2861.
kendimize roller yaratıyor ve bunları çok fazla ciddiye alıyoruz.
devamını gör...
2862.
bir şeylerden keyif almak ve umutlu olmaya çalışmak gittikçe zorlaşıyor. ben de çareyi kendimi kandırmakta buluyorum.
işin kötüsü kendimi kandırdığımı fark ettiğimden bu yana artık kendimi kandırmakta zorlanıyorum. kendim hakkımda fark etmek istemediğim şeylerden biri olarak kalacak bu 'kendini kandırma' konusu.
bunun gibi bazı şeyleri düşünerek dibine kadar deşmesem her şey daha iyi olabilirdi ama düşüncelerimi kontrol etmekte iyi değilim.
işin kötüsü kendimi kandırdığımı fark ettiğimden bu yana artık kendimi kandırmakta zorlanıyorum. kendim hakkımda fark etmek istemediğim şeylerden biri olarak kalacak bu 'kendini kandırma' konusu.
bunun gibi bazı şeyleri düşünerek dibine kadar deşmesem her şey daha iyi olabilirdi ama düşüncelerimi kontrol etmekte iyi değilim.
devamını gör...
2863.
ölümle yaşam arasında, bir kalem ucundan çıkan çizginin kalınlığı kadar mesafe varmış,
dün bunu öğrendim, öleceğimi zannettim.
dün bunu öğrendim, öleceğimi zannettim.
devamını gör...
2864.
gözümü bi kapattım. karşımda dünyalar tatlısı bi kız, şans eseri gittiğimiz tatil yerinde tanışmışız. hatun alexis bledel'ın yan şubesi. o bana soruyor neler yapıyorsun diye ben ona. gülüp eğleniyoruz. kızın aurası çok iyi. üstelik benimle yaşıt. diyorum ki kendi kendime yıllarca sürecek bi dost edindin, bu kız çok tatlı sakın bununla iletişimi kesme. bakarsın tek yakın kız arkadaşın bu olur whis.
gidiyoruz bi kafeye oturuyoruz. muhabbet baya derin olacak ki muhabbetin en koyu yerinde 40'lı yaşlarda çakma sarışın, hafif göbekli bi kadın "tırıt fılı bıktırmık ıstır mısınız?" diye giriyor devreye. kızıyorum ve kıskanıyorum kız arkadaşımı. "yok mok istemiyoruz yaaa giiitt giiit!" diyorum önce ama benim best friend başlıyor tarot falı baktırmaya. falcıyla ne konuşuyorlar zerre duymuyorum. "ben de mi baktırsam"? acaba falan diyorum yüzsüz yüzsüz ama kimse oralı olmuyor. bizim çakma sarışın ablamız tam masadan kalkıp gidecekken, "alooo ben de ben de hanımabla ben de " diyorum ama yine duyan eden, s*kleyen yok. kız arkadaşıma çeviriyorum kafayı kız yok olmuş. gündüz tv kuşağından fırlamış falcı ablaya döndürüyorum kafayı o da yok oluyor rüyamda birden. sabaha alarm kurmuştum. o çaldı o an. o kadar üzgün uyandım ki. rica etsem rüyamdaki ahiretliğimi bulmam da*
ulan insan rüyasının içinde dışlanıp soyutlanır mı? daha da kötüsü ben çok sevmiştim rüyamdaki dostumu. gösterip niye vermediniz kızı bana? neyse rüyamda o kadar şey yiyip içtik en azından hesap ödemedik. falcı ablanın parası da yalan oldu. ooooğhhh oğhhhhh astrolog meral çatla.
