.
devamını gör...
159.
ne zaman zengin olucam yeteeer..
devamını gör...
160.
kendinizi bir bok sanmayın.
toprağın altına soyunarak giriyorsun. *
toprağın altına soyunarak giriyorsun. *
devamını gör...