benim rüyalarımın saçmalık seviyesi > sözlükteki saçma sapan başlıklar
gidiyoruz bi kafeye oturuyoruz. muhabbet baya derin olacak ki muhabbetin en koyu yerinde 40'lı yaşlarda çakma sarışın, hafif göbekli bi kadın "tırıt fılı bıktırmık ıstır mısınız?" diye giriyor devreye. kızıyorum ve kıskanıyorum kız arkadaşımı. "yok mok istemiyoruz yaaa giiitt giiit!" diyorum önce ama benim best friend başlıyor tarot falı baktırmaya. falcıyla ne konuşuyorlar zerre duymuyorum. "ben de mi baktırsam"? acaba falan diyorum yüzsüz yüzsüz ama kimse oralı olmuyor. bizim çakma sarışın ablamız tam masadan kalkıp gidecekken, "alooo ben de ben de hanımabla ben de " diyorum ama yine duyan eden, s*kleyen yok. kız arkadaşıma çeviriyorum kafayı kız yok olmuş. gündüz tv kuşağından fırlamış falcı ablaya döndürüyorum kafayı o da yok oluyor rüyamda birden. sabaha alarm kurmuştum. o çaldı o an. o kadar üzgün uyandım ki. rica etsem rüyamdaki ahiretliğimi bulmam da*
ulan insan rüyasının içinde dışlanıp soyutlanır mı? daha da kötüsü ben çok sevmiştim rüyamdaki dostumu. gösterip niye vermediniz kızı bana? neyse rüyamda o kadar şey yiyip içtik en azından hesap ödemedik. falcı ablanın parası da yalan oldu. ooooğhhh oğhhhhh astrolog meral çatla.
benim rüyalarımın saçmalık seviyesi > sözlükteki saçma sapan başlıklar
devamını gör...
2865.
başım ağrıdı lan. dişlerimi sıkmaktan kulaklarım ağrıyor.
devamını gör...
2866.
günü birlik işlere ihtiyacım var demek istediğim, yardımcı olabileceklerin iletişime geçmesini umduğum başlık.
devamını gör...
2867.
o kadar mutlu olacağım ki sana dair tek bir zerre kalmayacak hayatımda, unutulmanın ve pişmanlığının ızdırabıyla bi ömür yaşa. nasıl yaktıysan beni, nasıl lime lime ettiysen öyle yan. birinin, her şeye rağmen sana olan aşkını, sevgisini nasıl heba ettiğini unutama. canımın canı, sen çiçeğini ne yaşatabildin ne öldürebildin. başka bahçelerde açmaya mahkum ettin. madem öyle nasıl güzel yaşanırmış seyret. vedalardan bir demet.
the end..
the end..
devamını gör...
2868.
her şey başa sarıp duruyor ve bu salak saçma döngüden çok sıkıldım. daha ne kadar kaybedebilirim dedikçe her gün daha da dibe gitmek çok yorucu.
devamını gör...
2869.
bu saatlerde oraya bir serinlik ve uçsuz bucaksız bir dinginlik çökmüş olurdu.
arada düzenli olarak üstüne basılan mıcır sesi geldiğinden birilerinin yürüdüğünü anlardım.
mıcır sesi daha büyükse kesin bir araba geçiyor olurdu.
tamircilerin prefabriğinin oradan bütün ilçe ve marmara denizi görünür,
bazen istanbul'un ışıkları paha biçilmez bir kolye gibi parlar ve sönerdi.
bizim prefabriğin oradan meydana bakardım bu saatlerde
saatte bir eski püskü minibüslerin geldiği ve içinden türlü insanların indiği
sonra aynı sayıda insanın minibüse binip aşağıya gittiği.
gelenler hızlı adımlarla evlerine giderler,
kimisi meydanın ortasındaki bakkala uğrardı.
herkesin birbirini tanıdığı, yalıtılmış, unutulmuş bir tatil köyü gibiydi.
dağın başında, her gün dağın etrafındaki çiftlik ve mandıralardan hayvan sürülerinin indiği
bazen bahçemizdeki domatesleri semirmiş büyük bir inek yiyor olurdu
bazen koyunların oluşturduğu barikatlara takılıverirdik.
etrafta henüz beton salgını yok idi.
tek tük binalarda insanlar karşılarına dikilen betonları değil,
doğayı teneffüs eder ve yalnızlığın doruklarına çıkardı.
kütükten elektrik direkleri ve üstüne bağlanmış kimi lambalar
bu dağbaşındaki küçük yerleşkeye hayat veren nice teknolojiden biriydi sadece.
evimiz güzeldi, aşağısı denize, yukarısı mıcırlarla açılan küçük tepe ve katlara bakardı.
kimi zaman geçen tanıdıklar huzurla birer selam verirler ve ağır adımlarla evlerine doğru kaybolurlardı.
ben o zamanlar hep bu insanları göreceğimi düşünürdüm ama çoğunu sonra hiç görmedim.
hayaller kurardım, o yaşta, o zihinde, hayatın hep buradaki gibi olacağına dair,
bilemezdim orada geçirdiğim topu topu iki seneyi hiçbir zaman unutmayacağımı.
hayat hep öyle gidecek sanıyordum.
bazen yürüyüşler yapardım, büyük kahve prefabriğinin oraya. oradan deniz daha iyi görünürdü.
top oynardı çocuklar bu sırada meydanda, küfür kıyamet, tekme tokat
sarmazdı beni onların köylü ve kaba dünyaları.
onların sahip olmadığı her şeye sahiptim ben o günlerde,
sonrasında hiçbir zaman bulamadığım şeylerin.
hayat o günlerde güzeldi,
hayat öyle güzeldi,
belki hep o yerleşkeyi aradığımdan,
bulduğum şeylere ısınamadım hiç.
ısınamadıkça, arayışlarım arttı,
derken bulamayacağımı kanıksadım ve mutsuzluğa alıştım.
bugün yok orası.
hem de uzun zamandır yok.
çeşit, çeşit hayatların yaşandığı, ilk aşklara, ilk flörtlere sahne olan,
nice kahkahaların işitildiği anıların yaşandığı yer silindi gitti.
toprak dökülmüş, bomboş bir arazi artık orası.
aşağısındaki tek tük evler önce sokakları oluşturmuş,
sonrasında cadde ve mahalleleri,
her yapılan binadan sonra eller alelacele paraları saymış,
derken böyle böyle yok etmişler huzur dolu alanı.
yine de dağların hiç dokunulmamış zirveleri gibidir orası.
sıkça, belki hep görülen, ama hiç dokunulamayan ve gidilemeyen.
arada düzenli olarak üstüne basılan mıcır sesi geldiğinden birilerinin yürüdüğünü anlardım.
mıcır sesi daha büyükse kesin bir araba geçiyor olurdu.
tamircilerin prefabriğinin oradan bütün ilçe ve marmara denizi görünür,
bazen istanbul'un ışıkları paha biçilmez bir kolye gibi parlar ve sönerdi.
bizim prefabriğin oradan meydana bakardım bu saatlerde
saatte bir eski püskü minibüslerin geldiği ve içinden türlü insanların indiği
sonra aynı sayıda insanın minibüse binip aşağıya gittiği.
gelenler hızlı adımlarla evlerine giderler,
kimisi meydanın ortasındaki bakkala uğrardı.
herkesin birbirini tanıdığı, yalıtılmış, unutulmuş bir tatil köyü gibiydi.
dağın başında, her gün dağın etrafındaki çiftlik ve mandıralardan hayvan sürülerinin indiği
bazen bahçemizdeki domatesleri semirmiş büyük bir inek yiyor olurdu
bazen koyunların oluşturduğu barikatlara takılıverirdik.
etrafta henüz beton salgını yok idi.
tek tük binalarda insanlar karşılarına dikilen betonları değil,
doğayı teneffüs eder ve yalnızlığın doruklarına çıkardı.
kütükten elektrik direkleri ve üstüne bağlanmış kimi lambalar
bu dağbaşındaki küçük yerleşkeye hayat veren nice teknolojiden biriydi sadece.
evimiz güzeldi, aşağısı denize, yukarısı mıcırlarla açılan küçük tepe ve katlara bakardı.
kimi zaman geçen tanıdıklar huzurla birer selam verirler ve ağır adımlarla evlerine doğru kaybolurlardı.
ben o zamanlar hep bu insanları göreceğimi düşünürdüm ama çoğunu sonra hiç görmedim.
hayaller kurardım, o yaşta, o zihinde, hayatın hep buradaki gibi olacağına dair,
bilemezdim orada geçirdiğim topu topu iki seneyi hiçbir zaman unutmayacağımı.
hayat hep öyle gidecek sanıyordum.
bazen yürüyüşler yapardım, büyük kahve prefabriğinin oraya. oradan deniz daha iyi görünürdü.
top oynardı çocuklar bu sırada meydanda, küfür kıyamet, tekme tokat
sarmazdı beni onların köylü ve kaba dünyaları.
onların sahip olmadığı her şeye sahiptim ben o günlerde,
sonrasında hiçbir zaman bulamadığım şeylerin.
hayat o günlerde güzeldi,
hayat öyle güzeldi,
belki hep o yerleşkeyi aradığımdan,
bulduğum şeylere ısınamadım hiç.
ısınamadıkça, arayışlarım arttı,
derken bulamayacağımı kanıksadım ve mutsuzluğa alıştım.
bugün yok orası.
hem de uzun zamandır yok.
çeşit, çeşit hayatların yaşandığı, ilk aşklara, ilk flörtlere sahne olan,
nice kahkahaların işitildiği anıların yaşandığı yer silindi gitti.
toprak dökülmüş, bomboş bir arazi artık orası.
aşağısındaki tek tük evler önce sokakları oluşturmuş,
sonrasında cadde ve mahalleleri,
her yapılan binadan sonra eller alelacele paraları saymış,
derken böyle böyle yok etmişler huzur dolu alanı.
yine de dağların hiç dokunulmamış zirveleri gibidir orası.
sıkça, belki hep görülen, ama hiç dokunulamayan ve gidilemeyen.
devamını gör...
2870.
canlı kanlı ferdi özbeğen konserine gidip dinleyememiş olmak beni 32 yerimden bıçaklıyor.
devamını gör...
2871.
hep bir şey eksik gibi o eksiklikten dolayı geri kalan tam olan şeyler mutlu etmiyor . hani şair diyor ya yüz derdim var sen gelsen doksan dokuzu biter diye tam anlamıyla öyle bir hayat yaşıyorum.
devamını gör...
2872.
kendimi kuş gibi hissediyorum.
kanatları açık...
kanatları açık...
devamını gör...
2873.
iqnuzun çok düştüğü fakat kendiniz bile farkında değilsiniz ve hemen defansa geçip duvar öreceğinize allah aşkına az farkındalık
asimile olduk rezil oluk iqmuz da düştü duygular heba oldu mantığımız yerlerde. bizi mahvettiler kalkmazsak yok olacağız.
sevgiler.
asimile olduk rezil oluk iqmuz da düştü duygular heba oldu mantığımız yerlerde. bizi mahvettiler kalkmazsak yok olacağız.
sevgiler.
devamını gör...
2874.
ilk engelimi yemişim lul, hayırlı uğurlu olsun. öyle bişey de demedim halbuki, neyse devam. 
devamını gör...
2875.
benim bir huyum var birini sana karşı kırıldığım zaman ya da yanlış bir hareketini gördüğüm zaman içimde onunla kendi kendime çok konuşuyorum çok tartışıyorum bana böyle yapma diyorum anlatıyorum günlerce saatlerce kim galip gelirse sonra bakıyorum olmuyor ve o insanla anlamsız bir şekilde yolumu ayırıyorum konuşulacak meseleleri konuşmuş oluyorum zaten hani kendi kendime kafamda da kurmuyorum şans veriyorum insanlara sonuna kadar o krediyi kullanıyorlar ama iş nerede karşındaki insanı kullanmaya ve duygusal olarak özellikle kullanmaya geçince ben üzülüyorum kendi içimde vedalaşıp bir anda iletişimi kesiyorum bu hiç hoş değil evet yıkıcı oluyor karşı taraf için ama değişemem bu yaştan sonra da bir zararını da görmedim zaten.
devamını gör...
2876.
neeeeeeeeeğğğğğğmmmmmmmmmmmmm!!! allah cezanı versin afrika dan gelen sıcak hava dalgasııığğğğ!!!!!
devamını gör...
2877.
son günlerde 1-2 gereksiz gözüme ilişiyor. eskiden kimseyle derdim yoktu. hâlâ da yok ama artık basıyorum engeli. varlığınıza tahammülüm yok. mümkünse siz de beni engelleyin.
aklınızca zihin okuyor, karakter tahlili yapıyorsunuz ve bunun üzerinden insanları gömmeye çalışıyorsunuz ama bir bok bildiğiniz yok gerçekte insanlar hakkında. tespit yapıyor güya zekâsız akşamdan beri, %1 doğruluk payı bile yok.
kendinizi, başkalarını aşağılayarak yüceltmeye çalışma zavallılığından kurtulamıyorsunuz. diğer insanlar olaylar hakkında, haberler hakkında yazıyor, geyik döndürüyor. arkadaşlarıyla eğlenmek için takılıyor sözlükte. bunlar da kendilerini başkalarını taciz etmeye adamış. niye? çünkü onun gibi düşünmek, davranmak zorundasın. çünkü hastalıklı kafasında kurduğu şeyleri senin düşüncelerin ve yaşam biçimin zannederek seni eleştiriyor. uyan uyan! senin kendi kafandaki kuruntular onlar. bizimle ilgisi yok. o anormal düşünceler için birini suçlayacaksan kendini suçla.
evlat olsan sevilmezsin, zavallı.
aklınızca zihin okuyor, karakter tahlili yapıyorsunuz ve bunun üzerinden insanları gömmeye çalışıyorsunuz ama bir bok bildiğiniz yok gerçekte insanlar hakkında. tespit yapıyor güya zekâsız akşamdan beri, %1 doğruluk payı bile yok.
kendinizi, başkalarını aşağılayarak yüceltmeye çalışma zavallılığından kurtulamıyorsunuz. diğer insanlar olaylar hakkında, haberler hakkında yazıyor, geyik döndürüyor. arkadaşlarıyla eğlenmek için takılıyor sözlükte. bunlar da kendilerini başkalarını taciz etmeye adamış. niye? çünkü onun gibi düşünmek, davranmak zorundasın. çünkü hastalıklı kafasında kurduğu şeyleri senin düşüncelerin ve yaşam biçimin zannederek seni eleştiriyor. uyan uyan! senin kendi kafandaki kuruntular onlar. bizimle ilgisi yok. o anormal düşünceler için birini suçlayacaksan kendini suçla.
evlat olsan sevilmezsin, zavallı.
devamını gör...
2878.
içgüdülerine güvenmek gerekiyor bazen, aslında biliyorsun olmayacağını bazı şeylerin, en başından belli ama olmayanı zorluyorsun sonra daha çok üzülüyorsun yapma.
devamını gör...
2879.
açılın.
ya da açılmayın ya çok önemli bi şey demiyceğim çocuklar.
öncelikle müzük:
böyle hani şey gibi, haftalarca yağmur yağmamış; bırakın yağmuru tek bir bulutun gölgesinin ihsan olmadığı kavurucu bir yaz gününde yönsüz yürümüş yürümüş yürümüşüm de birden yağmur indirmiş gibi. öyle bi şey oldu yüreciğimde. hayrolsun be ya.
duygu güncellemesi yapıldı. *
valizimi dobarladım, yolcudur abbas. sağlam yıprandım bu 5 ayda. 6yı görüp defteri düreceğim.
2022den bu yana bu aylarda istifa veriyorum * üçüncü istifa dilekçemi teslim ettim, güzel bir koleksiyon oluyor.
kurt var bende. evliya çelebinin 7. nesil torunuyum. hareket etmez gımıldamazsam çatlarım gibi.
göbek bağımı havaya atmışlar da düşememiş gibi.
gibi gibi. ne anlattığıma dair 1 fikrim yok. hala okuyosanız teşekkürler *
yaş almanın henüz yaşlanmak anlamına gelmediği bir zaman diliminden hepinize iyi geceler ahali.
ya da açılmayın ya çok önemli bi şey demiyceğim çocuklar.
öncelikle müzük:
böyle hani şey gibi, haftalarca yağmur yağmamış; bırakın yağmuru tek bir bulutun gölgesinin ihsan olmadığı kavurucu bir yaz gününde yönsüz yürümüş yürümüş yürümüşüm de birden yağmur indirmiş gibi. öyle bi şey oldu yüreciğimde. hayrolsun be ya.
duygu güncellemesi yapıldı. *
valizimi dobarladım, yolcudur abbas. sağlam yıprandım bu 5 ayda. 6yı görüp defteri düreceğim.
2022den bu yana bu aylarda istifa veriyorum * üçüncü istifa dilekçemi teslim ettim, güzel bir koleksiyon oluyor.
kurt var bende. evliya çelebinin 7. nesil torunuyum. hareket etmez gımıldamazsam çatlarım gibi.
göbek bağımı havaya atmışlar da düşememiş gibi.
gibi gibi. ne anlattığıma dair 1 fikrim yok. hala okuyosanız teşekkürler *
yaş almanın henüz yaşlanmak anlamına gelmediği bir zaman diliminden hepinize iyi geceler ahali.
devamını gör...
2880.
bence herkes kim olursa olsun söylemek istediklerini söylesin sahsen dilimin ucuna kadar gelen söylemediğim o kadar çok sey vardı ki anneme karşı, otogarda son görüşümde onu son vedalaşmamız da seni seviyorum demek isterdim, diyemedim. dikkat et, yolda beni ara vb şeyler söyledim. bilsem onu son görüşüm olduğunu özür dilerdim her sey için
devamını gör...